*skończyły mi się arty i gify z Makoto x''D, ale @Maweri mnie poratowała!*

- AHAHAHAHAHA! - śmiała się w niebo głosy [ ______ ], idąc krok w krok za Hanamiyą. - Se-serio to powiedziałeś... Ja nie mogę, ale mam bekę... HAHAHAHA!

 Uciszyła się dopiero, gdy Makoto zamachnął się by trzepnąć ją w głowę, ale ona wyczuliła się już na takie ataki i zrobiła unik. Może i nie był zbyt zgrabny oraz pełen gracji, gdyż o mały włos nie uderzyła twarzą w drzwi, ale jednak unik zrobiła.

- Ale ty wkurwiasz... - syknął pod nosem.

- Ale mnie i tak lubisz, prawda? - zagadnęła wesoło, podchodząc bliżej niego tak, że szli tuż obok siebie.

- Nie.

- No nie bądź taki! Ranisz moje uczucia! - żaliła się. - Jeśli je w ogóle mam - dodała znacznie ciszej.

 Zapadła grobowa cisza, którą przerwał jedynie cichy krzyk dziewczyny, kiedy to Hanamiya popchał ją na ścianę i poszedł dalej z lekkim, sadystycznym uśmieszkiem na ustach. Chciał sobie po prostu poprawić humor wyżywając się na kimś.

- Nie bądź taki, dupku! - krzyknęła rozzłoszczona. - A tak w ogóle, to pomógłbyś mi z chemią? - zapytała, jakby wcześniej nic się nie stało.

- Chyba cię pogrzało, kretynko.

- No weź, leszczu jeden...

- Spieprzaj, debilko.

- Już się boję "bed boju" z chaszczami nad oczami - wycedziła, celowo źle wymawiając jago przezwisko.

- Zaraz będziesz wisieć na drzewie z rozpieprzoną głową - odparł, wyraźnie wściekły.

- Ooo... wszystko powiem twojej mamie!

- Ha już... Co tu, kurwa, robisz?!

 [ ___ ] stała kawałek dalej z telefonem przy uchu i podejrzanym uśmieszkiem na ustach.

- Dzień dobry, pani Hanamiya! - zaświergotała na wstępnie. - Nie, nie. Wszystko w porządku, tylko chciałam pani coś powiedzieć... - mówiąc to, spojrzała z triumfem na Makoto.

 Tylko to był na niego sposób i akurat tylko ta [kolor]włosa dziewczyna go znała oraz nie bała się to wykorzystać przeciw niemu. W pewnym stopniu nawet mu to imponowało, choć zdecydowanie bardziej doprowadzało do nerwicy. Jasne było, że wygrała tą walkę, ale nie oznaczało to jeszcze końca wojny.

- ...Aha, więc chciałam tylko przekazać, że Makoto sprawił mi ogromną przyjemność i obiecał przejść się ze mną po parku, dlatego chciałam uprzedzić, że wróci później - dokończyła, wciąż patrząc na niego w dość przerażający sposób, mimo że jej głos pozostawał pogodny.

 Wychodząc ze szkoły wyglądali dość zabawnie. Ona - roześmiana jak uczeń na wiadomość, że nauczyciel zachorował i nie będzie sprawdzianu. On - wściekły jakby mu kazali zamiatać pustynię w południe i to w czarnych ubraniach. Kontrast był po prostu uderzający.

- [ ______ ], H-Hanamiya-s-san, cze-cześć. - przed wspomnianą dwójką pojawił się znany im dobrze jasnowłosy chłopak, który zbytnio nie przypadł koszykarzowi do gustu.

- Cześć Koudai-kun - odpowiedziała mu [kolor]oka. - Idę właśnie z Makoto do parku. Ostatnio otworzyli niedaleko nową lodziarnię i mają tam ponoć pyszne shake'i. Chciałbyś może pójść z nami?

 Zanim chłopak w ogóle zdążył otworzyć usta o mało nie dostał zawału.

- [ ___ ], Koudai-kun mówi: nie - powiedział Hanamiya, a jego głos wydawał się być przesączony jadem.

 Chciałabym, żeby to była zazdrość, ale on go pewnie po prostu nie znosi po ostatnim - pomyślała z żalem dziewczyna, wzdychając cicho.

 Chłopak tłumaczył się tym, że ma zajęcia klubowe, ale było jasne, że najzwyczajniej w świecie bał się szkolnego dręczyciela, a zajęć dziś nie było. Za to Makoto mógł przysiąc, że wcześniej chłopak cyknął [ ___ ] zdjęcie. Ona była jego "zabawką", jego pseudo-dziewczyną i... po prostu jego.

Miało być dłuższe, ale ucięłam końcówkę (tak z 200 słów xD) i przerzuciłam do 15 rozdziału.

To spontaniczne, pisane prozą, że aż oczy bolą, opowiadanie szybko zdobyło (wg mnie) dużą popularność i bardzo mnie to cieszy. Przepraszam, że Makoto za miły, ale inaczej nie umiem tego zrobić. Zryłam charakter TT^TT W ramach rekompensaty dodaję (jak na mnie) bardzo często.

Słowa: Trochę ponad 650(?)

Koudai-kun powraca *powiew grozy* mieszać w tej skomplikowanej relacji [ ___ ] i Makoto~~~

PS Rozważałam tytuł Sposób: Na teściową (wiadomo co wczoraj oglądałam), gdyż sposobem jest "teściowa". Bez różnicy czy przyszła, czy tylko chwilowa.