Załoga córki gubernatora została pokonana. Część załogi została doprowadzona przed oblicze pirackiej załogi Fairy Tail. Wśród nich była też Lucy. Była wciąż związana, a kiedy została rzucona na podłogę statku pirackiego próbowała nieskutecznie się podnieść.

- Spokojnie, ludzie spokojnie. Zdejmijcie jej knebel. Porozmawiamy sobie. - rozkazał Natsu

- クソ [kuso paireetsu(cholerny pirat)]! Chcę rozmawiać z waszym kapitanem! - zaczęła atakować Natsu słowami kiedy tylko wyjęto jej knebel.

Załoga spojrzała po sobie, starając się ukryć swój śmiech. Zwłaszcza Natsu walczył ze sobą dość mocno, aby nie buchnąć śmiechem.

- I co niby jest takiego zabawnego ? - zawarczała

- 姫 [hime (księżniczko)] – powiedział pochylając się nad nią zaglądając jej do oczu – Jestem kapitanem tej łodzi-

- [fuzakenna (nie łżyj) ]! Kapitanem piratów jest stary Makarov!! Gdzie on jest! -

Twarze wszystkich piratów pociemniały.

- Makarav jest martwy! - powiedział Natsu ze wściekłością – Twój drogi ojciec, zabił go i innych towarzyszy, kiedy tylko skończyły się negocjacje pokojowe. Jak myślisz, czy teraz będziemy negocjować coś z twoim ojcem?

- ... - Lucy milczała

- A teraz może się zabawimy? - mówiąc to obrócił jej głowę do tyłu. Na pokładzie, za nią dostrzegła swojego narzeczonego Borę, związanego wraz z reszta uprowadzonej załogi.

- Bora! - zawołała

- Widzę że się nie pomyliłem, jednak jest TWOIM narzeczonym, zobaczmy więc co się stanie, jeśli sprawimy, że pójdzie na dno. - zażartował Natsu śmiejąc się przy tym

- NIE PROSZĘ! - powiedział Bora widząc wzrok piratów spoczywający na nim.

- Och tak! - Natsu mówiąc to uniósł rękę z szablą i przejechał mu po policzku zostawiając na nim cienką, czerwoną kreskę. -

Dla Lucy nie miały to żadnego znaczenia, przecież i tak go nie kochała, ale i tak odwróciła głowę i przymknęła oczy. Wszyscy krzyczeli, żeby go pociąć bardziej, ale Salamander zauważył reakcję Lucy i rozciął mu więzy. Kiedy tylko Bora poczuł że nic go nie krępuje, natychmiast skoczył za burtę do wody.

- Ten tchórz zostawił wszystko, włącznie z TOBĄ. - parsknął Natsu do Lucy.

Patrząc tak na nią, uśmiechnął się z ironią w ciszy. Cały statek milczał.

- Zabierz ją do lochu, pozwolimy jej płakać, resztę wyrzucić za burtę ... a i oczywiście w tą noc bawmy się! -

Dwóch zaufanych mężczyzn wzięło Lucy i zabrało ją do lochów, które znajdowały się z tyłu statku. Kiedy tam dotarli, zmienili więzy, układając jej ręce na plecach. Natsu nie przestawał patrzeć na nią ze zwycięskim uśmiechem i pełną arogancją.

- Pożałujesz tego . – powiedziała patrząc wściekle na Natsu.

Mężczyźni oddalili się zostawiając ich samych. Natsu podszedł do niej, pochylił się i delikatnie ujął jej podbródek.

- Ciesz się swoim pobytem tutaj, 姫 [hime (księżniczko)], może kiedyś wrócisz do swojego ojca i narzeczonego ... albo nie. - zaczął drwić z niej

- Przestań tak mnie nazywać! -

- Hmmm! -

- Damn it! Puść mnie! -

- Zamknij za mną drzwi i pilnuj aby nie uciekła! - rozkazał Natsu do mężczyzny stojącego przy zejściu pod pokład.

Lucy została sama, krzycząc żeby ją puszczono. Ale jej krzyki, z każdą chwilą stawały się coraz cichsze, aż w końcu zapadła cisza.

O zmroku załoga Fairy Tail zorganizowała zabawę na pokładzie. Było wszystko: alkohol, jedzenie, krzyki i bijatyki. Rum i inny alkohol rozlewał się po stołach i podłodze. Wkrótce dotarli na pobliską wyspę i cała zabawa przeniosła się na nią. W tawernie zaczęły się śpiewy i tańce.

- Natsu ! -

- Och ! Hey Lisanna. -

- Chcesz ze mną zatańczyć? - zaproponowała kiwając się na nogach.

Jeszcze parę lat temu, Natsu pewnie rzucił by się na nią, porwał do tańca i nie puścił aż do rana. Potem pewnie by zasnęli jedno na drugim, gdzieś w kącie karczmy. Ale od pewnego czasu Natsu nie mógł patrzyć na nią. Czy mu się znudziła, czy po prostu to NIE BYŁA TA którą kochał, w sumie nigdy jej nie kochał, była po prostu kobietą która zabawiała go kiedy wracał do domu.

- Nie, nie mam ochoty. Wolę posiedzieć przy moim piwie. - odparł chłodno

- Och ... no cóż ... do zobaczenia później – powiedziała zrezygnowana, po czym udała się szukać kogoś do tańca.

Natsu westchnął znudzony, aż nagle wpadł na ciekawy pomysł. Zostawił kufel piwa na stole i poszedł na statek. Jellal był jednym z niewielu których omijała cała zabawa. Ktoś musiał stać na warcie i akurat tego dnia padło na niego. Natsu przeszedł obok niego i zszedł pod pokład. Lucy wciąż próbowała się uwolnić, ale coraz bardziej jej ruchy były pełne zrezygnowania.

- No co tam słychać? - zaczął drwić

- Jeszcze się pytasz? -

- Jestem znudzony, przyszedłem się zabawić – powiedział siadając pod filarem i nie spuszczając z niej wzroku.

- To idź na górę, skąd wróciłeś! Zgubiłeś się że tu przylazłeś!?- mówiąc to przełknęła ślinę.

-Tak, zabawa wciąż trwa na górze, ale nikt nie che walczyć, wszyscy tańczą, to jest nudne. -

- [fuzakenna (żartujesz sobie ku*wa)]! Czego ode mnie chcesz! Powiedz prawdę! -

- Już ci mówiłem, jestem znudzony i nie zamierzam ci zrobić nic o czym teraz myślisz. Nie jestem takim człowiekiem. -

Lucy nie przestawała patrzeć na niego z nieufnością.

- Jesteś pijany ! -

- Ech? -

- Jedyne wyjaśnienie, które uważam za to, że tu jesteś, jest takie, że jesteś pijany! - Lucy wpatrywała się w niego dopóki nie wybuchł śmiechem.

- Pfffff ha ha ha ha ha ha ha ha -

- Z czego się śmiejesz!? -

- ha ha ha wiesz.... - powiedział wycierając łzy ze śmiechu – zaczynam cię lubić -

- Ha! Jasne! Więc dlaczego mnie tu związałeś, jeśli mnie lubisz? - mówiąc to próbowała ukryć rumieńce które nie wiadomo dlaczego zaczęły się pojawiać.

- Because, YOU ARE MINE. Ponieważ jeśli cię rozwiąże, uciekniesz. Teraz moje pytanie brzmi: Kochasz swojego narzeczonego? -

- A co cię to obchodzi! Jeśli tak czy nie. To nie twoja sprawa. -

- Wiesz, to mnie zupełnie nie dziwi.- odparł przeciągając się pod filarem przy którym siedział.

- Ech?-

- Jellal! Daj jej nowe ubranie, jutro czeka ją robota. Ktoś musi posprzątać po zabawie karczmę. - mówiąc to skinął na mężczyznę pod drzwiami.

- Co!? Myślisz że kim jestem! - krzyknęła

- Teraz jesteś moja. - mówiąc to wstał i wyszedł.

Jellal dał jej nowe ubranie, ale zaraz potem zakuł jej na nadgarstkach łańcuch.

- Masz robić co ci karze kapitan, Luigi. - zadrwił Natsu

- Mam na imię LUCY! - warknęła

- Idę spać, Jellal, dopilnuj żeby była cicho. - powiedział Natsu i zamknął za sobą drzwi.

- クソ [kuso paireetsu (cholerny pirat)]! -