I witnessed how hard she cried inside the arms of her friends. Her shoulders were shaking violently because of too much crying.

I never want my love to feel like I abandoned her, but I ain't martyr as well. Hindi ako kasingtibay ni Grace, I can't fake my emotions especially when it comes to her. I've been standing here for the whole 3hrs with them. Hindi ako nagpapakita dahil I don't think I can control myself once I touch her. Natatakot akong hindi ko na siya magawang pakawalan sa oras na mahawakan ko siya.

"Shit Grace, I'm so sorry for being a jerk," I breathe those words.

I can't take my eyes off her, kahit na noong umalis na siya kasama ng Tita Gladys niya'y nakatitig pa rin ako sa pinanggalingan niya.

I want to run and stop her from leaving. Hindi ko kayang wala siya sa tabi ko, she's my only hope. Sa kaniya ako humuhugot ng lakas kapag nanghihina ako at pakiramdam ko'y bibigay na ang katawan ko. Iniisip ko lang na kailangan kong lumaban at gumising ng isa pang araw para muli kong masilayan ang mga ngiti ng babaeng mahal ko.

"Are you sure you won't regret this dude?" tanong sa akin ng pinsan kong si Greg.

Hell of course I will surely regret this. But I don't have a fucking choice but to hide here and just watch her leave. This is her decision; she's doing it for herself so that she can finally find her own happiness.

"Walang lilipas araw na lilipas nang hindi ko maiisip na hinayaan kong umalis siya pre, walang oras na magdaraan nang hindi ako malulungkot dahil dito."

I love Grace so much. Hindi ko kayang maging madamot dahil alam kong this is what she really wants. I can't stop her from doing the things she wanted to do. All I can do is to support her all the way kahit na nasasaktan din ako sa mga desisyon niya. That's the only way I know to love her, she deserves freedom and peace, that's why I will offer it to her.

"Why didn't you tell her? What if..." Hindi niya naituloy ang sasabihin pero alam ko na ang iniisip niya.

No, I can't tell her that. She can't handle that part of me na maging ako'y hindi ko kayang tanggapin sa sarili ko. I will never tell her my darkest secret hanggat hindi ko pa ito nalalampasan. I don't want to cause her pain and another anxiety. Life is too harsh on her and I am her only safe zone, I don't want her to lose that kind of mentality on me.

"She'll never know that Greg, never."

Umiling na lang ito at hindi na nakipagtalo pa sa akin. Parehas na kaming tumalikod at nagsimulang maglakad paalis.

Susundan kita Grace kahit saang lupalop ka man ng mundo magpunta, hintayin mo lang ako, mahal ko.

"Hi Kit, where have you been? I missed you." Nakangiting niyakap ako ng kababata kong si Denise.

I kissed my mom on her cheeks. Nagulat ako nang makitang narito sa bahay si Denise, buong akala ko'y nasa Palawan pa sila at nagbabakasyon.

"Hijo anak, saan ka ba nanggaling? Kanina pa nandito si Denise, hinihintay ka niya."

Malaki ang ngiti ni mama sa akin habang inililipat ang tingin kay Denise. Maraming paper bags ang nagkalat sa living room namin, mga pasalubong daw ito from Spain and Palawan.

Lorraine Denise Prieto is my childhood friend. Her mom is my mother's bestfriend, their family migrated to Spain when she was 13 years old. Ngayon lamang sila umuwi ng Pilipinas para magbakasyon.

I know it is rude to leave her alone but I really need to go back to my room. Tatawagan ko si Grace, halos tatlong buwan na siya sa Canada at ganitong oras kami madalas na nag-uusap. Hindi kasi siya pupwedeng buong araw lang na makipag-usap sa akin, she's busy with her part-time job.

I know she doesn't need that job dahil sinusuportahan naman siya ng mga kamag-anak niya roon pero siguro nga mas mainam na may pagkaabalahan siya roon para mas mabilis bumuti ang kalagayan niya. Matapos niyang umalis noong araw na iyon ay hindi ko muna siya tinawagan agad. My cousin, Greg, immediately went to the hospital with me dahil nanikip ang dibdib ko.

I stayed in the hospital for two days, pinagbawalan na ako noon pa man ng doktor sa matinding emosyon dahil hindi nakabubuti sa akin. My heart is weak; it can't handle too much emotions, bumibigay ito. And seeing Grace walked out of my sight that day triggered my sickness.

"Sorry, Den, but I really need to go now. It's nice to see you, I'll get back to you later."

"But honey-" Hindi ko na pinakinggan pa ang pag-awat sa akin ni mommy paalis dahil nagmadali na akong umakyat sa kuwarto ko.

After five rings ay sinagot rin ni Grace. I touched the screen of my laptop when her face showed in the monitor. She gave me a weak smile, kita ko ang pagod sa mga mata niya, para bang inaantok na ito pero pinipigilan niya lang matulog dahil mag-uusap pa kami. My heart quenched in pain because of that thought.

"Hon, I'm sorry. Kauuwi ko lang kasi, galing ako sa..." hospital. Pero hindi ko sinabi dahil magtatanong lang siya at baka hindi ko na mapigilan ang sarili kong ipaalam sa kan'ya.

"Sa bahay ng pinsan ko, birthday niya kasi ngayon. Y-you know Matthew?"

Tumango siya sa tanong ko bago humikab. Pinunasan niya ang luha sa gilid ng mata niya. Gusto kong ako ang magpunas noon pero hindi puwede, ang hirap ng ganito. Gustong-gusto ko siyang hawakan pero sa tuwing gagawin ko'y malamig na screen lang ng laptop ko ang dinadampian ng kamay ko.

"Please send him my Happy Birthday," nakangiting sambit nito sa akin at saka muling humikab.

"You are sleepy hon, masyado mo yatang pinapagod ang sarili mo sa part-time job mo d'yan. You should rest. Nakasasama ang pagpupuyat mo n'yan."

Gustuhin ko mang pahabain pa ang usapan namin ay hindi na puwede. She needs to rest, ayokong nakikita siyang pagod tulad nito. Seeing her like this makes me want to envelop her into my arms, I would love to tack her in bed to sleep.

"But I still want to talk to you, Kit. Kaya ko pa namang tiisin ang antok hon, mag-usap muna tayo please?"

Sure hon, let's talk more. Tell me how you spent your day in Canada. I want to hear your voice for a long time, baby.

"Sa Saturday na lang tayo mag-usap ng mahaba hon, tutal ay day off mo no'n. Promise, we'll spend the rest of the day talking on Saturday. Matulog ka na ngayon, you're tired." Kabaliktaran sa gusto kong sabihin ang lumabas sa bibig ko.

Nakita kong lumungkot ang mata ni Grace nang marinig ang sinabi ko. I smiled at her to lighten her mood, I don't want her to overthink. Baka isipin niyang ayaw ko na siyang kausap kaya pinapatulog ko na siya.

"Fine, I'll sleep now. Good night hon, I love you." She gently touches the screen of her laptop kaya naman ginaya ko siya.

It was like we're holding each other's hand instead of kissing to say goodbye. This is our new normal, this is how long-distance relationship kissed.

"Sleep tight my love, I love y-" Naputol ang sasabihin ko nang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

Lumingon ako para tingnan kung sino iyon. Nasa hamba ng pintuan si Denise, she's smiling at me. Nang makitang nakatingin ako sa kaniya ay pumasok na siya sa k'warto ko, hindi n'ya siguro nakitang may kausap ako kaya naman dire-diretso lang siya sa loob.

"Wow, your room looks like the same, Kit. Halos wala man lang nagbago!" masayang sambit ni Denise.

Ibinalik ko na ang tingin ko sa laptop, naabutan kong nakatingin si Grace sa akin na tila ba nagulat siya. She doesn't know Denise, they never met in person.

"Tinatawag ka ni Tita sa baba Kit, what the hell are you doing here, don't you missed me?" parang batang nagtatampo na usal nito.

"Dito talaga ako dumiretso sa inyo pagkauwi namin ng Palawan para makita ka, then ito ka lang, iiwan ako sa baba? How rude of you Kit!"

Umupo si Denise sa kama ko, nakita kong mabilis na nagbago ang reaksyon ni Grace nang makitang kampanteng nakaupo ang hindi niya kilalang babae sa kama ko. Even Grace never entered my room, she doesn't like going inside my room because it makes her feel uncomfortable.

Nang ibinalik lang ni Denise ang tingin sa akin ay saka niya lang napansin na may kausap ako. Her hands flew to her mouth and she immediately stood when she realized that she interrupted us. Nahihiyang lumapit si Denise sa gilid ng bed ko, umayos ako ng pwesto. Kanina ay nakadapa ako pero ngayo'y umupo na ako sa kama.

"Oh my God, I'm sorry I didn't know you're talking to someone. Akala ko'y nagpapahinga ka lang Kit, why didn't you tell me? Nakakahiya!"

She apologetically looked at Grace. Humingi ito ng pasensya dahil sa biglaang pang-iistorbo. Nakita ko namang naiilang na umiling lang si Grace at tinanggap ang sorry ni Denise. Nagpaalam na lumabas na si Denise, nagmamadali itong umalis ng kuwarto ko nang dahil sa kahihiyan.

"I am sorry for that hon, she's a friend of mine. Nagbabakasyon sila rito kasama ng parents niya. I just left her nang walang paalam sa living room kanina kaya siguro pinasunod na ni mommy sa akin para tawagin ako," paliwanag ko kay Grace.

Hindi ito makatingin ng diretso sa mga mata ko habang sinasabing naiintindihan niya. She's pretending that it was fine with her but her eyes can never deceive me. Too bad I know her too well, she can't hide her worries from me.

Never kong ipinaramdam kay Grace na mayroon akong ibang babae. I always make sure that she'll find comfort when she's with me. No threats, no pain, no lies. I live my life transparently for her, I don't want her to doubt me now. Hindi magandang magkaroon kami ng pagkakalabuan nang magkalayo kami, hindi ko kaya.

"Hon, I know that look. I swear to you she's just a friend, please don't think much about it. Don't worry yourself and just rest okay?"

Baka kahit na hindi pupwedeng lumipad ako papuntang Canada ay mag-atubili akong pumunta roon. Kahit anong pigil ng doktor sa aking sumakay ng eroplano ay lalabagin ko sa oras na magkaroon kami ng 'di pagkakaunawaan ni Grace. Hindi ko kayang hayaang lumipas ang isang araw na magkaroon kami ng away nang ganito kami kalayo.

"Y-Yeah, I should sleep now, may bisita ka pala kaya ka nagmamadali ngayon. Sana sinabi mo agad."

Her eyes are weary, para bang nagtatampo ito sa akin. I can't help but to smile, I know it's inappropriate to smile while her mind is clouded by unnecessary thoughts but I can't stop myself. She's too cute when she's jealous, it's too hard to just ignore it. Bihira lang magselos ang mahal ko!

"Why are you grinning at me Kit? Ano pang hinihintay mo ibaba mo na itong tawag nang makapunta ka na sa babae mo," then she pouted.

"H-Hintindihan ko naman po si M.

"Haha mahal p'wede bang lumipad ka muna dito sa tabi ko kahit ngayon lang? I want to see your jealous face in person."

Mas lalong humaba ang nguso niya nang marinig ang sinabi ko, umirap pa ito bago muling humikab.

"Ikaw lang ang babae ko, Grace. Unless magkaroon tayo ng anak na babae rin ay saka ka pa lang magkakaroon ng kahating babae sa atensyon ko." I winked at her.

Namula ang pisngi nito nang marinig ang sinabi ko, hanggang ngayon ay ganito pa rin ang reaksyon niya sa tuwing binabanatan ko siya tulad nito. Her dowey eyes rolled at me to hide her reactions, too bad she can't do that to me.

"Kung gano'n kapag nagkaanak na tayo ay hindi mo na ako papansinin? Sinasabi ko na nga ba't katawan ko lang ang habol mo sa akin Kit!"

What the hell? I really want to hug her now. She, accusing me like that makes me feel horny. Ano ba naman Kit, bakit ka ganyan?

"Of course, the mother of my child will always come first. Sisiguraduhin kong laging maligaya sa piling ko ang ina nila saka palang ang mga anak natin."

Finally, she let her giddy smile show up. What I'd give to see that smile of her. Ang gaan sa pakiramdam na makita ang magandang ngiti ng babaeng mahal mo. Pakiramdam ko ay walang dipirensya ang puso ko dahil normal ang tibok nito kapag nakikita ko si Grace na ganoon.

"Parang gusto ko na tuloy umuwi. Anakan mo na ako agad, Kit."

That was our last normal conversation. Kung alam ko lang na hanggang sa mga oras na iyon na lang kami makakapag-usap nang matino, sana ay mas hinabaan ko pa ang oras.