[MATTHIAS ARIAGON ]

"Wow! Akala namin date ng tropa!?" Napalingon kami ng babaeng kausap ko at nagulat pareho ng may biglang magsalita sa hindi kalayuan. Si Jeffrey. Kilala ko ang boses niya dahil siya ang singer kong kaibigan. Aware naman ako na may taong darating pero hindi ko lang expected na sa ganitong oras sila susulpot kung saan medyo okay na sana. Nakita ko siyang nagtaka kung sino ang mga dumating pero tumalikod na lang at inilagay ang hood sa ulo niya. Siguro nasense niya naman na kilala ko dahil hindi ako umiwas sa mga ito.

"She's. She's a stranger. Naabutan ko siya dito." Paliwanag ko. Habang nagtutulakan at naghaharutan ang apat na may mga bitbit na kung ano.

"Stranger. Hmmmn." I saw Andrew smirking habang hawak ang gitara niya.

"Wow. I read somewhere like this scenario tol! 'You meet a complete stranger and feel like you've meet your soulmate'. Eheem it's nakakakilig.!" Kairos was being a poetic again. My very close friend. At nginusuan ako nagtatanong kung sino ang babaeng kasama ko.

"Stop it. She's a stranger. We don't know each other." Saway ko sa kanila dahil baka anong isipin ng babae. Uhh kahit pangalan niya hindi ko natanong. What did I call her? Okay. Mas gusto niya pala na stranger kami. I startled when she walked toward us. Her face was okay. Siguro dahil may mga dumating na ibang tao kaya pinilit niya maging maayos ang awra niya. Makikidaan lang pala siya pero inilahad ni Shaun ang kamay niya.

"Hey. I mean high? Uhh hi pala. I'm Shaun. Nice to meet you." Bumanat na ang pinaka easy to get at chickboy ko'ng tropa. Akala ko nakikinig lang ng mga sinasabi nila may balak pala siyang magpakilala. But sad to say hindi tinanggap ang pakikipag-shakehands ng estrangherong babae.

"Wait! Me too! I'm Andrew." Sinubukan rin ni Andrew na kamayan siya but she ignore him also. "I'm his friend." Pagpapatuloy niya na itinuro pa ako. Akala siguro ng mga ito magkakilala kami ng babaeng ito.

"And this is Jeffrey. Kairos the poetic. Would you mind if you join us? Masaya naman kaming kasama. Swear you'll forget yourself if you'll jam. Let's have fun in our first met and we want to know you better." Entertaining masyado si Andrew para lang nagbebenta ng sale products nila sa groceries.

"I'm not here to waste my time for nothing I have so much to do in my world. And I don't want to forget myself because she's only the person I had. Apology for stepping you're rendezvous hindi ko sinasadya na mapadpad dito. Thanks for inviting me but I think I need to go." The girl answered while standing and about to leave.

Nahihiya ako sa pinagsasabi nila dahil alam ko'ng hindi pag-ienjoy sa buhay ang gusto ng babaeng ito kaya natawa na lang ako dahil alam ko'ng hindi sila nito papansinin sa halip humarap sa akin at nginitian ako. Nakatitig sa akin, sa nunal ko, sa mga mukha ko at sa mga mata ko. While saying..

"Thank you..."Then my heart melt. I saw the sadness in her eyes katulad noong nabunggo ko siya sa park, hindi pa rin ito nagbabago. Parang wala man lang kislap sa mga mata niya.

"Your words was helpful. It takes a weight off my mind. A bit." She said in a low tone. At tumango lang ako. Kanina pa ako inaasar ng mga kasama ko gamit ang matatalim nilang tingin. Ihulog ko kaya sila isa-isa. Paalis na ang babae nakailang hakbang na ito ng huminto kasabay ng pagbulsa ng dalawang kamay niya bulsa ng kanyang malaking pulang jacket. Tahimik lang ang mga kaibigan ko habang pinagmamasdan ang estrangherang babae.

"You said. This place is... uhhm para sa mga taong malungkot, nasasaktan at nahihirapan. Right?." What is this? Is she asking me or stating? Oo ako lang naman ang kausap niya kanina at ako ang nagsabi noon. Sigurado para sa akin ang tanong niya.

"Yahh?." I don't know what to say. Kaya yun na lang ang lumabas sa bibig ko.

"Then, what were you all doing on the rooftop when you're all happy and smart?." Walang sumagot sa amin. Ilang segundo pa ay naglakad na ito palayo at pababa sa building.

I feel numb. Unable to say a words. I was startled to her choice of words. Although it's not so deep but there's inside her I couldn't define. It's like she stab us using her tongue.   I have nothing to say about her last words kahit medyo alam ko naman ang ibig niyang sabihin. My heart stop a li'l while. Kahit sila Kairos ay hindi rin nakapagsalita sa tinuran ng babae. We all realize how lucky we are for being alive in this kind of life.

Who is that girl? Why she's distracting my thoughts. Parang dinudurog ang puso ko ng mawala na siya sa paningin ko. I want to comfort her more but it can't be. Alam ko'ng nahihiya rin siya sa mga kaibigan ko kaya hinayaan ko na lang siyang umalis at wala rin naman akong karapatan na pigilan siya dahil sino ba ako sa buhay niya? I'm just a stranger.

After she disappeared from that place no one bare to talk. My friends was all  mesmerizing to that girl. They couldn't explain what does she mean na bigla na lang umurong ang kanilang mga dila. Unti-unti kaming natauhan at parang siya ang naging dahilan kaya napukaw ang  realizations namin. She has appealing character na sa isang buka ng bibig niya ay bigla na lang may kidlat na tumama sa amin. She starved our numb heart na walang alam kundi enjoyments at adventures lang ang alam.

Well, we're all happy-go-lucky. We don't care about the laws and the worst surroundings basta masaya lang kami at magkakasama. Also, wala kaming natatapakan na ibang tao kahit wala kaming paki sa batas. We just enjoying each other company. Since highschool ay magkakakilala na kami at medyo nagjajam na rin kami once in a month. At naging solid pa ang friendship namin nang magkaklase na kaming lahat ng 4rth year highschool. Simula noon palagi na kaming lumalabas na magkakasama. Nanood ng small gig in a famous club. We love Padis Point in Cubao minsan napapadpad kami ng Antipolo. We're always had a ticket for concerts dahil kay Shaun na madaming connections sa loob ng media. Her father was a great and respected film director in a big media company kaya naman laging libre ang tickets namin. Especially pag may mga bagong Local movies, premiere pa lang ay nakakapanood na kami. And Shaun has an access for V.I.P kaya nadadamay na rin kami.

We also don't have a problem going to somewhere specifically when we're out of town dahil si Jeffrey ang taya. He has a luxurious sports car na kasya naman kaming lima. And also her mom was working in Airlines Company kaya madali lang ang pagbook kung sakali gusto namin pumunta sa malayong lugar dito sa Pilipinas. Last year we spend our summer in Palawan with the help of Jeffrey's Mom. Pero syempre hindi naman lahat shoulder niya. We also contribute the half of fare kase lagi naman may promo at laging updated si Jeffrey.

Foods is not a big problem for us. Andrew's Family own a huge groceries kaya walang problema sa beer and junk foods or snacks. Si Kairos naman ay may sariling restaurants ang pamilya niya. They owned a House of Grilled & Pizza in Cainta between Sta. Lucia Mall and Robinson na palaging dinadayo ng mga food lovers dahil sa sarap ng pagkain nila.

And me? I'm just a mere stranger who was lucky to have immense friends like them. Wala kaming alam sa kalungkutan sa buhay because our life was almost perfect. We don't have a struggling life kaya bakit nandito kami sa rooftop? Anong ginagawa ng mga maligalig na kabataan sa lugar na ito kung hindi naman kami nahihirapan sa buhay? Rooftop is for people who has difficulties and issue about life. I feel ashamed to myself dahil napakamanhid ko sa mga nangyayari sa paligid ko. Sigurado ganoon din ang nararamdaman ng mga kaibigan ko. That girl hitting our ego then suddenly became a reason for calming our frenzied life. Nagsisisi tuloy ako kung bakit sinabi ko iyon sa kanya na ang rooftop ay para sa mga bitter na nilalang.

"Okay?! Anong ginawa mo sa kanya pare?." Shaun tap my shoulder. "Ano ba kaseng pinagsasabi at ganoon na lang siya? I feel pathetic tol." He added. Really. I can't imagine Shaun distracted by unknown girl because he is a player. He always made his girl cried because he had a lot of woman in his life. Nakakapagtaka bigla na lang lumiko ang puso niya dahil sa isang estrangherang babae na nagbitiw ng salitang hindi namin kahit kailan inaasahan na marinig because we're busy having fun.

"Okay lang ba siya? Dapat sinundan mo gagi. Baka anong gawin niya sa sarili niya." Jeffrey's suggested. Ikuwenento ko sa kanila kung ano nangyari sa rooftop habang wala pa sila dahil tanong ng tanong. Wala rin naman akong mapupuntahan kung sakali itago ko sa kanila dahil makukulit silang nilalang. "Are you sure Matthias na okay lang siya?." Jeffrey added and I just noded. He is serious just now because he called my real name.

"She's not feeling well. Sana pala hindi ko na lang ipinakilala ang sarili ko dahil useless lang. Wala siyang maalala dahil sobrang bigat ng nararamdaman niya." Sabi ni Andrew na may halong pagsisi sa sarili. Andrew was a joker pero parang hindi niya rin kinaya ang bigat at kalungkutan na nararamdaman ng babaeng iyon.

"Hindi mo naman kase sinabi agad eh. Akala ko fling mo lang yun." It's Shaun.

"Kase ganoon ka. Iniisip mo na pag may babae kaming kasama ay fling lang! Kase ganoon ka." Kairos said.

"Sige ipagdiinan mo pa Kai. Pasensya na. Hindi ko expect na may kakaibang nilalang pa pala at masyado siyang masakit magsalita." Si Shaun.

"Sabi ko naman sainyo na stranger siya diba. Hindi ninyo ako na-gets. It means I don't know her. We don't know her. Kilala niyo naman lahat ng kilala ko. Kaya dapat tumahimik kayo kanina." I said in slow tone. Wala na akong magagawa dahil nangyari na. Pero mukhang ayos lang naman yung nangyari kanina. Hindi naman siya nabastos or what. Bad timing lang talaga sumulpot ang mga ito. Kahit pangalan ko hindi ko man lang nasabi sa kanya dahil pwedi niya ko hanapin sa IG. Nakakapanghinayang talaga. May pagkakataon na sinayang ko pa.

Z