Wstałam około 9:45. Otworzyłam lekko oczy. Sehun leżał obok mnie. Jego ręce dalej były na moich biodrach. Wpatrywałam się w niego jak w obrazek.

-Śliczny.- mruknęłam do siebie. Sehun momentalnie się uśmiechnął.

-Oppa.- zaczął się śmiać. Przewróciłam oczami i szybko wstałam.

-Idiota.- chciałam go przekroczyć ale w ostatniej chwili złapał mnie za nogę i straciłam równowagę. Upadłam plecami na ziemię wydając przy tym głośny trzask. Sehun szybko zszedł z łóżka i położył się na mnie.
Plecy naprawdę mnie bolały. Zakaszlałam kilka razy.

-Dlaczego to zrobiłeś?- powiedziałam cicho.

-Aby być z tobą w tej pozycji.- spojrzał na mnie słodkimi oczkami.

-Jak dziecko.- chciałam go odepchnąć ale nie pozwolił mi na to.

-Powiesz to?- przybrał poważną minę. -Proszę.- jego blond włosy okalały mu twarz.
Wiedziałam o co mu chodzi Ale nie chciałam aby znów się śmiał. Nigdy tego już nie powiem!

-Oppa..- Głupia! Sehun uśmiechnął się.

-Dziękuję.- utopił mnie w swoich ramionach. Mimo tego i tak usłyszałam śmiech.

~~~

Ubrałam moje ubrania i wyszłam z łazienki. Sehun grzecznie na mnie czekał.

-Możemy zejść.- oznajmiłam. Wyszliśmy. Szybko pokonaliśmy schody i weszliśmy do salonu. Był pusty. Sehun bez zastanowienia ruszył w stronę kuchni. Zrobiłam tak samo.
W kuchni było głośno ale bardzo przyjemnie.. tak rodzinnie.
Suho chrząkną.

-Raz, dwa i trzy..- zaczął.

-EXO! Dzień dobry!- krzyknęli chłopcy i ukłonili się.

-Dzień dobry.- również się ukłoniłam.

-Rei! Dziś idziesz ze mną do parku!- krzyknął Kyungsoo.
Kiwnęłam głową.

Zjadłam z nimi śniadanie i razem z D.O wyszłam z dormu. Szliśmy w ciszy.

-Zauważyłem..- zaczął. -Że Sehun cię polubił.- spojrzałam na niego zakłopotana. -Ty chyba też.. go lubisz?- zapytał wprost.

-Tak.- odpowiedziałam szybko.

-Ah.. no tak.- odwrócił wzrok. Widać że miał nadzieję na inną odpowiedź.

-Kyungsoo.- zatrzymałam się. - Lubię Cię.. ale jako brata, najlepszego przyjaciela.- oczy mu się zaświeciły, szybko się uśmiechnął.

-Przynajmniej tyle.- objął mnie ramieniem. -To chodźmy na lody.. jak rodzeństwo.- uśmiechnęłam się.
Cieszę się że zrozumiał. 
Ale mimo wszystko widziałam że nie był z tego szczęśliwy.