Napagising ako na mabigat ang aking dibdib. Ang diwa ko'y tila pagod ay biglang nagsigisingan nang magsitaasan ang balahibo ko sa braso. My face quickly grimaced when I smell death. Familiar cold and calming breeze brushed against my skin.

I roamed my eyes. Napabangon ako nang maalala ko ang nangyari sa akin kanina. Meira slit my throat earlier. And why am I still alive? My forehead was quick to furrowed in confusion. Napatingala ako sa kalangitan. There I saw no stars and moon across the sky. Mas lalong kumunot ang aking noo.

The sky was plain. Tila ba'y walang bituin at buwan na nagpakita ngayong gabi. Sobrang tahimik din ang paligid. This is the exact place of my pack's territory. Pero bakit wala man lang akong nakitang isa sa mga miyembro ko? It seems like they vanished in a snap of a finger.

"Caelestis Reyan Gehenna." Napatalon ako sa gulat nang biglang may magsalita sa aking likuran. There I saw a woman wearing a tribal outfit, while holding a torch on her left hand. "We are expecting you. Follow me," she coldly said.

Pagkatapos niyang bitawan ang mga katagang 'yon, naglakad na siya papalayo sa akin. I am teetering either to follow her or not. Hindi ko siya kilala. Baka kung ano pa ang gagawin niya sa akin. She stopped walking when she realized I wasn't following.

"Are you planning to stay here in the cold?"

Muli na naman siyang naglakad. At muli na naman akong napatingin-tingin sa paligid. There's no one in here. Ang tahimik pa't ang dilim. I gritted my teeth when I realized I have no other choice but to follow the woman. Tumakbo ako upang maabutan ko siya.

"Where am I?" nagtanong kaagad ako sa kaniya nang makalapit ako.

I heard her fake a cough before responding. "You are in the NetherRealm," straightforward niyang sagot. I gasped. Because I don't know what the hell does that even mean. I heard her sighed. "NetherRealm is the land of the dead."

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa sinagot niya. I am in the land of the dead. So, talagang patay na ako. Napahinto ako sa paglalakad nang huminto siya. She looked at me with her intense eyes.

"This place is a paradise for supernatural beings who passed away." At muli na naman siyang naglakad.

My eyes grew wider. So, this place is like an afterlife. Kinabahan ako sa tuwa dahil sa sinabi niya. NetherRealm is a paradise for supernatural beings who passed away. That means―tears instantaneously fell upon my eyes. My parents are here! Bigla akong nananabik dahil sa posibilidad.

Hindi ko aakalaing may lugar palang mapupuntahan ang mga nilalang na kagaya ko. I thought they will cease to exist after their death.

"But there is also a place for evils," she said out of nowhere. Habang ako naman ay nagulat na naman sa sinabi niya. "We called it; The Void," straightforward na naman niyang wika. "Void, empty, literally."

Me, on the other hand, just nodded. Napahinto ako sa paglalakad nang tumambad sa akin ang isang malaking gate na gawa sa kahoy. Tila ba'y katulad lamang ito sa mga nakikita ko sa mga palabas. Sobrang tribal din ang disenyo. On the top of the gate, I saw two men; standing on both side, holding a torches.

"Welcome to Moon Tribe, Gehenna."

When we passed the gate, I saw their emblem above, carved in stones. Their emblem was the same as my necklace's pendant. Sa gitna may full moon, both side naman nito ay nakadikit ang gasuklay. Nawala sa aking isipan nang marinig ko ang mga tawanan ng mga batang naglalaro.

My mouth fell half-open. Sa sobrang lawak ng loob ay napapanganga na lamang ako. There are houses made of dried rice leaves. Ang mga disensyo nito ay katulad lamang sa Alpha's Lair na pagmamay-ari ko.

All of them were wearing tribal outfits. Ang mga lalaki'y nakabahag lang. Karamihan sa mga babae ay may headpiece na gawa sa balahibo ng manok. Ang ibang lalaki ay ganoon din. Pero may iba namang nakasuot ng salakot.

Bigla ko tuloy naalala ang kasaysayan ng Pilipinas. This is how it feels to be in their time. Sobrang humanga kaagad ako. Our history is indeed rich. I was quick to bite my lower lip when their eyes went on me. Saka naman sila nagbulong-bulungan.

Me and this woman who brought me here stopped midway when we greeted by a bunch of tribesmen. Sa unahan naman ay ang isang babaeng may malaking suot na headpiece. Mas malaki sa lahat. Katabi naman nito ang isang matipunong lalaking may suot ng kuwintas. Pendant naman nito ay tila'y pangil ng isang tigre.

"Caelestis, kami ay nagagalak sa iyong presensya." Nabalik ako sa reyalidad nang marinig kong magsalita ang babae. "Hayaan mo akong ipakilala ang aking sarili, ako si Tarie Fodor, at ito namang nasa aking tabi ay ang asawa kong si Debiel Herrera." Napatingin ako sa matipunong lalaking katabi niya.

I slightly bowed my head. I don't know. I just had the feeling I should bowed in front of them. Kahit na hindi ko sila kilala, ramdam na ramdam kong makapangyarihan sila. By just the smell of them, I could tell.

"Kami ang mga magulang ni Hergest." Napaangat ako ng ulo habang nagsilakihan ang mga mata nang marinig ko ang sinabi nito.

The woman named Tarie bitterly smiled at me when they saw my reaction. Sunod-sunod ko namang narinig ang malalim na buntonghininga ng asawa nito. Patago akong napasinghap nang mapagtanto kong itong babae pala ang isa sa mga ancestors ng aming pamilya.

Malungkot na naman siyang nagpakawala ng malungkot na ngiti. "Maari ba tayong mag-usap mayamaya, Caelestis?" tanong niya sa akin. Habang ako naman ay napatango kaagad bilang tugon. "Sumunod ka sa akin."

Nagsitakasan kaagad ang aking mga luha sa mata nang makita ko sina Mama at Papa sa hindi kalayuan. Nakaupo sila sa isang upuang kahoy, habang nasa harapan ng bonfire. Ang ulo naman ni Mama ay nakadantay sa balikat ni Papa.

"Ma! Pa!" pagtawag ko sa kanila't tumakbo papalapit.

When they heard me calling them, napatayo sila pareho't sinalubong namin ang isa't isa. Humahagulgol kaagad ako ng iyak nang muli kong maramdaman ang higpit ng yakap nila. Mama's sobs were as loud as mine. Hinahagod naman niya ang aking likuran. Napatingin ako kay Papa.

He's silently crying. Nginitian niya ako nang matamis sa gitna ng pag-iyak niya. Hanggang ngayon ay hinahagod ni Mama ang aking likuran. Papa, on the other hand, patted my head. The three of us fell upon the ground. Habang hindi binibitawan ang isa't isa. We locked each other's arms for about three minutes.

After three minutes, napagdesisyunan naming kumawala sa yakap ng isa't isa. Pinunasan naman ni Mama ang aking mga luha. And I did the same thing for the two of them. Tumawa kaagad ako nang sabay pa nila akong hinalikan sa magkabilang pisngi ko.

"Kumusta ka na, anak?" tanong kaagad sa akin ni Mama nang makaupo kami.

Pinagitnaan naman nila ako. Dahil sa tanong na 'yon napabuntonghininga ako nang malalim. Hindi ako nakasagot kaagad dahil pinasadahan ko sila ulit ng tingin. Ang kagandahan ni Mama ay hindi nagbago.

Her hair was still straight the last day I've seen her. I smiled when I realized we have the same kissable downward-turned lips. Her amber eyes were as tantalizing as before. Her turned-up nose still look good on her. Habang ang kayumanggi niyang balat ay nagpadagdag ng kaniyang kagandahan.

Papa, on the other hand, still has his jet-black shag hair. Same as mine. His pointed nose. And his thick eye-brows make him look fine. We also have the same gray eyes. And his pale skin is as white as snow.

Nataranta naman sila nang tumulo na naman ang luha ko sa mata. Mama was quick to wiped it.

I am both of my parents.

"Ayos lang ako, Mama," I answered to her question.

They both looked at me in the eyes. "Talaga?" paglilinaw niya. "Kung kami ang tatanungin mo, your Papa and I are both fine. We are in peace. Naiwan ka man namin nang hindi naisabi sa 'yo ang katotohanan, alam kong ginawa namin ang lahat bilang isang magulang."

I quickly nodded as an agreement. Hindi sila kailanman nagkulang sa akin. Despite me being silent and distant from people, they never let me feel I am away. It's just that I am afraid they might shoved me away if they knew my sexuality.

It's a legit feeling. And I am pretty sure every gay out there is anxious about this kind of situation. Know that every member of the rainbow community was struggling with acceptance and discrimination.

"Ma, Pa," pagtawag ko sa kanila. Dumiretso ang tingin nila sa akin. I guess, ito ang tamang oras para sabihin sa kanila ang hindi ko nasabi sa kanila noon. "May gusto sana akong sasabihin." Kinagat ko muna ang aking ibabang labi para pakalmahin ang sarili. "I am gay," pag-amin ko.

When I finally said it, tila ba'y gumaan ang pakiramdam ko sa kabila ng lahat ng pinagdaanan ko. I was so surprised when I saw their reaction. Their faces were lighten up. Tila ba'y nagagalak silang malaman 'yon.

This is the opposite of what I expected. Mabilis nila akong binigyan ng yakap. After that, a sweet smile plastered upon their lips.

"We are waiting for you to tell us, Kai," natutuwang sabi ni Mama.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Wesley was right. Parents really know things. Kahit na hindi mo pa sasabihin, alam na nila kung ano at sino ka. Most especially to every mothers.

"Tinatanggap niyo 'ko?" gulat na gulat kong tanong.

They both looked at me in disbelief.

"At bakit naman hindi, aber?" hindi makapaniwalang saad ni Papa. "No matter what your sexuality is, ikaw at ikaw pa rin ang anak namin. Hindi kami nagiging magulang kung hindi kami open sa mga bagay-bagay," pagpapaliwanag ni Papa.

Sa sobrang tuwa ko'y napatalon ako't niyakap sila. The three of us fell upon the ground. Wala kaming pakialam kung nakahiga na kami sa lupa.

"May plano ka bang i-kuwento sa amin si Rory?" Napabangon ako nang marinig kong tanong ni Papa. I looked at him with my eyes wide open. "Sa lahat ba naman ng puwede mong magustuhan, best friend ko pa, anak?" Natatawa niyang sabi.

Napaiwas ako dahil sa tawa ni Papa. Kaagad na namula ang pisngi ko. Naramdaman ko naman ang pag-upo nila pareho sa magkabilang gilid ko.

"Talaga nga naman oo, Ares!" sermon naman ni Mama. "'Yang bunganga mo talaga!" naiinis pang dagdag niya.

"O, bakit na naman?" hindi makapaniwalang sagot ni Papa. Kaagad naman niya akong inakbayan. "Kamusta sa kama si Rory, 'nak?" Mas lalong namula ang aking pisngi nang marinig ko ang kaniyang ibinulong.

What the hell. They knew? They saw us that night? Hindi ako makapagsalita dahil sa mga banat ni Papa. Talagang ganito si Papa, mapang-asar.

"Piste!" pagmumura naman ni Mama sa lenggwaheng Bisaya. "Maghunos-dili ka, Ares!" At talagang binugbog na ni Mama si Papa. Habang ako naman ay napatulala.

Hindi ko na alam kung ano'ng mukha ko ang ihaharap kay Papa. Nang magsawa si Mama ay bumalik siya sa pagkakaupo sa aking tabi. Si Papa naman ay walang tigil sa pagtawa.

"Lumayas ka rito!" sigaw ni Mama. "Ano'ng klaseng ama ka ba, ha?" galit na galit na sigaw na naman niya.

I saw Papa zipped his mouth. Si Mama naman ay hinagod ang aking likuran. I heard her heaved a sigh.

"Anak, wala ka namang dapat ikahiya. Nasa tamang edad ka naman," panimula niya. "Basta ay alam mo kung ano ang pinasok mo. Wala kaming tutol sa relasyon niyong dalawa ni Rory. Mabait naman siya. Responsable at magpagkakatiwalaan," pagpapagaan niya sa aking damdamin.

Napalunok ako sa sinabi ni Mama. Relasyon? Hindi ko nga alam kung ano'ng meron sa aming dalawa ni Rory. Hindi rin malinaw sa akin kung sino ba talaga siya sa buhay ko. Indeed, takot akong mawala siya sa aking tabi. Iba ang epekto niya sa akin when he was around.

Mahal ko nga ba siya?

"Wala kaming relasyon ni Rory, 'ma."

She looked at me in disbelief.

"Aba gago!" she snapped. Muli na naman akong napalunok. "Ang kapal ng mukhang gawin 'yon sa 'yo!" siya na naman ang hindi napatigil sa pagsigaw.

This time, si Papa na naman ang umawat sa kaniya. Nagtalo pa sila. Mama even wanted to back in the land of living so she could punch Rory in the face. Dumiretso ang mata ko sa bonfire nang maramdaman ko ang mga matang nakatingin sa kinaroroonan namin.

"Nasaan ang mga magulang ng gagong 'yon?" tanong ni Mama "Godofredo! Veronica!" pagtawag ni Mama sa mga pangalang hindi ko kilala.

In a matter of seconds, sumulpot ang tatlong mga nilalang na hindi ko kilala. Isang lalaki, babae, at isang batang lalaki. Sila ay nakasuot ng mamahaling kasuotan. 'Yong kasuotan noong unang panahon ng mga British. But their skin were pale as my father's.

They're vampires.

Nakita kong ngumiti ang mga ito sa akin. To my surprise, the woman suddenly give me a hug. Kulot ang buhok nitong kulay kahel. After a seconds of hugging, kumawala siya sa akin. Then she extended her hands.

"I'm Veronica Del Grosso, Rory's mother," pagpapakilala niya naman. Me, on the other hand, was surprised. "Nice to meet you, Caelestis Reyan Gehenna," banggit pa niya sa buong pangalan ko.

Kaagad ko itong tinanggap. My heart skipped a beat. Hindi ako makatingin sa kanila nang diretso. Si Mama naman ay nakatingin sa aming kamay nang masama. Habang si Papa naman ay nakayakap sa kaniya para awatin siya.

"My name's Godofredo Del Grosso, Ry's father," pagpapakilala naman nitong lalaking may dala-dalang tungkod. "This little guy here is my first son, Xsanter Matthew." Nabigla naman ako nang yakapin ako ng bata. Hula ko'y ten years old lang ito.

I hugged him back. An awkward smile plastered upon my lips. I don't know what to say. Nandito na ako sa harapan ng mga magulang ni Rory. And I have to admit, they're intimidating. I gulped twice. Napatingin ako kay Mrs. Del Grosso nang marinig ko siyang tumawa.

"No wonder why my dear Rory likes you," humahangang saad niya. "He's cute, isn't he, babe?"

Mr. Del Grosso hummed in agreement. Hindi pa rin nawala ang matamis nitong ngiti sa labi.

"Kailangan nating mag-usap tungkol sa mga bata," madiin at seryosong sabi ni Mama.

"Oh, please, Aphrodite," pagsuko naman ni Mrs. Del Grosso. "Let the children handle their problem. We are in no position to tell them what are don'ts and dos. They are mature enough to know what is right and wrong," she said. That made Mama somehow calm. "Only I could tell you, my dear Rory won't hurt him. He is someone who cherishes and protects the people he loves. We witnessed that firsthand." Nakangiting dagdag ni Mrs. Del Grosso.

I heard Mama heaved a sigh. She give the Del Grosso a warning look. "Itaga niyo sa bato, kapag sinaktan ng anak niyo ang Kai namin, mumultuhin ko siya!" pagbabanta ni Mama.

Dahil sa sinabi ni Mama pareho kaming tumawa nang mahina ni Papa. We both hugged her. Nahinto lamang ang aming pagyayakapan nang biglang may tumikhim. All of us stood straight when we saw Hergest's parents. The Del Grosso slightly bowed their heads. Ganoon din sina Mama at Papa.

"Sa tingin ko'y nagkaroon kayo ng magandang pag-uusap," she said. Umupo sila sa malaking branch ng kahoy bilang upuan. "Malapit na ang oras ni Kai para bumalik. Habang wala pa 'yon, pag-usapan naman natin kung paano mo matatalo si Hergest."

She gestured her hands to the servant who stood right behind her. Inilabas naman ng isang lalaki ang isang dagger. The blade was black. Few inches away from me, naramdaman ko ang kapangyarihan nito.

"For centuries, up until now here in the NetherRealm, Fodor's patron is Hecate, the goddess of witchcraft and necromancy." The woman who brought me here is the one who explained. "That blade was forged by the cyclops for Hecate as a gift. Ang gamit na ore sa dagger na 'yan ay galing pa sa River Styx. A river to the underworld. Habang ginawa 'yan, hinaluan ito ng dugo sa mga sacred animals ng Diyosa. These are: cow, dog, boar, serpent and a horse. The handle of this blade is a replica of Hecate's torch."

I was quick to conclude, that blade is powerful. Kaagad kong tinanggap ang dagger na ito nang i-abot ito sa akin. Tarie Fodor looked at me, begging. But behind those pleading eyes, there's a fragment of sadness.

"Pierce that blade right directly to her heart, Caelestis." She was quick to remain her voice emotionless when it started to crack. "That blade is the only weapon to send Hergest to the Void," she said and averted her gaze when she felt her tears escaping. Mabilis din niya itong pinunasan. "It's time for you to go, Caelestis."

Napatayo ako nang sabihin niya 'yon. So, this is what Lola Elisa said. She didn't said I have to die for no apparent reason. This is the purpose. I must die to retrieve the weapon that can imprison Hergest.

Mama and Papa looked at me with worried in their eyes. Pero sa kabila no'n, alam kong proud na proud sila sa akin. They both give me a farewell hug. Nahinto lamang kami nang bigla kong nakita ang nangyayari sa teritoryo na aking pack magmula nang mapunta ako sa NetherRealm.

Tumakbo ako papalapit kay Rory, Lola Elisa, Tita Grace, Tito Ace, at kay Lola. Pero hindi nila ako nakikita. Hindi ko rin sila kayang hawakan. Right, I am still dead. I gasped. This is how my parents saw me and Rory that night.

Nakita ko namang naghawakan ng kamay sina Tita Grace, Lola Elisa, at Tito Ace. Nakapikit ang kanilang mga mata. To my surprise, ganoon din ang mga witches dito sa NetherRealm. They were holding each other's hand in circle. Habang ako naman ay pinagitnaan nila.

"Maiden, Mother, Crone. We call you, Hecate. We call on you now, maiden, in your unbounded potential. We call on you, mother, in all your divine power," they all started to mutter an incantation. Hindi ko alam kung para saan 'yon. "We call on you, crone, in your arcane wisdom. We are descended from maidens, mothers, and crones. And so, when we call on the three-in-one, we call on all witches stretching back from the beginning of time to the end of days."

I gasped when something happened to my soul. I am glowing and flickering!

"We call on ourselves, the powers that have been denied us. Imbue us with them, Hecate, and we shall pray to you morning, noon, and night. And we shall live to honor thy three faces, thy three forms." The other half of my soul was invisible. "Dark mother, keeper of the key to the door between worlds, we summon thee."

Tanging ulo ko na lamang ang naiwang nakita.

"Return our brother Caelestis to the realm of the living!"