Amybeth oprowadziła Paige po planie, a jego piękno zachwyciło je obie. Po chwili postanowiły zrobić sobie krótką przerwę przy wierzbie.

— Więc Paige, ty i Lucas, co? — zapytała Amybeth, puszczając jej oczko.

— Tak... Ja i Lucas... Nawet jeszcze sobie tego nie uświadomiłam — odparła blondynka i westchnęła rozmarzona. McNulty uśmiechnęła się szeroko, a następnie położyła na trawie.

— To świetny chłopak. Naprawdę cieszę się z waszego szczęścia.

Paige wyrwała z ziemi garść trawy i zaczęła się nią bawić.

— AB, myślisz, że damy radę? To znaczy, pomyśl o tym, Lucas staje się coraz bardziej sławny. A ja... A ja po prostu jestem, rozumiesz?

Amybeth szybko usiadła i złapała ją za ręce.

— Nie myślę, że dacie radę. Wiem, że dacie radę. Ty i Lucas macie coś wyjątkowego, to pewne. Ludzie rzadko zakochują się aż tak bardzo w takim wieku. Ale musicie się tego trzymać. Nie możecie tego stracić.

Paige owinęła ramiona wokół Amybeth, tym samym ją zaskakując. Amybeth zachichotała i oddała uścisk.

— A teraz wracajmy, zanim Lucas dostanie ataku paniki.