J U N G K O O K

One year after...

It is been one year since she left me. Year ago was supposedly the start of our happily ever after but it doesn't happen because they took the one that I love the most.

Ang sakit-sakit.

Alam ko namang kasalanan ko pero tama bang ipagkait pa nila sa akin si Cyan kahit sa huling pagkakataon na makikita ko siya.

"Cyan, I miss you." mahinang bulong ko sa hangin. Nandito ako ngayon sa park kung saan dapat kami magkikita. Kung saan nagulo ang lahat ng dapat ay aayusin ko.

The place where everything happens.

"Cyan, bakit mo ako iniwan ng ganun-ganun na lang?"

Para na akong tanga na umiiyak dito pero wala akong pakialam. Wala akong pakialam sa sasabihin ng makakakita sa akin dahil mas mahalaga ang nararamdaman ko.

Nasasaktan ako!

"Alam mo sabi ni Kuya sa akin nakakawala ng swaeg ang pag-iyak."

That voice!

"Asul," mahinang tawag ko sa babaeng nakatayo sa harapan ko.

"Ba't ka umiiyak ha? Don't tell me noong umalis ako nagka-girlfriend ka tapos break na kay— Hmmm." hindi ko na siya pinatapos sa sinasabi niya at agad na siniil siya ng halik.

Damn this soft lips.

She is really here.

"Aba't tangina!"

"Hyung, hayaan mo na. Namiss lang niyan si Cyan."

"Ang bilis mo talaga, Maknae!"

"Owemji. Blue Nose pa rin talaga!"

"Hay, salamat! Lovelife ko na ang susunod."

"Kapal naman ng tete mo, Tete! Ako muna."

"Malaki lang, hyung. Hindi makapal."

Dahan-dahan akong humiwalay sa pagkakahalik ko sa kanya at tinitigang mabuti ang mukha niya.

This girl, this lovely girl infront of me is the only girl that I love.

"I miss you." sabi ko sa kanya habang hinahaplos ang kanang pisngi niya na ngayo'y mas lalong namula.

Inirapan niya lang ako at umiwas ng tingin.

"Hindi mo ako namiss?" nagtatampong tanong ko.

"Tss. Oo na! Psh. Miss na miss pa nga eh!" nakangusong sabi niya bago ako niyakap.

"I love you, babe. Hindi na kita papakawalan pa." sabi ko bago ulit siya hinalikan.

This girl's existence makes my existence whole. She is my missing piece. And now, I already know what is the purpose of my existence.

It is because my other half is here, existing for me.

- The End -