Catelline Rivanna Salvedra

Napamulat ang mata ko nang makaramdam ng  unfamiliar present sa tabi ko, napasinghap ako nang maramdaman na naman ang sakit sa braso ko. Thus old woman makes my blood boiled! I swear I will kill her. Ayanna naman ako! Gabriela mode ulit!

"Ano na naman po iyon?"Tanong ko sa kaniya, but instead of answering my question she just smirk and leave me.

Pota?! Anong problema ng matandang 'yon? Naguguluhan ako sa kilos niya, dalawang araw na siyang gano'n! Hahampasin ako ng tungkod niya, tapos ngingisihan lang ako nakakaasar na!

Lalo akong napasinghap nang makita ko ang pasa sa braso ko, pero iblis masaktan ay parang wala lang nangyari. Immune pala si Gabriela? O baka ako 'yung immune sa sakit?

"Sinong may gawa niyan?!"Napabalikwas ako nang marinig ang malakas na sigaw sa harap ko. Pinilit ko siyang ngitian, pero nasa pasa ko ang atensyon niya. Kita ko sa mata niya ang pagaalala, at galit sa kung sino man ang gumawa sa'kin nito.

"Wala, naakidente lang ako."I simple said that make him more angier, hala? Anong ginawa ko? Lalo siyang nagalit.

"Sinaktan ka na naman niya?"Kung kanina ay galit na galit siya ngayon naman ay blanko lang siya. Kalmado siya at blanko ang mga tingin, I don't like the idea if he's mad, dahil hindi ko pa naman makitang magalit si Andres for two months.

"Hindi."Simple kong wika at humiga ulit.

Nakakagago naman kasi 'yung matandang 'yon! Dati naman niya ako masyadong pinupokpok, I mean okay lang sa'kin na pukpokin niya ako ng tungkod niya, because I can't feel hurtness, I am numb, maging si Gabriela man ako o Catlline.

"Aalis na muna ako, at pagpahinga ka, kakausapin ko na lang siya."Madiin nitong wika at umalis, kasabay ng pag alis niya ay pagdating nila Diana.

"Its time Catelline! I hear them, fuck it!"Nagulat ako nang sumigaw si Rico, he looks frustrated, and tired—tired for being a hero, tired to stay in this place where we not belong, and tired to live a life in someone else body. Nakakapagod pala talaga.

"Catlline, the punishment will end, I mean magsisimula pa lang."Mariin na wika ni Diana, I saw sadness in her eyes, lungkot dahil mawawala na kami sa lugar na ito, lugar kung saan kami natuto.

"Catlline is their target, damn!"Wika naman ni Martin, I saw fear in his eyes, takot na baka isa samin ang mawala, o baka mawala ako sa buhay nila.

"I will not leave in this place either they like or not! I will stay beside my love! I will fight to this relationship. I will stay as Gabriela Silang because Catlline Salvedra is death."Mariin kong wika na kinagulat nila, they don't expect what I said. I realize na kaugali ko nga si Gabriela, we are both immune in pain, since her husband died at ako naman simula ng hindi ako ituring ng pamilya ko na parang anak. Parehas kaming napagkaitan ng pagmamahal, at parehas na galit sa pagmamahal, we both strong, and fight for the one na mahal namin.

"Tanga ka na ba talaga Catlline! Are you willing to sacrifice all you have? Para lang manatili sa lugar na 'to. Do you want this life ah? You never deserve this life Catlline!"For the second time Diana is shouting again, but I don't care, once Catlline Salvedra talk no one will change her mind—I mean my mind.

"I don't care, get out!"I exclaime.

"Hindi mo kami pinahahalagaan, you never care in this friendship!"Napatulala ako sa sinabi ni Diana, iyon ang huli niyang salita bago umalis. Fuck! I love them, I mean as a friend, but I don't feel love. I'm numb, and love is for weak person. Not until I met him, he teach me how to love at alisin ang galit na matagal kong inipon.

"I really love all of you, that's why I willing to do everything to make all of you safe. Pero ito na 'yung kasayahan ko eh. Nakita ko na 'yung pagmamahal na hinahanap ko noon. Tangna, bakit parang pinagkakaitan naman ako ng tadhana?"

Mahina kong bulong sa hangin. Tangna, gustong-gusto kong umiyak sobra-sobra na 'yung pagkd at sakit, pero walang lumalabas na luha sa mata ko. Ano pa nga ba? Immune na ako sa sakit.

"Heneral Gabriela, pinapatawag po kayo sa labas para sa pagpupulong."Agad akong tumango sa sinabi ng isa sa mga tauhan ko, pagkalabas ko ay naabutan ko ang si Tanda na nakangisi lamang sa'kin. Nandoon 'rin ang mga tauhan ko at ng ibang bayani.

"Catelline Rivanna Salvedra, iyan ang tunay niyang pangalan, hindi siya si Gabriela Silang, isa siya sa napiling parusahan."Natahimik ang lahat sa biglaang pagsigaw ni tanda. Iblis masaktan ako sa sinabi niya ay lumakad lang ako papalapit sa kanila na parang walang nangyari.

"Pinarusahan? Ibig sabihin ay isa siya sa mga tao na sumisira sa mga bayani?!"Nagsimula na ang bulong-bulungan, nagulat ako nang may lumapit sa'kin mga lalaki at kinaladkad nila ako. Narinig ko ang mga sigaw nila Diana pero tila wala silang pakeelam at tinali ako. Putangna! Hindi ko alam na ganito ang mangyayari!

"Anong gusto niyo?!"Nagsimulang magulo ang sistema ko nang batuhin nila ako, kung tingnan nila ako ay isa akong basura. Dumaan ang ilang oras, wala silang tigil kalabato, pero parang hindi pa rin ako nasasaktan, dahil wala pa rin akong emosyon.

"Matapang ka talaga Salvedra, kung gano'n, ay wala akong magagawa kung hindi ibalik ka sa mundo mo."And that words hit me. No! I will never comeback to that world, this is my world now!

"I will never back!"Mariin kong wika, nagulat ako nang hawakan ni Andres ang kamay ko. He smile, and kiss my forehead.

"You never deserve this place, Catelline. Lagi mong tandaan na mahal kita. Mahal kota bilang Catlline." Nagulat ako sa mga sinabi ni Andres, naramdaman ko ang mainit niyang labi sa aking labi. Nakaramdaman ako ng sobrang sakit sa puso ko, parang kahit anong oras ay sasabog na ako.

"I will let my tears fall! But I will never let you go!"Mariin kong wika, kasabay noon ang pagbagsak ng luha ko, ang mga luhang matagal ko ng hindi naiilalabas. I will never let him go.

"Catelline, sa totoo lang ay madali kang mahalin. Sa loob ng dalawang buwan ay natutunan kitang mahalin, matagal ko ng alam na hindi ikaw si Gabriela. Pero, pakiusap Catlline umalis ka na. Hindi ka nababagay sa lugar na ito, at hinding-hindi ka maari dito."Mariin niyang wika, kita ko sa mata niya ang lungkot, at pagod. Pagod na ba siya? Pagod na ba siyang ipaglaban ang relasyon naming dalawa? Nagsisimula pa lang kami! Ayaw ko pa.

"I stay in this place as Gabriela Silang either you like it or not! I will stay beside my love!"Tumahimik ang lahat dahil sa sigaw ko, galit na galit ako sa matandang may gawa nito. I never expect that she will be the villain in my life!

"Salvedra, umiiyak ka na ngayon, at kitang-kita ko ang sakit sa mata mo. Pero, hindi ka nababagay sa mundo namin ngayon mamili ka na lang. Magkasama kayo ng minamahal mong si Andres o mamatay ang mga kaibigan mo."Tila kusang huminto ang mundo ko.!Tumingin ako kay Andres, he just stared at my eyes, at muling hinalikan ang aking labi. Alam ko na ang gusto niyang piliin ko ang mga kaibigan ko, but how? I can't lose him.

"Choose him Catlline! We will rather die kesa makita ka naming masaktan."Seryosong wika ni Diana na sinangayunan nila Rico at Martin.

Then I realize na ang rami na nilang ginawang sakripisyo sa'kin. They all there where I got trouble, and problems. Nandito lagi sila sa tabi ko tuwing kailangan ko sila. I can't lose them, but I can't lose him, damn! I can't choose. Meron, pa bang tatlong choices kung saan magiging masaya na lang kaming lahat.

"Pillin mo silang mga kaibigan mo Catlline, ito na ang pagkakataon mong bumawi sa kanila."Nakangiting wika ni Andres, umiyak lang ako ng umiyak habang yakap siya.

Sa unang pagkakataon, ay naramdaman kong masaktan,sobrang masaktan, 'yung tipong sinasaksak ng paulit-ulit ang puso ko at wala na akong gustong gawin kung hindi umiyak. Pagkatapos nito ay alam kong may magbabago sa'kin.

"I choose them."

—-

Author's note:

In the end Catlline choose friendship over her lover. Gano'n naman talaga, right? In the end of the day kaibigan mo 'rin 'yung dadamay sayo. Anyways, thank you for reading tha until the end. Sana nagustuhan niyo, hihi.