Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 27: Reicarnation

[******]

“Handa kana ba?”


Nanatili akong nakatitig sa babaeng nasa harapan ko. Wala ng buhay at tila ba iniiyakan ng karamihan.“Ummm!” tumango ako bilang dagot saka inihanda ang sarili ko.


“Tandaan mo. Maaalala ka nila pero ikaw hinding hindi muna sila maaalala.Lalo na ako at pati sarili mo.”


Hindi ko alam kung tama ba ang disisyon ko. Kung tama ba na pumasok ako sa katawan ng isang babae.

----
Fastforward.
    [After 2 months]

√  Maxine Zin Point Of View √



Habol hininga akong napabangon sa hinihigian ko na tila ba isang magdamag akong hindi huminga.



“Omygod max salamat naman at gising kana!”

Napatingin ako sa may gilid ko ng may nagsalit kaya naman napailing ako na tila ba nag iisip kung sino sila.


Meron ding mga doktor na pumasok sa kwarto na ito at tinitignan ako.


“Dok kumusta po ang pasyente?”



“sa ngayon mabuti nasya. Nakakapgtaka nga eh mag iisan oras na syang patay non tapus bigla syang nabuhay siguro di pa talaga ‘yon ang oras nya. Cg congrats.”



“Namiss kita Max!”




“Sino kayo?”


Nagkatinginan muna sila bago sumagot sa tanong ko.“Max naman ako to? Si Nicky  ‘yong niligtas mo right. ”

Tumango tango nalang ako bilang tugon sa kanila after nilang magpakilala sa‘kin.



“Ano oras na?”



“12:45 pm.”



“Ilang oras akong nakatulog?”



“Anong ilang oras? Dalawang buwan kang tulog akala nga namin patay kana talaga eh. Kasi mag iisang oras kanang di humihinga magsabi nanga ‘yong doktor na time of death eh tapus maya maya bigla kang nabuhay. Nabuhay kanga dalawang buwan ka namang tulog tapus nakalimot kapa.”



“Ang dami mong sinabi. Isang sagot lang naman ang kailangan ko.”



“Pati ugali!! Grabi midyo parang nagbago. Parang dati lang ok lang sa‘yu kahit mapuno ba ‘tong novel nang sasabihin ko wala kang reklamo pero ngayon ok lang sa‘yu”



Nahiga nalang ako at iniisip ‘yong sinabi nila na mag iisang oras na akong patay tapus biglang mabuha ? Luh! Kakaiba ‘yon ah.




“Baka gutom kana? Baka gusto mong kumain?”

Nanatili akong nakahiga at wala akong paki alam sa kung sino man ang nakikipag usap sa‘kin ngayon.


“Sya nga pala max! Dahil gising kana umuwi kana muna ng pilipinas. Don kana muna mag aral para sa second sm pasado kana naman sa 1rst sm dahil inasikaso namin habang tulog ka. Baka kasi malaman nang anak ng napatay mo na nabuhay ka. Kaya bukas na bukas pagkalabas mo dito umuwi kana muna sa pilipinas.. Baka next time kasi malaman nalang ng parents mo at kuya mo na patay kana.”




“Oo nga,  nong time na nag colapse ka at mag iisang minuto kanang di humihinga balak na sana naming ipaalam na patay kana pero mabuti nalang bigla kang huminga in short nabuhay ka. Kaya di na namin tinuloy at dahil ayaw na naming lakabahan pa papadala kana muna namin sa pilipinas.”




“Wag nyo na ulitin na iintindihan kuna. Sya nga pala sino ako?”


Tanong ko sa kanila na kinagulat naman nila bigla saka nag tinginan tapos tumingin sa‘kin.


“Ikaw si Maxine Zin Louise Acosta Ramos.”


“Gago! Ang haba nang pangalan ko.wala bang may mas ihahaba pa dyan?”



“Alam naming cold ka max,  snob pero kailan kapa natutung sumabat ng pabalang para kang siraulo eh.”



Tinignan ko nang masama ‘yong nagpakilalang nicky sa‘kin. Matino naman akong kausap ah. At kailan pa ako naging siraulo.




“Ok fine! ” pagtataas nya nang dalawang kamay na para bang sinasabing suko na sya.




“Lalabas na tayu,  ayuko na dito masyado ng pumapangit ang mga mukha nyo!”



“What?!”



“Lalabas na tayu,  ayuko na dito masyado nang pumapangit mga mukha nyo.”



“Alam mo ikaw? Ang sama ng ugali mo porket maganda ka!”


Hindi kuna lang ito pinakinggan bagkus ay tumayo nalang ako. Midyo makirot pa banda sa may puso ko pero nakakapagtaka pano naman ako na ospital? Tsskk! Dibali nanga kung sino man ang sumanib sa katawan ko para mabuhay ako salamat nang marami.

*********

Ilang days na simula nang makalabas ako ng ospital at ngayon it’s time.



“Young lady ready na po ang lahat. Hinihintay ka na daw po nang parents mo sa airport.”


Tumango ako bilang sagot saka sinuot ang glass ko at umakyat sa eroplano. Sino kaya mga parents ko don may kuya daw ako eh. Sana naman magkasundo kami ng kuya ko.



√Luke Point Of View√

Nasa mesa ako ngayon pansamantalang kumakain , iwan ko kung san pupunta sila mama may susunduin daw eh tapus di ako sinabi. Actually kanina pa mga ‘yon.


And you know what! 2 months na ang nakalipas at wala nang maria na kumukulit samin kaya naman kaming magkakaibigan ayon nag uusap usap pa pero hindi na masyadong nag kukulitan. Mainam nading sumama samin si brix dahil inaalagaan nya si kim tsss!! Ba’t kasi ang tagal mamatay kung meron nga talagang sakit.




Uminom na muna ako nang tubig paki—


“YAHHHH!!”


[PFFTTT COUGHH~COUGHH]


Halos lumabas lahat nang tubig sa ilong ko dahil sa gulat.



“What the f— THE FUCK! ZIN KAPATED?” mabilis akong napatayu at patakbong lumapit sa saka ito niyakap.



“Kapated kita?”

napabitaw ako nang yakap dahil sa tanong nya sa‘kin.“Oo naman kuya mo kaya ako. Grabi ah nag chat palang tayu nong first sm tapus di mo manlang sinabi na uuwi kana dito? Ang daya mo naman. Teka! Oy —




“OUCH!”


napatingi  ako sa malapit sa may puso nya nang mapansin kung dumudugo ito. Balak ko sanang hawakan pero pinigilan nya ‘yong kamay ko.



“Luke ano kaba! Pagod pa ‘yang kapated mo galing byahe pagpahingahin mo na muna. Manang paki hatid nga si Max sa kwarto nya at nang makapagpahinga.”




“Ma naman? Ba’t di nyo ako sinama na sundin si max idi sana nakapag ready ako diba?”



“Umayos kanga luke , para kang tibang hakunin mo nalang ‘yong mga bagahe don ni max na nasa sasakyan!”


“Luh bakit ako pa? Andyan naman ‘yong mga buttlers oh.”



“Magrereklamo pa eh. Kunin mo na!”



Napabusangot nalang ako dahil sa utos ni papa sa‘kin. Kaya lumabas na ako nang bahay para kunin ito.



“LUKKKKEE PAREEEE!”


gulat akong napatingin sa gate nang madinig kung tinawag ako nang mga gago! Nakapasok din naman agad ang mga ito dahil sa guard tssk pinapasok agad eh.


“Oy pare san ka galing? Dami mong bagahe ah?”  tanong sa‘kin ni  kenno saka kinuha ang ibang bag.


Hindi kuna ito sinagot naiinis padin kasi ako dahil inutusan ako eh. Pagkapasok namin sa bahay.


“Oh mga iho? Anong ginagawa nyo dito?”


“HELLO PO TETA!!!” silang sampu. Wala si brix dito nasa malanding ex nya. Pati sa school nagpapa baby pa eh porket may sakit sarap lunurin at nang mamatay na.


“Kumain naba kayo?”

Tanong ni mama sa kanila. Wag nyo sabihing hin—


“HINDI PA TETA!” sabi ko nga hindi pa.


“Oy mag papalit ba kayo nang course ngayong second sm. Bukas na‘yon diba? Nakapag desisyon naba kayo?”


Napatingin kaming lahat kay Clenthon nang tinatong nya ‘yon saka kami naupo.“ Ako hindi na. Ok na‘to.” I answer.


Ganon din ang iba di nadaw sila papalit nang course.


“Kumusta naman na kayo?” tanong ko sa kanila.



“NAMIMIS KO SI MARIA/ I MISS MARIA?” sabay sabay nilang sagot . sabi na HAHAHAHA akala ko ako lang ang nakakamiss pati din pala sila.






Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro