[ LAINERRY ESCAMILLA ]

I saw Matthias eyes full of excitement when I let him meet my friends. Not literally met. Just show him my friends photos and also I feel happy because it seems he is interested to the people around me. I'm so lucky to have met my soulmate at early age.

Kairos restaurant is great. Surely babalikan ko ito dahil kakaiba ang lasa ng mga pagkain nila.  Friendly rin ang mga employee nila kaya comfortable kumain sa lugar na gaya nito. Naunang natapos kumain ang mga tropa ni Matthias kaya nagsilabasan sila papunta sa pwesto namin. Tapos na rin naman kami ni Matthias kumain kaya niligpit na ni Kairos ang mga plates habang sinusubukang pakainin ni Matthias si Yetti. Pero ayaw talaga. Hindi pa masyadong magaling. Guilty tuloy ako dahil imbes na iuwi ko na siya para makapagpahinga ay isinama ko pa siya sa galaan.

"Thanks, Kairos." Sabi ko kay Kairos habang pinupunasan ang mesa.

"Would you like to try our coffee sir, ma'am?." Suggest ni kairos na pinagtitripan naman ang apron niya nina Andrew at Shaun.

"Huwag kayong magulo nasa trabaho ako." Kunwaring seryuso si kairos.

"Coffee? Ms. Laine?." Tanong niya ulit sa akin. Hindi niya pinansin ang mga kaharap ko na kaibigan niya.

"Ay hindi na. Salamat na lang. Uuwi na rin naman kase ako." Sabi ko na ikinalingon naman ni Matthias at nginitian ko. Kaya kinuha niya na si Yetti para ibigay sa akin.

"Hatid na kita." Suggest ni Matthias pagkalapit sa akin at ibinigay si Yetti.

"Hindi na. Taxi na lang ako." Nakakahiya naman dahil iiwanan niya ang mga barkada niya.

"I think we should go too. Hindi na rin naman makakasama si Kairos kaya next time na lang ang Zip Line natin." It's Shaun. At pagkasabi niya noon tamang-tama lumapit si Kairos sa amin kaya nagpaalam na kaming uuwi kahit gusto ko pa sanang tumambay kasama sila dahil wala naman akong madadatnan sa bahay. Kaso si Yetti kawawa naman.

Every weekend napapadalas ang labas ko with Matthias and sometimes with his friends I feel comfortable with them at okay naman sila kasama. Akala ko lahat lang sila kalokohan pero hindi naman. They're a youths who just enjoying their life while having a hard time studying. Mukha lang hindi halata na masisipag sila mag-aral dahil mukha puro foodtrips at gala ang alam pero kapag hindi sila magkakasama ay puro aral din naman ang alam. Natutuwa ako sa kanila lalo pa't sinabi sa akin ni Matthias na gusto nila akong kasama at kakwentuhan dahil sobrang lalim daw ng mga sinasabi ko like hello. Asan yung malalim? Sobrang babaw nga nang kaligayahan ko eh. Iyon yung maliit na nunal ni Matthias sa mukha. Natutuwa ako pag nakikita ko iyon.

For the past few months after Kuya Lander's death I feel so alone. I was not able to do much more than my basic chores. And when I'm in our house for weekends I quietly stayed in my room to study. To study more about business things. I want to received a high grades for my parents para maging masaya sila at maging proud sa akin kahit papaano.

There are times I feel so lonely then I'm suggesting to my Mom that we will go back to our house in Laguna because Kuya's memories still there at gusto ko sanang balikan ang mga iyon pero hindi ako pinapayagan ni Mommy dahil hindi naman siya makapagsabi kay Dad dahil baka pagalitan lang daw ako. So I stayed here in our new home while grieving for him. I choose to be quiet to avoid tensions and quarrel.

After I met Matthias. He awake my slumber heart and I'm enjoying his company. Our first meet was an accident but I find it interesting. Our second meet in a rooftop was my embarrassing moment because he heard me crying.  It's so cringe but I feel at ease somehow because someone was willing to listen to my dramatic life.

End of first semester I had become used to the ache in my heart. Matthias always hang with me after a school or during weekends without my parents knowing. Well, they don't care about me so I decided not to tell them my affair. Well, me and Matthias were not officially in relationship. He's courting me at parang hindi naman siya nagmamadali na maging kami. I know he is aware that I'm in pain for my Kuya's death kaya he's waiting if I'm ready for a real relationship.

He is the reason why I began to think about what I should do with my life. I started to smile, to laugh, to stand alone and to make fun. I miss my Kuya but I'm not usually ended crying like the past few months. Then, I'm okay celebrating Christmas without him. But his absence during the Christmas eve was still sinking in my mind and drowning me. Pero medyo okay na rin. Time heal wounds at kahit pasko ay may trabaho sila Mommy dahil maraming umaalis at bumabalik ng bansa kaya nandoon pa rin sila sa office.

Then I found myself again in front of Matthias house. Wala si Yaya Lucy at Kuya Noel dahil umuwi rin sila sa kanya-kanyang pamilya kaya mag-isa akong naiwan sa bahay. At sigurado na umaga na uuwi sila Mommy dahil may party sa company at hindi naman pweding wala ang presence nila doon. They oblige me to join them to attend the holiday party to meet our employee and other business partner but I refuse. Mabobored lang ako. Matutulog na sana ako but I feel sadness. I felt suffocating. Dahil hindi ko na makitang masaya at nakangiti ang mga magulang ko even in a small amount of time. They forget the real life. They forget the true essence of family. They forget me.

Or maybe they will teaching me to be brave and alone dahil wala akong ibang kakampi kung sakaling mawala rin sila. They want me to handle everything especially in a chaos time. I know our business isn't a joke that's why they focus on it and that's why I study hard dahil alam ko na doon ang bagsak ko. I leave our lonely house. The taxi stop in front of their lively house across the street then I saw Matthias waving his hand for me na parang ipinapahiwatig na welcome ako sa bahay nila. Welcome ako sa buhay nila.

"Ano nangyari? Nakasimangot ka na naman. Pasok na and wear your best smile. Hindi pa kami nagsisimula ng Noche Buena pero malapit na. We celebrate early dahil aantukin na si Matthew pag naghintay kami nang hating-gabi." My man held my hand then I felt ease easily.

"Thank you." I whispered while we're entering the living room at diritso sa kusina.

"Matthew kuhanan mo ng pinggan ang Tita Laine mo." Sabi ni Tito Renee nang makita na kasama ako ni Matthias. Expected naman nila dahil nabanggit ni Matthias na pupunta ako. Pang apat  na beses ko na itong punta sa bahay nila Matthias. Hindi pa kami pero ipinakilala niya na ako sa buong angkan nila and felt overwhelmed. Tita Marie cooked my favorite sinigang na hipon with radish. Kahit hindi naman angkop sa handaan ay ipinagluto niya pa rin ako. Maybe Matthias insist because he knows we always ordered foods when home. They cooked adobong manok, spaghetti, palabok at nag-order din ng pizza sa restaurant nila Kairos. Mayroong din'g ham at salad sa mesa. I like this house. I like this family. Simple yet full of love.

"Matthew, ito na 'yong promise ko sayo. Finally nabili ko na." Inabot ko sa kanya ang maliit na paperbag nang ilagay niya ang pinggan sa harapan ko. Matthew was Matthias niece. She's five years old and super loveable.

"Wow! Talaga. Salamat Tita Laine. Mamaya ko na bubuksan sa kwarto. Makikita ni Tito eh baka agawin." Saad ni Matthew na tuwang-tuwa. Sabay takbo pa papunta sa kwarto nilang mag-ina para itago ang regalo na bigay ko. Nakangiti rin ang kanyang ina. Si Ate Michaela habang naglalapag ng pinggan sa mesa.

"Alam ko laman no'n at excuse me. Meron rin ako." Pang-aasar ni Matthias sa pamangkin ng bumalik ito sa upuan.

"Hala! Bakla si Tito.! Lip gloss kaya laman noon!." Tawanan kaming lahat habang paupo na rin si Tita Marie. Inaasar niya si Matthias.

"Sige na. Kumain na muna at kanina pa gutom ang Papa ninyo." Sabay naman turo ni Tito Renee sa sarili. Ginawa pa siyang rason kahit kakaubos niya lang ng dalawang slice bread. Kinuhanan ako ni Matthias ng rice dahil alam niyang sinigang ang una kong kakainin.

"Let's feast! Merry Christmas everyone!" Masayang bati ni Tita Marie.

"Merry Christmas Tita Laine." Bati ni Matthew sa akin. "Merry Christmas too Matthew." Bati ko rin sa kanya at saka nag-umpisa na kaming kumain.

Walang imik si Matthias na nakaupo sa tabi ko. Siguro pinapakiramdaman niya lang ako. Or baka kinikilig dahil kasama niya ako ngayong pasko. Although I feel the same naman at minsan hindi ko na rin naman mapigilan ang nararamdaman ko. I know he likes me because he ardently show it but I dediced na huwag muna. I'm scared to feel heartaches again dahil naririnig ko naman iyon at nababasa sa mga books na kapag nagmahal ka ay kailangang ready ka ring masaktan. At baka pag nangyari iyon magbreakdown na ako. Tsaka almost a year pa lang kami magkakilala, hindi pa nga siguro kaya hahayaan ko lang siya na ligawan ako at maglaway sa akin. May plano na rin naman ako sagutin siya pero hindi lang makakita ng magandang tyempo. But I let him hold my hands and hug me because he deserves it he is a good guy and a good person.

"Stay here." Sabi ni Matthias habang nakaupo kami at nagkakape sa balcony ng bahay nila pagkatapos naming magsalo-salo ng Noche Buena.

"Stay when?." Hindi ko siya magets.

"Bukas ka na umuwi sainyo." Nag-aalala siya na pag-uwi ko mag-isa na naman ako.

"I'm okay. Hahanapin ako ni Mommy." Sagot ko. Pero parang gusto ko rin ang suggestion niya. I love to stay in their house and making good memories during Christmas Eve' but I doubt baka umuwi sila Mom sa bahay tas hindi ako nadatnan magagalit ang mga iyon for sure.

"Stay here. May kukunin lang ako sa loob." Kahit nagtataka man ay tumango na lang ako. Ilang segundo lang naman ako naghintay, nakita ko ang dalawang helmet na bitbit niya. What now? Hahatid niya na ako? Past 10:00 pa lang naman.

"Hatid mo ko?." I ask him.

"No. I'll take you somewhere." He said with enjoyments. Saan kaya ako dadalhin nang lalaking ito but I trust him kaya nagpaubaya na lang ako.

Z