********

“Let her go!”

“Ohhh! Look who’s here? The one and only Badass girl. Mabuti naman at naisipan mong pumunta mismo sa hide out namin?”

“Just let her go!”

“No! No! No! Kapalit ng buhay mo. Ang babaeng to?”

Nasa hide out ako. Nandito ako para iligtas ang nag iisang kaibigan ko but sadly buhay kupa ang kapalit para lang makuha ‘to.“Game?” Pag sasang -ayon ko saka dahan dahang itinaas ang kamay para sabihing lumapit sa‘kin ang kaibigan ko.

“Zi—Zin don’t do this ok? Wag mo namang gawin to? Wag mo namang ipalit ang buhay mo sa kalayaan ko plss?”

“Come!”

“Ayuko! Mas mabuti nang ako ‘yong mamatay wag lang ikaw! Plsss na—

“I SAID COME!” galit na sigaw ko dito dahilan para mapatigil ito sa pagsasalita at lumapit sa‘kin.“Dahan dahan kang lumabas sa lugar na‘to wag kang mag alala di ka nila sasaktan. At sa pagkalabas mo dito pumunta ka sa bandang may unahan kung san maraming puno at pumasok kadon. Dahil nag hihintay don sa ang hilicopter pasabi nadin na wag na akong hintayin ako na bahala sa sarili ko ok?”

“Per—

“OK?!”

“O—oo.”

“Then go!”

I said at nang makaalis ito. Dahan dahan kung tinanggakal ang lock nang baril na hawak ko saka itinitok don sa drug lord na dumukot sa kaibigan ko.

“Alam mobang ikaw ang sumira sa plano ko? Kung hindi ka sana naki alam sa mga nangyari hindi ka madadamay dito. Pano ba‘yan any last words?”

“Die!”

“What?!”

“Die!”

[BANGGGG!]

Umalingaw—ngaw sa loob na‘to ang isang butok nang baril na pinakawalan ko na tumama din don sa kaharap ko.  Hindi ko alam pero nakaramdam din ako nang pagkahilo sa katawan ko.

At don kulang napansin na tumagos pala ‘yong bala sa katawan ko kasabay nang pag baril ko don sa leader nang sindicate.

Isang bala lang kasabay nang pag tumba ko ang pagtumba din nong nabaril ko. Naramdaman ko ding may nakapaikot na sa‘kin habang humihina ang pintig ng puso ko hanggang sa maramdaman kung unti unti na akong di maka hinga! At nawalan nang malay.

******

√Brix Point Of view√

Dalawang araw na akong nasa ospital at dalawang araw nading di ko nakaka usap ang mga kaibigan ko pati si maria. Ganon naba talaga ang galit nila kay kim para hindi nila ako samahan dito? Alam ko namang kasalanan ko mahal ko si maria pero mas mahalaga padin sa‘kin ang buhay ni kim.

“Ba-babe?”

“Kim?”

“I love you brix!” she said saka ako hinalikan sa labi.

Pero inalis ko agad ito.

“Binantayan kita pero di ibig sabihin na magiging tayo pa! Mahal kita kim pero siguro bilang kaibigan nalang muna.”

Saad ko dito na kinatahimik nya naman. Ayukong masaktan si maria nasaktan ko nanga sya nong pinapili nya ako at si kim ang pinili ko. Sobrang sakit din non sakit pero pinigilan ko dahil kay kim. Patay na sya eh at buhay pa si kim alangan naman piliin ko pa ang putay kaysa sa buhay na pwede pang alagaan at mabuhay pa.

“Brix,  patawarin muna ako oh? Bigyan mo naman uli ako nang pagkakataon na patunayan ko ang sarili ko sa‘yu na mahal pa kita.  Kaya plss naman bumalik kana sa‘kin.”

“Mag pahinga kana! Para makalabas kana dito.”

“Hindi ako pumayag na mag paopera!”

“What!”

Gulat akong napatingin dito nang sabihin nya ‘yon. Siraulo ba sya?

“Hindi ako nagpa opera kasi alam kung pag na operahan na ako hindi kana mag iifort na alagaan ako at mag stay sa tabi ko. Kaya hindi ako nag paopera kung mamamatay man ako atleast kasama kita.”

“Nasiraan kana ba? Alam mo bang mas pinili kita kaysa sa mahal ko kasi ang alam ko pag na operahan kana magiging ok kana at makabalik na ako sa mahal ko. Tapus hindi pala?pinaparusahan mo ba ako huh? HUH KIM! Cancer ‘yong sakit mo at anytime pwede kang mamatay tapus ganito? Bakit?”

“Oo pinaparusahan kita. Kasi dapat ako padin ang mahal mo! Na ako padin dyan sa puso mo pero bakit? Bakit,  ang bilis mong makalimot?”

“Dahil iniwan mo‘ko! Niloko mo ako? Di mo ba alam ‘yon huh? Mas nauna kang nakalimot sa‘kin mas nauna mo akong kinalimutan! Tapus ngayon sasabihin mo ba’t ang bilis kung makalimot ! Ako ‘yong ginago mo. Ako ‘yong niloko mo. Pinagmukha mo panga akong tanga diba. Tapus ako ang parurusahan mo? Bakit gusto mo pabang parusahan ako ulit huh? Sobrang nasasaktan nanga ako diba!”

“Kasi ayukong mapunta ka sa iba,  dapat sa‘kin kalang. Sa‘kin kalang brix.”

“No! Hin— Kim? KIM!”

halos mataranta ako nang makitang nawalan ito nang malay. Kaya naman mabilis akong tumawag nang doktor.

Putangina naman eh. Ako na yata ang mamamatay sa kaba dito bullshit lang.

Lumabas muna ako para magpalibas nang kaba.

“Magbihis kana.”

“Anong ginagawa nyo dito?”

Takang tanong ko kila shan na may hawak na isang bag saka lumapit sa‘kin. Tatlo lang sila si Shan, lester,  at kenno.“Asan ‘yong iba?”

“Hindi pa sila nakakamove on sa nangyari eh. At saka ayaw ka nilang makita pati si kim.”

“Makamove on bakit? Ano ba ang nangyari? May nangyari ba?”

“Si maria kasi.”

Biglang tumibok nang malakas ‘yong puso ko dahil sa sagot ni kenno na si maria daw.“An-ano nangyari?”

“Wag muna alamin dre,  labas kana don. Hindi muna dapat malaman kasi hindi naman sya ang pinili mo kaya wag muna isipin.” sagot ni lester na kinayuko ko naman.

Ramdam ko ‘yong inis nila habang nasa harao nila ako.“Galit paba kayo?”

“Oo naman,  pumunta lang kami dito para dalhan ka nang damit. After nito pupunta madin kami sa school lunes naman ngayon diba?at pasukun na ulit nasabi nadin namin sa teacher mo na mas inuna mong mag alaga nang isang nagpapanggap este nagkasakit kaisa sa pag aaral mo.”

“Nag papanggap?”

“Nagpapanggap?may sinabi ba akong nagpapanggap mga dre?” tanong ni shan kina kenno.

Umiling naman ‘yong dalawa.“May tinatago ba kayo sa‘kin?”

“Kami wala,  pero yang inaalagaan mo mukhang meron. Sige na dre mauna na kami sya nga pala paki sabi kay kim PAKI ingatan nya kamo ang itinatago nga baka kasi umalingasaw at maaboy mo.”

Pahabol na sabi ni Lester saka ako iniwang gulong gulo ang utak na nakatitig sa kanila habang palalabas nang ospital.

Ano ba pinagsasabi nila? Bakit di ko maintindihan? Ano ba ang nangyayari?