Do I really deserve this?

It is my nth time asking the crescent moon gleaming beyond the clouds. Until now, I am overwhelmed of everything happened to me after the night I discovered who truly am. Sa mga oras na 'to, nandito ako ngayon sa likuran ng bahay kung saan nakalagay ang sinasabi ni Lola na nakatadhana sa akin.

Everyone called it, The Alpha's Lair. In short, ang peg niya ay parang palasyo. A nonchalant smile impetuously plastered upon my lips when I heard everyone's laughter. I give myself time to stay away from a crowd for a moment.

A soft breeze brushed against my skin. The moment the wind passed by, the branches of trees are creaking. It was followed by a leaves rustle. Sa kalagitnaan ng gabi, rinig na rinig ko ang ingay ng mga insekto. Few meters away from me, I could hear the sound of water stream.

Nature is indeed beautiful. At dahil sa kaniya, kahit papaano ay kumalma ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntonghininga bago tumingin sa kalangitan. The moon still gleaming. Stars are stupendously scattered in the sky. Few of them are flickering blissfully.

"How long are you gonna stare the night sky?" Napalingon ako sa aking likuran nang marinig ko ang boses ni Lupus.

His disheveled stormy hair greeted my eyes. May isang butil pa ng pawis ang napansin ko sa kaniyang noo. Ibinalik ko ang aking tingin sa kalangitan nang umupo siya sa aking tabi. Nakita ko siyang ginawa rin niya ang ginawa ko.

"It's sinfully beautiful, isn't it?" Instead of responding him with words, I only nodded. "What's in your mind, Kai?" Nabaling ang aking mata nang magtanong siya sa akin. My eyes fell directly upon the ground.

A heavy sigh escaped from my lips. "I am overwhelmed, Lupus," I sparingly answered. His forehead furrowed. And his eyes asked me to elaborate. "Pakiramdam ko parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa. Ever since I found out I am a hybrid, I felt like I am nobody even to myself. It felt like my normal life turned upside down," I added.

Tumatango-tango si Lupus habang nakikinig sa mga sinabi ko.

"The witches even considered me the abomination of nature. A creature who had the ability to tear the world apart. I was told my sacrifice worth more than my life." Nagpakawala muli ako ng malalim na buntonghininga. "It made me think that they were right. Alam mo 'yong pakiramdam na sa wakas nalaman mo na ang totoong ikaw. Pero ang sayang 'yon ay bigla-bigla na lamang nawala nang parang bula."

Tumikhim ako nang biglang bumiyak ang boses ko. Halos mawalan ako ng hininga dahil tila ba'y may bumara sa lalamunan ko. Sobrang sikip din ng dibdib ko dahil sa halo-halong emosyon.

I am happy to finally be with my family. My pack. To finally know who I am. But after what I did to Ry the other day when I lost control of myself, tila ba'y naniwala na ako sa mga sinabi ng mga witches. It feels like my existence is to wreak havoc. To destroy everything.

Or worse, to hurt the people I love.

"And now, sabay-sabay pang nagsibagsakan ang mga responsibilidad sa mga balikat ko. I don't know if I deserved it. Hindi ko alam kung magagampanan ko ba sila lahat."

Napatingin ako kay Lupus nang idantay niya ang kaniyang kamay sa kaliwang balikat ko. Kasunod niyang hinawakan ang magkabilang pisngi ko. He then stare straight to my eyes.

"First of all, huwag mong pakinggan ang mga witches. If things go wrong, the Crescents will be here to protect you. You deserved it, Kai. And it's not even questionable," puno ng kasiguraduhang saad niya. "There's always a loophole in everything that witches believed, Kai. Some of them have been known to work against the Balance of Nature. And use their power for their personal gain," he added.

His eyes were quick to avert when I looked back into his eyes. Napansin ko pa ang paggalaw ng kaniyang adam's apple nang lumunok siya. Mabilis din niya akong binitawan at tumikhim. Ibinalik niya ang kaniyang tingin sa kalangitan.

"Believe me, Kai. I even encountered some witches who used their power in the wrong path. Ang iba sa kanila ay kinain ng inggit o 'di kaya'y talagang hindi nakuntento sa kapangyarihang meron sila," pagpapatuloy niya.

The way he said those words, tila ba'y may pinaghuhugutan siya. Muli niya akong tinapunan ng tingin. "As a Gamma, katuwang mo ako sa mga responsibilidad na dinadala mo, Kai. Let me carry the half of it. I am your right hand enforcer after all. Ang laban ng Alpha, laban din namin," he said.

Nginitian niya ako't tinapik-tapik ang aking balikat. Dahil sa mga narinig ko mula sa kaniya ay kahit papaano ay naibsan ang bigat ng aking pakiramdam.

"Know that your family is here for you."

✢

Today's another day. Sa bilis ng oras na dumaan, araw ng Biyernes ngayon at bukas na bukas weekend na naman. N.S.T.P naman namin bukas. Lahat ng mga subjects namin ay binigyan na kami ng mga pointers para sa midterm exam namin next month.

Sa programming 1 namin ay pinagawa kami ng flow charts at coding patungkol sa hinahanap naming problema. We need to programmed to the computer to find the sum of numbers from 1-20. As usual, ang sakit sa ulo.

Sa Multimedia ay tinuruan kami kung paano mag-edit ng tarpaulin. Sa Introduction to Computing ay nag-discuss patungkol sa paggawa ng websites. Ibinigay din sa amin ang meaning ng CSS at HTML. Sa pinaka-hate kong subject naman ay nagkaroon kami ng long quiz tungkol sa Fibonacci Sequence, Tower of Hanoi, Power Set, at mga symbols ng null set, therefore, if only if, if then, etcetera.

Sa Readings in Luna Roja's History ay nag-discuss lang din. Ganoon din sa The Entrepreneurial Mind. At sa P.E namin ay sa kalahati ng oras ay nag-discuss. Sa natirang kalahati naman ay naglaro kami ng volleyball.

"Hecate, saan mo ba kami dadalhin?" medyo naiinis na tanong ni Lupus.

Pareho niya kasi kaming kinaladkad bigla-bigla. Kapansin-pansin naman sa energy niya ang pagiging excited. Her eyes were smiling. She even giggled in excitement. Dinala niya kami sa library. And surprisingly, mabibilang ko lang ang mga estudyanteng nandito.

Dinala kami ni Hecate sa pinakadulo ng library. May isang long table kasi sa pinakadulo kung saan natatabunan ng mga shelves. Ito 'yong favorite spot ng mga estudyanteng mahilig matulog sa library. Napailing ako nang makita ko naman ang nananabik na ngiti ni Hecate sa kaniyang labi.

Nang makaupo kaming tatlo ay nagpakawala siya ng buntong-hininga. "I have something to confess." Pareho kaming napatango ni Lupus bilang pagtugon.

"I am a witch," diretso niyang sabi.

My mouth fell wide-open. My eyes grew wider in surprise. Napatingin kami pareho ni Hecate nang makita naming hindi man lang nagulat si Lupus. He give us two his bored look, while his face rested on his palm.

Sa pagkakataong 'to, si Hecate naman ang nagulat sa kawala-walang reaksyon ni Lupus. "Alam mong isa akong witch, Lupus?" Hecate asked in disbelief.

Tumango si Lupus bilang pagtugon. "Alam ko na simula pa lang, Hecate. Bakit hindi ko malalaman, eh, ang ganda kaya ng relasyon ng Crescents at sa mga Valenzuela," walang gana niyang sagot.

Habang ako naman ay nagulat din. I couldn't believe Hecate is a witch. Ang mas nakakagulat ay magkaibigan na ang pareho naming pamilya. Nabaling ang mata sa akin ni Hecate. Before she could ask with words, I already predict it through the way she stares at me.

Iniling ko ang aking ulo. "Hindi ko alam, promise. Ngayon ko nga lang nalaman," sabi ko sa kaniya.

Namayani naman ang katahimikan sa pagitan naming tatlo. Si Lupus naman ay naiilang na kinakamot ang kaniyang ulo. Tila ba'y nag-aalala dahil sa kaniya nasira niya ang excitement na kanina pa nararamdaman ni Hecate.

"Kai, you remember the first time I hold your hands? And I spaced out?" Naputol ang katahimikang 'yon nang biglang magtanong si Hecate.

Kaagad akong tumango nang maalala ko 'yon. Naalala ko pa na ilang segundo siyang napatulala. And fear quickly plastered upon her face. Then after that, her energy dropped. Nanatili siyang tahimik hanggang sa matapos ang araw. Nauna pa nga siyang umuwi sa amin nang hindi nagpapaalam.

"That was the day I foresee what will going to happen to us last Monday night," she shared. "When I hold your hands, I felt cold. Sunod kong nakita ay ang disco lights, handkerchief, full moon, kuwintas at saka dugong nagkalat sa lupa," she added.

Nakita kong napaayos ng upo si Lupus. Tila ba'y nakuha ni Hecate ang buo niyang atensyon. Habang ako naman ay hindi makapaniwala sa mga sinabi niya. So, witches have the ability to foresee the future?

"I ignore it, of course. Not until it became true. Lahat ng mga images na nakita ko ay napagdugtong-dugtong ko. Um-absent ako dahil pakiramdam ko kailangan kong puntahan si Lola. Lahat ng katanungan ko, nasagot," she said. "Lola even told me about the connection of our family to yours." Nakangiti niyang sabi sa akin.

Dahil dito ako naman ang napangiti. Masaya ako na pati si Hecate ay nalaman niya ang totoong siya. Napaka-ironic lang isipin na kaming tatlo ay nanggaling sa tatlong lahi. Me, from vampire and a werewolf. Si Lupus naman ay pure werewolf. At lastly, si Hecate. A witch.

"Want to see magic?" she suddenly asked. Dahil sa tinanong niya, naging excited tuloy akong makita siyang ipakita ang kakayahan niya. "I've been practicing for days, you know. And I am happy that I finally mastered some of the spells from our family's grimoire," she said.

Nakita ko namang tumingala siya. Napatingin kami pareho ni Lupus sa tinitignan niya. She stares the light for a seconds, and it suddenly flickers. The next thing happened, it turned off. Impressively, tanging ang ilaw na tinitigan niya lang ang namatay. Humanga kaagad ako nang mabuhay ulit ito.

Napatingin ako sa kaniya. Her eyes were enjoying for who she is. And it somehow felt envious to my side. Ang sumunod niyang ginawa ay pinalutang niya ang mga limang libro sa likuran niya. She made them levitate by simply swaying her index finger. Ibinalik niya kaagad ito sa shelf.

"Magic." She commented and smack her lips with proud. Tatlong magkaibang lahi, pinagtagpo ng tadhana. "I didn't expect that it feels so good when you know who you truly are," she added.

All hail to Hecate, the witch!