Witnessing someone died in front of you is horrible to experience. Because up 'till now, I couldn't stop my body from shivering. My tears won't stopped falling. But I immediately stopped sobbing when I felt cold piercing eyes behind my back. Tila ba'y parang sinasaksak ako mula sa aking likod gamit ang kaniyang mga mata. Lumingon ako.

There I saw none. Tumingala ako.

And this time, I saw someone's head peeking from the edge of the rooftop. My heart skipped a beat in fear. There is someone with her the minutes before her death. It's either this girl committed suicide and that person I saw in the rooftop were trying to stop her or that person killed her.

Tumingin ako sa katawang naliligo na sa dugo.

Out of the corner of my eyes, I noticed a two punctures on the victim's neck. It's as if something just bit her before she fell. Napansin ko ring medyo maputla na siya. Nang dumating ang mga pulis ay napagtanto kong nakayakap pa rin ako rito sa lalaking hindi ko kilala.

Kasing-bilis ng kabayo akong kumawala sa yakap ko. Tumingin ako sa kaniya. Sumikdo bigla ang aking puso nang makita ko ang hitsura niya.

"I'm sorry for hugging you like that," hingi kong paumanhin.

Sumalubong sa akin ang mata niya. Ang kaninang panghihina ng aking tuhod ay mas dinoblehan lang ng kaniyang titig. Seconds later, muli ko na namang naramdaman ang pamilyar na pakiramdam na 'yon.

"It's fine," he sparingly answered.

Nailang kaagad ako nang mapansing nakatitig lang siya sa akin. Habang ako naman ay nahihiyang tumingin nang diretso sa kaniya. Nakabagsak lang sa sahig ang mga mata ko. Kaagad kong pinagsisihan nang i-angat ko ang aking mata.

Napahinto ako sa pagitan ng kaniyang hita. I gulped twice.

For goodness sake, huwag kang tumingin sa bagay na 'yan, Kai!

Mabilis akong napaiwas ng tingin. At naramdamang unti-unting uminit ang aking mukha. I absentmindedly bit my lower lip how hot this guy was.

"You look like a hungry wolf just now." Mas lalong kumabog ang dibdib ko nang marinig ko ang sinabi niya.

How unfair the world I didn't meet such a guy two years ago? Pinagmumura ko na ang aking sarili sa isipan dahil sa kahihiyang ginawa ko.

This guy had a raven-black punky hair, a mocha-brown eyes, pale skin, pointed nose, and rosy lips. Plus, his undisputed sex appeal. Hapit na hapit naman ang mga braso niya't dibdib sa suot-suot niyang puting t-shirt.

"My name's Rory Colmillos Del Grosso." Nakangiti niyang pagpapakilala sa akin.

Mas lalong lumambot ang puso ko nang makita ko ang matamis niyang ngiti. Hindi ko siya binigo kaya tinanggap ko ang kamay niya.

"Caelestis Reyan Gehenna," pagpapakilala ko rin sa kaniya.

Napatingin na naman ako sa mata niya nang mahuli ko siyang nakatingin sa akin. I mean, the way he looked at me isn't as identical as others. Hindi kailanman ako tinitigan ng ganito katulad ng iba, lalong-lalo na sa isang lalaki.

Hindi siya nagbitaw ng salita. He seem the kind of a guy who wants to stay mysterious. Pagkatapos ay bigla siyang tumalikod. Habang ako naman ay nagdadalawang-isip kung susunod ba ako sa kaniya o hindi.

Nang makailang hakbang, huminto siya. Lumingon siya sa akin habang suot-suot pa rin ang malamig niyang ekspresyon sa mukha. His eyes went straight to mine. When he stare me, a familiar feeling resurface. I was about to asked him something when I saw his eyebrow raised.

"Aren't you late?"

Dahil sa tinanong niya sa akin ay natataranta akong sumunod sa kaniya. While we were walking in this long hallway, he suddenly stopped. Muli niya akong tinapunan ng nagtatanong na tingin.

"What are you doing behind my back? Walk with me." Ako naman na parang sunod-sunuran, sinunod ko ang sinabi niya.

Ibilulsa niya ang kaniyang kamay at taas-noong naglalakad. Habang ako naman ay pasimpleng tumitingin sa kaguwapuhan niya. Mas lalo akong humanga nang mapansin ang mataas niyang ilong. Umiigting pa ang kaniyang panga.

"Are you done?" bigla niyang tanong nang hindi tumitingin sa akin. Diretso pa rin ang tingin niya sa daan. "Kanina pa kita napapansing nakatitig sa hitsura ko." Huminto siya sa paglalakad at humarap sa akin.

Naglakad naman siya papalapit sa akin. Habang ako naman ay napapaatras. Hanggang sa bumangga na lamang ako sa dingding. Because of how tall he is, nakatingala lang ako para makita siya.

"You find me alluring?" Napaiwas kaagad ako ng tingin dahil sa mga sumunod na sinabi niya.

I gritted my teeth to resist myself. "No," malamig kong sagot sa tanong niya. Napansin ko namang kumunot ang kaniyang noo. He seemed unsatisfied with my response. Gusto ko matawa. Sa sagot pa lang na 'yon, I caught him off guard.

Before I could take back my response, I excused myself. Rushing to get away from him.

✢

My shoulders quickly dropped when the guy I tried to avoid earlier entered the room. For goodness sake, we're even classmates. We even had the same course. Nang maramdaman ko ang mga tingin niya'y kunwari nagsusulat ako sa notebook ko.

Nang hindi ko na naramdaman ang mga titig niya sa akin ay ibinaling ko muli sa kaniya ang aking atensyon. My forehead impetuously furrowed when I saw how he was looking to the guy sitting beside me. They were exchanging death glares, making obvious that they had the intent to kill each other.

I concluded, kilala nila ang isa't isa.

Kumabog ang aking puso nang umupo siya sa huling vacant seat. Unfortunately, nasa tabi ko lang. Ito'y malapit sa bintana. Ang ending pinagigitnaan ako ng dalawa.

"Your name's Caelestis, right?" The guy sitting beside me suddenly spoke. Tumango ako bilang tugon. Subalit tinignan ko siya ng nagtatanong na tingin. "I saw it in your notebook."

Napanatag naman ako sa sumunod niyang sinabi. Of course, I would react that way because we haven't formally introduced ourselves yet. Ang weird naman kung alam na niya ang pangalan ko kahit hindi pa kami magkakakilala.

Inabot niya sa akin ang kamay niya upang makipag-kamay. "My name's Lupus Sanchez. If you need a date as handsome as me . . ." Hindi niya sinabi ang kadugtong ng kaniyang mga kataga, sa halip ay dinaan niya ito sa isang senyas.

His thumb and baby finger were raised, the others weren't. He means that if I need a date as handsome as him, tatawagan ko lang daw siya. Because of how airy he was, my face quickly grimaced.

Naiilang akong tumawa bago tinanggap ang kamay niya. I heard someone behind me cleared his throat. At hindi na ako nag-abala pang alamin kung sino siya dahil alam ko na kung kanino galing iyon.

Lupus had a stormy shoulder-length hair, dark eyes, pointed nose, and a reddish wet lips. Pagkatapos kong ipakilala ang aking sarili, bigla na lamang may nagsalita sa likuran ni Lupus. Sumilip pa siya para lang makita niya kami.

"Ako naman si Hecate Valenzuela. Can I call you Kai, Caelestis?" she energetically said.

Because of how infectious she was, a smile gradually formed upon my lips.

"Sure."

She smiled at me back and giggled.

Ang gandang babae rin ni Hecate. She had a wavy brown waist-length hair, a light brown eyes, pointed nose as well, curvy eyelashes, and a heart-shaped lips. Nakasuot siya ngayon ng light make-up, at kahit na ganoon ay mas lalo lang siyang gumanda.

After ng simpleng pagpapakilala sa isa't isa, pinili ko na lamang na manahimik. Dahil kanina ko pa napansin ang mabigat na presensya sa likuran ko.

Kanina ko pa talaga napansin ang mga titig niya. Because it was the same feeling I felt that night. It's as if he's the person who's watching me from afar. But I resisted myself. Ayokong lumukso sa konklusyong hindi ako sigurado. Ayokong magbintang lalo na't wala akong ebidensya.

Tumahimik ang buong klase nang pumasok ang isang chubby na Professor. Maputi rin siya at maganda ang ngiti sa kaniyang labi. Inilapag niya ang dala-dala niyang laptop sa lamesa at isa pang itim na bag.

Kinuha niya ang laman ng bag at doon ko napagtantong projector pala 'yon. Inayos niya muna ang kaniyang kagamitan bago ipinakilala ang kaniyang sarili.

"I am Mr. Junrel Durano, your instructor for AP 1, CC 112, and CC 112L. Ako rin ang magiging adviser ninyo," he introduced himself. "Before we proceed to the introduction of Multimedia, I would like to welcome you freshmen to Luna Roja University!"

Nagpalakpakan ang iilan matapos marinig ang sumunod na sinabi ng aming Professor. Binuksan ni Sir Durano ang nakahanda niyang projector. Tumambad sa amin ang nakahanda rin niyang presentation sa klase niya ngayon.

"Newspaper was first and foremost mass communication medium. It used text, image, and graphics. Multimedia is a major sources of information for the people," panimula ni Sir sa leksiyon niya ngayong araw. "Motion pictures, radio and television were media in twentieth century. What are the components of media?"

Bigla niyang tanong sa klase. Most of us look straight to the floor, afraid to be called to answer his question. Kahit na ako bigla akong kinabahan sa takot. Subalit napalingon ako sa aking tabi nang bigla siyang tumayo.

"There are a total of five components of media. These are text, images, graphics, audio, and video," he proudly answered.

A smile plastered upon our Professor's lips. "That is correct, Mr.?" nagtatanong pa niyang saad.

"Del Grosso, sir."

He clasped his hands. "That is correct, Mr. Del Grosso." Muling sumilay ang matamis na ngiti ng aming Professor. "Multimedia can defined as multiple media used to deliver information to user digitally. It is a field with computer controlled combination of text animation. Multimedia is derived from the word 'multi' and 'medium'," he added.

Nasa leksyon lang ang buong atensyon ko. I even taking notes because I am pretty sure I could use them for future references. Napansin ko ring ganoon din sina Lupus at Hecate. Rory, on the other hand, was closing his eyes.

Napatitig na naman ako sa gandang lalaki niya. Iniwas ko ang aking tingin nang mapansin kong gumalaw ang adams apple niya.

My mind drifted back to what happened earlier when I heard the siren of the ambulance leaving the campus. Napangiwi ako. Nanginig at napakagat sa ibabang labi. No one deserve to die like that. Nagbabadya na naman ang mga luha ko sa mata nang maalala ko ang mga magulang ko.

I know they don't deserve to die that early, but I guess we will never know when our lives will end.