— Baekhyun przestań wyglądać, jakby ktoś ci umarł. Myślałem, że wszystko jest w porządku. — Luhan zerknął na Baekhyuna zirytowany.

— Ja ... ja nie, czekam tylko na odpowiedź Chanyeola. — Luhan westchnął, patrząc na ekran, na którym grał w noragami.

— Powinieneś przestać czekać, powiedział, że jest dzisiaj zajęty, wszystko będzie dobrze, po prostu spróbuj się zrelaksować. — Baekhyun spojrzał na przyjaciela, kiwając głową, gdy usiadł obok Luhana.

Chanyeol chciał dziś porozmawiać ze swoją miłością. O nich. Chciał rozmawiać o ich związku i starać się uczynić go oficjalnym, nawet jeśli Baekhyun powiedział, że będzie dobrze, jeśli pozostaną w tajemnicy. Tak długo, jak jego kariera będzie bezpieczna.

— Powinieneś przestać się tak martwić, Chanyeol ... bardzo cię kocha, po prostu mu zaufaj.

Baekhyun spojrzał na Luhana, który wciąż patrzył w ekran.

— Wiem i ufam mu, naprawdę mu ufam, ale ja ... po prostu czuję, że jestem trucizną dla jego życia ...

— Czasami, zastanawiam się, co by się stało, gdybym nie opublikował tego selfie, wiesz ?

Chłopiec o twarzy jelenia przesunął wzrok z ekranu na swojego najlepszego przyjaciela, patrząc na jego smutną twarz.

— Och, Baekhyun. Czasami jesteś taki twardy. Przestań myśleć o takich rzeczach Po prostu ciesz się swoim szczęściem z nim .Wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Jeśli nie wstawiłby tego zdjęcia nie znalazłby miłości swojego życia.

Baekhyun patrzył na przyjaciela z szeroko otwartymi oczami, rozmyślając o swoich słowach. Miłość jego życia. Czy naprawdę jestem miłością jego życia?

— N-naprawdę tak myślisz?

— Tak, Baek, nie widzisz, jak na ciebie patrzy?

Baekhyun uśmiechnął się, patrząc na podłogę z czerwonymi policzkami. Jak on na ciebie patrzy.

Też go kocham. Tak bardzo. Nagle drzwi otworzyły się, przyciągając go do rzeczywistości, kiedy krzyknął zszokowany.

— Baekhyun, otwórz drzwi! — Kyungsoo, jego brat, krzyczał, więc Baekhyun westchnął zirytowany.

Wstał, zbiegając na dół, gdy powoli otworzył drzwi, patrząc na nieznaną twarz.

— Uhm cześć?

Mężczyzna uśmiechnął się do Baekhyuna, wyciągając rękę.

— Cześć, jestem menadżerem Chanyeola, Kim Minseok, jesteś Byun Baekhyun, prawda?

Baekhyun poznał uroczego chłopca z szeroko otwartymi oczami, gdy tysiące myśli przepłynęły przez jego umysł. Kierownik Chanyeola?

— T-tak, jestem Baekhyun.

Mężczyzna spojrzał na Baekhyuna, uśmiechając się szeroko.

— Czy mógłbyś mi towarzyszyć w SM?

SM? Baekhyun patrzył na człowieka z szeroko otwartymi oczami, jego ciało natychmiast zmieniło się w sztywne. Do SM?

— D-Dlaczego?

Mężczyzna zachichotał, patrząc na ziemię, stukając w nią czarnymi butami.

— Nie ugryzę cię, po prostu idź za mną do SM, wyjaśnię ci wszystko, kiedy tam będziemy.

Baekhyun milczał, wciąż wpatrując się w mężczyznę, gdy o tym myślał. Czy naprawdę dobrą decyzją było podążanie za tym człowiekiem?

Prawdopodobnie nie, ale może to było coś ważnego. - może to miało związek z Chanyeolem.

— Dobra, pójdę za tobą, ale muszę złapać moją kurtkę.

Mężczyzna uśmiechnął się, patrząc na Baekhyuna błyszczącymi oczami.

— Poczekam.

***

SM był o wiele większy niż Baekhyun myślał, że jest to miejsce i wiele bożków otaczało to miejsce. Stary Baekhyun prawdopodobnie byłby teraz Fanboyem, ale nie był w nastroju do Fanboyowania ani do uśmiechu.

Jedyne, o czym mógł się przekonać, to rozmowa z szefem Chanyeola, którą musiał wykonać w ciągu minuty. Całe jego ciało było już tak sprężone, że czuł, jak słabną mu nogi.

Co może się stać? Dlaczego szef Chanyeola  chciał z nim porozmawiać? Z Baekhyunem?

— Baekhyun, czy chcesz za mną pójść? — Kobieta o wysokim szczypiącym głosie zapytała, jak Baekhyun kiwnął głową niespokojnie podążając za nią.

— Możesz wejść. —  Baekhyun spojrzał na kobietę w kierunku drzwi, kiedy ciężko oddychał.

Powoli otworzył drzwi, gdy cały jego organizm wciąż się trząsł. Zatrzymał się przed biurkiem, siadając przed mężczyzną w czarnym garniturze.

— Cześć, Baekhyun. — Baekhyun wrzasnął cicho, patrząc na mężczyznę, który miał przerażającą twarz. Ale nie tylko jego twarz była przerażająca ,także jego aura.

Było ciemno i ciężko, jakby coś niedobrego miało nastąpić.

— T-tak?

Mężczyzna uśmiechnął się dziwnie, patrząc na dokumenty leżące przed nim.

— Chanyeol przybył tutaj, gdy miał 12 lat, wiedziałeś, że był i nadal jest tak utalentowanym chłopcem ... a to wszystko wiele dla niego znaczyło, zawsze było jego pasją robić to, co kocha. tańczyć i oczywiście śpiewać.

Baekhyun spojrzał na podłogę, lekko kiwając głową, wsłuchując się w głęboki głos mężczyzny.

— ... Był naprawdę szczęśliwy, kiedy wszedł w SM i przeżył swoją pasję, ale ...—  Baekhyun podniósł wzrok, nerwowo bawiąc się rękami.

— To wszystko dobiegnie końca, jego kariera, jego pasja ... Czy opowiedział ci dzisiaj o naszej kłótni?

Baekhyun przełknął ślinę. O czym mówił ten człowiek?

— Jaka kłótnia? Co masz na myśli?

Mężczyzna zachichotał, patrząc na Baekhyuna.

— Powiedział mi o tobie, a ja dałem mu ultimatum. Ty lub jego kariera i wiesz, co on wybrał?

Baekhyun spojrzał na mężczyznę z szeroko otwartymi oczami, kręcąc głową, gdy w jego wnętrzu zaczęła wznosić się panika.

— Wybrał cię, Szalony, prawda, oślepiony miłością, wkrótce pożałuje tej decyzji ... a wtedy obdarzy cię całą winą.

Baekhyun poczuł, jak łzy zaczęły mu zbierać się w oczy, gdy spojrzał na podłogę, bawiąc się dłońmi.

— Powinieneś otworzyć jego oczy, Baekhyun, nie powinien wyrzucać namiętności, otwórz oczy, jeśli naprawdę go kochasz. — Łzy ciekły mu po twarzy, uderzając o podłogę, gdy myślał o jego słowach.

Jego pasja. Czy Chanyeol przelałby na niego całą winę? Czy był oślepiony miłością?

Otwórz oczy. Czy to znaczy, że musi trzymać się z dala od Chanyeola? .. Czy on to potrafi?

Coś w nim nagle pękło, bezpośrednio na piersi. Jakby ktoś wbił w niego nóż.

Bolało, tak bardzo bolało.

— Jesteś jego pierwszą miłością, Baekhyun, dlatego oślepiony jest miłością, to jego pierwszy raz, jego pierwsza miłość, ale pewnego dnia to uczucie zniknie ... to nie pozostanie na zawsze i on zrozumie, co odrzucił.

Baekhyun szlochał, kiedy jego klatka piersiowa zaczęła bardziej boleć z każdym oddechem. Wszystko zniknie pewnego dnia?

Czy miłość Chanyeola naprawdę zniknie pewnego dnia?

Odchylił łzy dłońmi, wciąż wpatrując się w podłogę.

— Po prostu pomyśl o tym Baekhyun.

***

— Baekhyun, co ty, kurwa zrobiłeś, nic nie mówiąc!

Luhan patrzył, jak baekhyun ponownie wszedł do pokoju z opuchniętymi oczami.

Płakał?

— Baek, co się stało? Dlaczego płaczesz?

Baekhyun usiadł na łóżku, pozostając niemy.

— Mówię do ciebie, idioto. Co jest nie tak?

— Lu, nie chcę teraz rozmawiać ... Po prostu nie czuję się dobrze, może zachorowałem.

Luhan patrzył, jak jego przyjaciel kładzie się na łóżku, gdy otaczała ich cisza.

— Głupie gadanie. — Baekhyun przygryzł wargi, żeby nie płakać, gdy skręcił w drugą stronę, tak że jego przyjaciel nie widział jego twarzy.

— Proszę, zostaw mnie w spokoju Lu .. Możemy porozmawiać później. —  Luhan spojrzał na przyjaciela przez chwilę ciszy, po czym wstał i skierował się do drzwi.

— Och i Chanyeol do ciebie dzwonił, może powinieneś do niego oddzwonić — powiedział przed wyjściem z pokoju.

I w tym momencie Baekhyun nie mógł już powstrzymać łez, gdy płynęły na jego policzki, zostawiając mokre plamy na kocu.

Bał się odpuścić.

***