I saw fear quickly plastered upon their faces. Witches are taking steps backwards. Vampires and werewolves sprinted into the woods. Trying to get away from me. The witches were left alone with trembling knees. I still couldn't believe that vampires, werewolves, and witches are living among the mortals.

And most shocking is, I am one of them. I looked at them and hissed. Dahil sa ginawa ko ay mas lalo lang sila natakot. I ignored the witches and sprinted into the woods to hunt every last of vampires and werewolves who are affiliated with Akihiro and Kiara.

"Paramihan?" Biglang tanong sa akin ni Rory nang sumulpot siya sa aking tabi. "No? Let's see who's faster then," he added.

After he said those words, he suddenly sprinted way more faster than me. Sumilay ang nakakalokong ngiti sa aking labi. Mas lalo ko pang binilisan ang aking pagtakbo. In a matter of seconds, sumulpot ako sa harapan ni Rory. I looked at him and raised an eyebrow to tease him. Habang siya naman ay napapailing at nakangiti nang malapad.

Nabigla na lamang ako sa sumunod niyang ginawa. He jumped into one of highest tree branch. I scoff. Sinunod ko ang kaniyang ginawa. Nagulat na lamang ako kung gaano kataas ang natalon ko. Nakatayo ako ngayon sa sangang mas mataas pa sa natalon ni Ry.

"Hybrids are indeed stronger," I heard him whisper.

My eyes grew wider. Kahit na binulong niya lang 'yon, rinig na rinig ko pa rin. Kasing-lakas ito sa karaniwang pagsasalita ng isang tao. Naramdaman ko ang pag-init ng aking tenga nang bigla-bigla siyang tumawa. Sa sobrang guwapo ng tawa niya, hindi kinaya ng puso ko.

"Vampires have unnatural senses. Therefore, we can follow the trail of smell that an animal or person left. And we can hear everyone around us or we can hear someone talking far from where we are standing." Tumatango-tango ako habang pinapaliwanag niya ang isa sa abilities ng pagiging bampira.

I was stunned when flashes of memories came back in my head. Flashes of memories that were kept from me. Napatingin ako kay Rory nang maalala ko ang nangyari noon sa cafeteria. Noong una kong nakilala si Akihiro Chavez.

"Mind compulsion is one of the abilities of being a vampire, right?" pagkukumpirma ko pa sa kaniya. He nodded as a response and looked at me in surprise. Tinaasan ko siya ng kilay. "Just like what you did to me. Why did you do that, Ry?" I asked.

Napaiwas siya ng tingin. Narinig ko ang pagtibok ng kaniyang puso. Sa sobrang lakas nito, halos mabingi na ang tenga ko. Hindi biro ang pagiging bampira. You hear everything around you. Even the weakest sound.

"I'm afraid you might stay yourself away from me." I was taken aback when I heard his response. I didn't see that coming. "Let's go. We need to finish this." Bumalik sa pagiging seryoso ang timbre ng kaniyang boses.

A sweet smile plastered upon my lips before jumping into the tree branches. Napahinto ako pagtalon nang marinig ko ang tunog ng pagkabagsak ng katawan sa lupa. I knew Ry hear it too. But before he could sprint himself to catch the prey, I preceded him.

Dinala ako ng tunog na 'yon sa ilog. Napatigil ako nang makita ko ang aking sarili. Dahil sa sinag na ibinigay ng buwan, naging salamin ko ang tubig. I saw my eyes was glowing in yellow. And my nail-like fangs. Hinawakan ko ang mga ito.

Sa sobrang tulis nito talagang masakit kapag bumaon ito sa leeg ng isang tao. Ang jet-black hair ko ay may highlight na ng color gray. Humanga kaagad ako kung gaano ito kaganda tignan. Bumagay ito sa hitsura ko.

Napaalerto ako nang biglang magsulputan ang tatlong bampira. Isang babae at dalawa namang lalaki. They are luring me here. Bahagya kong iniyuko ang aking katawan. We take a step in circle, waiting each other's first attack.

Napatilapon ako bigla nang sabay silang sumugod sa akin. Napagulong pa ako dahil doon. Pero kaagad akong tumayo. Two guys charged at me in speed. But unfortunately their speed are basics. Napalingon ako sa aking kaliwa nang mapansin ko ang paparating niyang kamao.

Before it could landed in my face, nasalo ko ang kamao niya gamit ang kaliwa kong kamay. He stopped midway. Binalak pa niyang bawiin ang kamao niyang hawak-hawak ko. Unfortunately for him, I grip it too tight. There's no way he could escape from me because I used two of my strengths from two different race.

His scream seems music to my ears when I brutally twist his arm. Napabagsak siya sa lupa nang humiwalay ang kaniyang braso sa katawan niya. His blood squirted all over the place. Maging ako ay natalsikan din. But I don't care.

Hindi pa ako na kuntento at ibinaon ang aking kamay sa dibdib niya. He looked at me, pleading to spare his life. But I looked at him in sadness. Hindi ako makukuha sa ganiyan. Sparing his life would be an atrocity against everything they did to my friends.

Hinawakan ko ang tumitibok pa niyang puso. And impetuously ripped his heart out. A tear on his left eye escaped before dissolving like a dust. Tatlong magkasunod na suntok naman ang natamo ko sa isa pang lalaking bampira. Dahilan para mapabagsak ako sa lupa.

He didn't give me the chance to get up. Kasing-bilis pa sa kidlat niya akong dinaganan. Inapakan niya ang aking kanang kamay. Habang sa kaliwa ko naman ay hawak-hawak ng babaeng bampira.

I gritted my teeth scornfully. I continue to restrain. Pero hindi ko talaga magawang makawala sa kanilang dalawa. I saw him slowly reach my chest, trying to rip my heart out. Before he could do that, I kicked him with the edge of my shoe. Nabitawan niya ako dahil sa sakit ng kaniyang likod.

I think I broke his spine by simply kicking his back. As fast as flash, I get up. Tinadyakan ko ang babaeng bampira dahilan para mapatilapon siya palayo.

Before he could recover from the pain, I reached his head and twist it. Bumagsak ang pugot niyang ulo sa lupa. Gumulong pa ito.

I alerted myself when I felt the presence behind me. I looked behind my back. There I saw the woman staring at me dreadfully. Sumugod siya sa akin. She was about to kick me behind my back, but I caught her feet.

Binitawan ko siya't sinuntok sa sentro ng kaniyang tiyan. Hindi siya nakakilos dahil doon. Hinawakan ko ang kaniyang magkabilang braso't walang pag-alinlangang ibinaon ang aking mga pangil sa leeg niya. Umalingawngaw ang sigaw niya.

After I bit her, I shove her away from me. Bumagsak ang puwetan niya sa lupa. Habang hawak-hawak ang dumudugo niyang leeg. To my surprise, nanatili pa roon ang sugat ng kagat ko.

Kumunot ang aking noo. Bakit hindi siya gumaling? Akala ko ba may ability ang mga bampira na pagalingin ang sarili. Napatingin ako sa kaniya nang marinig ko ang malalim na buntonghininga niya. She then starting to sweat profusely.

"Tell everyone, the hybrid is coming." Habilin ko sa kaniya bago pumasok ulit sa gubat. Sinundan ko ang mga boses, at angil ng mga lobo sa hindi kalayuan.

Fear took over my system when I saw Ry fell on his knees to the ground. Nang makita ako ng dalawang lobo ay nagtakbuhan sila papalayo. There are blood stain on Ry's Dracula outfit. May mga nakita pa akong apat na puso sa lupa.

Pero kaagad kong napansin ang mga malalaking pawis niya sa noo. Tila nanghihina na rin siya. Sinuri ko ang katawan niya. There I saw a werewolf's bite on his wrist.

Hindi ko nagustuhan nang ngumiti siya sa akin habol-habol ang hininga. "There you are, Kai. I am happy that you are safe," he said.

Sa sobrang takot na nararamdaman ko ay tumulo ang aking luha. I don't know what the hell is happening, but I need to take him back to where we left. Walang isang minuto akong nakabalik kung saan kami umalis. Nakita ko namang napatayo ang mga lobong nagligtas sa akin nang makita nila ako inalalayan si Rory.

"What happened to him?" Napatingin ako kay Hecate nang marinig ko siyang magtanong.

Tinignan niya nang maigi ang kagat sa pulsuhan ni Rory. Tila ba'y inaalala niya kung saan o kailan niya ito nakita. Mas lalo akong natakot nang umungol si Rory, habang pinagpawisan. His eyes were moving back and forth. Tila ba'y parang nagha-hallucinate.

"Let him drink your blood, Kai." Napatingin kaming lahat sa kaniya. Our eyes were locked on her, waiting for her to say something. "I don't know what the hell is happening. But I just know," she added.

I trusted Hecate. Therefore, sinunod ko ang sinabi niya. Kinagat ko ang aking pulsuhan gamit ang aking mga pangil. At inilapit ang aking pulsuhan sa labi ni Rory. I was quick to close my eyes when Rory aggressively take a sip of my blood.

When he's done sipping, he falls asleep.

✢

Napagdesisyunan ko namang dito muna magpalipas ng gabi sa mansion ng mga Del Grosso. Rory was peacefully resting at his room. Ganoon din si Hecate sa guest room. To my surprise, Lola Merci was the gray wolf who saved me from falling into those sharp boulders. And Lupus was the white wolf. Kaya pala sa mga tingin pa lang nila sa akin. Alam kong pamilyar na.

Sa daming mga nangyari ngayong gabi. Hindi ako nakatulog. Naglakad ako patungo sa living room ng mansion na 'to. Hanggang ngayon humahanga pa rin ako sa laki nito. Sa sobrang laki, si Rory lang ang nandito.

Pagkarating ko sa living room, nandatnan ko sina Lola at Lupus. They were both drinking wine. Tumabi naman ako kay Lola. She then hugged me tight. Si Lupus naman ay nginitian ako.

"Alam kong marami kang katanungan, apo. 'Wag ka na mahiya."

Nagpakawala muna ako ng malalim na buntonghininga. "Lola, bakit tinago niyo sa akin ang tunay kong pagkatao?" tanong ko sa kaniya.

"Desisyon 'yon ng mga magulang mo, apo. At para rin sa kaligtasan mo," seryoso niyang sabi. "The necklace suppress your transformation over the years. Maging ang kapangyarihan mo. It was enchanted by a witch."

Nakikinig lang ako sa kaniya. At naghihintay pa sa susunod niyang sasabihin.

"Your mother is an Alpha, Kai." Muli ko na namang narinig ang salitang 'yan. Napakunot naman ang aking noo dahil sa sinabi niya. "Alpha is the strongest variety of werewolves, apo. Sila ang lider sa pamilya." Napatango ako sa sinabi niya.

Napunta ang mata ko kay Lupus nang mapansin kong binuksan niya ang bottle ng wine. At nilagyan ang wine glass niya.

"I send Lupus to protect you from harm, Kai," narinig kong sabi ni Lola. "And to protect you from the truth." Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kaniya.

A sad and regretful smile greeted my eyes. "The world is dangerous, Caelestis." Nagulat ako nang tawagin niya ako sa first name ko. And her voice was full of authority. "Delikado ito sa 'yo dahil kinatatakutan ng lahat ang mga katulad mo. It means, everyone will come for you to get rid of you," she added.

Dahil sa mga sinabi ni Lola, natakot ako sa posibleng mangyari. Vampire, werewolves, and witches will come for me to get rid of me? How lucky of me!

"Then, kailangan nating makahanap ng katulad ko, Lola. Convince them to protect each other. We don't have anyone but ourselves," I suggested.

Kumunot ang aking noo nang ngitian ako ni Lola nang malungkot. Napatingin ako kay Lupus. Nakita ko siyang umiiling-iling. He disappointingly shrugged and take a sip on his wine. Habang ang mga mata niya ay nakatingin lang sa akin.

"You are the first of your kind, Kai."