I am still alive, but I am hardly breathing.

Nang gabing iyon, pakiramdam ko ay isa na akong manhid dahil sa wala na akong maramdaman. Paulit ulit kong sinasabi at pinapaliwanag sa sarili ko na malalagpasan ko ito hanggang sa balutin ako nang antok at tuluyan nang sumikat ang araw.

"What's this?" Architect Kane asked me as I handed him a paper. I witnessed the passing of astonishment on his face. He opened my resignation letter and looked at me.

Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa aking mukha. "Resignation letter." 

I resigned from my job that day. Alam kong ayaw akong pakawalan ni Architect Kane bilang isang empleyado niya ngunit wala siyang nagawa kundi ang tanggapin ang papel.

I'll admit that I was merely holding back my emotions when packing my belongings at The Crafts. Masakit. Sobra. Maraming kalokohan at tawanan ang nangyari dito ngunit walang mangyayari kung hindi ko tatanggapin na magiging alaala na lamang iyon.

I won't make any money if I work here in The Crafts, especially because my ATM is in my family. At isa pa, ayoko na rin. Sobra sobra na yung day off ko at puro palpak na lahat ng mga sketch ko, I don't want to be a burden to them.

I worked at Artlife for about a year and found happiness with my coworkers throughout that period.

Wala akong ginawa buong araw kundi ang humilata at umiyak hanggang sa maubusan na ako ng tubig sa katawan. Dalawang araw akong nanatili sa kwarto, walang kausap, walang laman ang tiyan, at walang lakas sa lahat.

I just want to die, but I believe Deron is cheering me on from wherever he is and telling me not to give up.

Sinubukan akong libangin nina Xion sa pamamagitan ng paglalaro ng Xbox at mobile games, panonood ng movies, pagbe-bake at kung ano ano pa na magpapalimot kahit isang oras kay Deron.

I tried it all but nothing happened.

"What if mag-bar tayo mamaya?" Suhestiyon ni Adonis at agad naman siyang sinamaan ng tingin ng kaniyang mga kaibigan. Umirap ang lalaki at pinangkunutan sila ng noo. "Ano? Hindi kayo agree sa suggestion ko?"

"Nonsense, Adonis." Giit ni Dion. Binaba niya ang hawak na cellphone at nagunat bago bumaling saamin. "Bawal din uminom si Buntis." 

"Lose streak, bwiset." Bulong ni Xion habang nagi-inat.

We're now playing'mobile legends bang bang' in the living area of my house. They taught me this game despite the fact that I was uninterested and in order for me not to lock myself in my room.

Sabay sabay kaming napabuntong hininga nang marinig ang boses ng babae na sinasabi na talo kami. I rolled my eyes and stretched. Halos dalawang oras na kaming naglalaro at nagpapa-rank up.

However, instead of increasing our rank, we decreased our stars even further by losing one after the other.

"Inom ba?" Mausisang tanong ni Zafinah na naging dahilan upang mabaling ang mga atensyon namin sa kaniya.

Adonis rolled his eyes, "Ano bang ginagawa sa Bar? Nagsho-shoping? Nakakabobo rin pala ang pagkabroken.... hashtag: Matalino si Adonis." He said doing the hashtag thing using his fingers.

"Interested ako, G?" Lintanya ko. Nakita ko ang pagliwanag ng mukha ni Adonis kasabay nang pagbagsak ng mga balikat nina Xion na animo'y bulaklak na nalanta.

Wala naman akong gagawin. Hindi narin ako pumapasok sa The Crafts. After Deron passed away, I made a lot of decisions. Napag-desisyonan kong tumuloy sa bahay na inuupahan ni Deron sa halip na manatili sa bahay ni Callie.

Ayos naman kami ni Callie. Sadyang pareho lang kaming abala sa buhay ng isa't isa.

"Interested, ampotcha-"

Zafinah cut off Xion. "G din ako. Kayo?"

Napunta lahat ng atensyon namin kay Xion na kasalukuyang nagc-claim ng mga rewards sa nilalaro. Inosente itong nagangat ng tingin. He sighed and shrugged like a puppy before opening his mouth.

"I'm not interested, but I'll go anyhow."

Nakita ko ang lumipad na unan patungo sa mukha ni Xion. "Wow spokening dollars." Ani Adonis na bahagyang nagpatawa saakin.

We stayed in the living room for a few hours before deciding to leave. Walang over time sina Zafinah ngayon sa The Crafts dahil wala naman masiyadong proyekto. Si Amirah naman ay minsan lang makasama saamin.

Sinarado ko ang pinto ng bahay bago sumakay sa kotse ni Zafinah. We were the only ones in her car because Adonis and Dion were in Xion's. Papunta pa lamang kami sa bar, ngunit parang nakainom na si Adonis.

I took my cellphone from my sling bag. Agad kong tiningnan ang conversation ni Callie at napabuntong hininga nang makita ang sunod sunod niyang chats. 

This is how we are used to. Malimit kaming nagkikita, isang beses sa isang linggo. Sa chats naman ay lagi kaming nagpapalitan ng mga mensahe.

Ngunit lahat ng iyon ay wala ng epekto para saakin. Wala na akong nararamdaman na kuryente sa tuwing hahawakan niya ang kamay ko. Wala nang kilig at kiliti. Wala ng lahat.

Everything changed in an instant.

Inilagay ko pabalik ang cellphone ko sa loob ng bag. I focused my attention on looking out the window till we arrived to a well-known bar in BGC.

"Anong pinakamahal na hard alcohol ang nasa menu niyo kuya?" Tanong ni Adonis sa lalaking staff.

"Moutai-"

"Moutai kasi mamamatay yung bibili?... Isang glass nga, thank you."

Kita ko ang pagsapo ni Xion sa kaniyang noo. He looks so stressed when he rolled his eyes and looked at Adonis. "Ang mahal non, Adonis! Buti sana kung may kabaong at lupa narin na kasama 'yun!"

Lumipad ang unan sa mukha ni Xion. "Ayos lang 'yan, ngayon lang ulit ako makakatikim ng libre." Adonis made a middle finger as his tongue sticks out, just teasing Xion.

Ilang minuto kaming naghintay sa mga likidong order namin bago ito dumating. 

"Hoy, babaita!" 

Boses ni Zafinah. Agad akong napalingon sa kaniya. She is currently drinking tequila in a glass. Tumabi siya saakin at inabot ang isang glass ng tequila. Matagal kong tinitigan ang likido bago tuluyang tanggapin.

"Tara sayaw tayo?!" Paga-aya ni Adonis at tumayo mula sa pagkakaupo.

Sinamaan siya ng tingin ni Zafina. "Sasayaw ka pa niyan? Kasing tigas nga ng katawan mo yung Iron pole sa dance floor!"

Akmang magsasalita na si Adonis nang sumingit si Dion. Tumayo siya at tumabi sa gilid ni Adonis. "Hindi ba obvious sa pangalan niya? Dati kaya 'tong Adonis dancer." Natatawang saad ni Dion.

Xion and I laughed at them.

"'Wag na tayong sumayaw, hanap na lang tayong chix dito." Lintanya ni Dion at nilibot ang tingin sa buong bar.

"Bakit? May Amirah Eunice ba dito tapos yung surname, e Velasco?" Sarkastikong tanong ng lalaki.

Xion gritted his teeth, "Lulong ka na ba talaga kay Amirah, dude? Walang araw na hindi mo binabanggit pangalan niya, ako na nga ang nananawa."

"Pikit pag-inggit, dude. Tsaka isa pa, kung naiingit ka, hindi ako bakla para tawagin lagi pangalan mo no!" Lumapit si Adonis kay Xion at may binulong. "Kung gusto mo, madamng chix dito... watch and learn,"

Bumaling siya sa kaniyang likod at saglit na naghintay bago makakita ng babaeng natipuhan.

"Hello, miss. Alam mo ba yung tawag sa kanin na sunog?" Tanong ni Adonis. Nakita ko ang pagsama ng tingin at pagkunot ng noo ng babae kay Adonis. "Edi pakiss nga yung may tunog."

Halos matutop kaming lahat nang maglabas ng police license ang babae at hinugot ang posas sa kaniyang bulsa. "I'll kiss you then. Isang kiss, isang taon sa kulungan. Deal?"

I laughed in my mind as I read the woman's name on her license. Philomena Kin Olivarez.

"Hindi ka naman po mabiro, clout chaser lang p-po." Ani Adonis, nililinis ang bara sa kaniyang lalamunan. I saw the woman's eyes roll. Ibinalik niya ang posas at lisensya sa loob ng kaniyang bulsa bago umalis.

As Adonis turned to face us, we burst out laughing. Nakita kong hinila ni Dion si Adonis patungo sa Dance floor at kumaway. Lumingon ako sa likuran ko at agad na nagtama ang tingin namin ni Zafinah.

She sipped her drink and was about to open her lips to say anything when she sensed Xion's presence. Bumaling siya kay Xion. "Pwede bang umalis ka muna? Kita mong girl's talk 'to oh!" Utos niya sa lalaki.

"Aalis naman talaga ako," Sagot ni Xion. Tumayo siya at nilagay ang kamay sa bulsa. 

"Saan punta mo?"

Tumaas ang kamay ni Xion at tinuro ang direksyon ng patutunguhan niya. Zafina and I both grimaced and looked in the direction Xion was pointing. That was the smoking area.

Nilabas niya ang isang He took a pack of Marlboro Red from his pocket and nodded at us before walking away.

Bumaling ako kay Zafinah na ngayon ay nakatingin sa akin abang tumutungga ng tequila. Masama ang kaniyang tingin at ilang minuto pang tinitigan ang mukha ko bago ibuka ang bibig.

"Bakit ka nag-resign?" 

Bakas ang pagkaseryoso sa kaniyang tanong. I pucker my lips and sip in the tequila in the wine glass. Pinanood ko si Zafinah sa gilid ng aking mata; mukhang hinihintay niya ang katagang lalabas sa aking bibig.

"Wala... pero sigurado naman na ako sa desisyon na 'yon bago magpasa ng resignation letter kay Architect Kane," I paused and set the wine glass down on the table. "Ang tagal kong pinagisipan 'yon kaya walang dapat pagsisihan."

She nodded slowly and stepped onto the couch I was sitting on. "Saan ka na magta-trabaho?"

"Sweet treats." Tipid kong sagot sa kaniyang tanong.

Umangat ang sulok ng kaniyang labi at ilang beses na umiling, mukhang may tama na. "'Wag mong asahan na makakapunta ako doon sa sweet treats... baka mapagkalaman akong mga baliw ng mga costumer doon dahil baka umiyak lang ako nang umiyak,"

Tinungga niya ang likido sa bote nito at nang maubos ay binuksan niya pa ang isang bote ng vodka. She poured a wine glass of Vodka for the two of us and smiled at me. "Ang daming memories doon, e no? Doon nga lang kami laging nagde-date ni Deron."

Mahina siyang tumawa, ang mga mata ay nasa likido na iniinom. 

We talked and talked until I felt very dizzy. Umalis si Zafinah upang magbanyo. Ang mga lalaki naman ay hindi pa bumabalik kaya naman ako mag-isa ang naiwan sa VIP room. Napahiga ako sa couch, ang mga mata ay mariin na nakapikit. 

I feel like I'm wasted.

Bahagya akong natawa nang maamoy ang sariling hininga. I can't explain that smell in a good way but it stinks. Amoy alak, ang baho.

"Tangina... mas marami pa akong ininom sa 'yo pero bakit bagsak ka na?!" Boses ni Zafinah. Hindi ko siya nilingon at binaon ang mukha sa malambot na unan. Narinig ko ang buntong hininga niya. "Tawagin ko lang si Xion."

A few minutes later, I was about to close my eyes when I heard the voice of the two of them and Xion. Nagtatalo silang dalawa na parang bata sa hindi malamang dahilan.

"Bakit naman ako magbu-buhat diyan? Hindi naman ako Boyfriend niyan,"

Natawa ako nang mapasapo si Zafinah sa kaniyang noo, mukhang pasan pasan ang problema ng buong mundo. "Ano namang kinalaman ng boyfriend niya dito?"

"Tinawagan ko-"

Zafinah cut Xion off. "Bakit naman? Ay jusko," Inumpog ni Zafina ang kaniyiang noo sa pader dahilan upang matawa ako nang mahina. "Nasaan na daw?'

"Parking lot. Paakyat na dito."

Hindi sumagot si Zafinah kay Xion at muling pinaguumpog ng mahina ang ulo sa pader. When I felt like I was about to vomit, I laughed softly and adjusted to lying down.

Tatayo sana ako nang maramdaman ko ang kamay na humawak saakin. Dumagundong ang pagtibok ng aking puso nang makita si Callie. He's dressed in a black plain t-shirt and jeans. Hawak niya pa ang kaniyang susi.

"A-Attorney..." Si Zafinah.

"Bakit niyo hinayaan uminom ng marami?" Callie appeared agitated. Tumingin siya saakin kaya naman mabilis kong pinikit ang aking mga mata at nagkunwaring natutulog. "I know you're still awake... umuwi na tayo."

Hindi ako umimik. Bumuntong hininga ako at tumayo mula sa pagkakahiga. Pinilit kong bumalik sa reyalidad ngunit hindi ko kaya ang matinding pagkalasing. Tumingin ako kay Zafinah at kay Xion. "Mauna na ako."

Pinilit kong tumayo ng tuwid sa kabila ng sobrang pagkahilo. Sinenyasan ko si Callie na umalis at kumaway kina Zafinah. I walk out with my lips pursed. Nasa likod ko lamang si Callie at mukhang alisto siya kung sakaling matumba ako.

"Bakit ka naglasing?" Pumungay ang kaniyang mga mata. "May nangyari ba?"

Mabilis akong umiling. "Wala naman," Mahina ngunit sarkastiko akong nagpakawala ng tawa. Nagdadalawa siya sa paningin ko dahil sa sobrang pagkahilo. Gusto kong umiyak ngunit ayokong makita niya akong umiiyak.

We came to a halt in front of his car. He pressed something on his key fob, and his car door opened on its own. I went inside, and he also did the same.

His eyes appeared tired, but there was no indication on his face as to why. H

Pagod na ba siya saakin?

Nagbaba ako ng tingin at ilang beses na tumango. Katulad ng ginawa niya ay sinuot ko ang seatbelt at sinandal ang likod sa malambot na upuan. I was dizzy and unable to control my emotions, and I was afraid tears would fall from my eyes sooner or later.

"Lemerie, are we okay?... O-Okay naman tayo 'di ba?" Maya maya'y tanong ni Callie sa gilid ko. Pinanood ko siyang buksan ang makina ng sasakyan at paandarin ito palabas ng parking lot. 

Tango lamang ang ginawa ko bilang pagsagot sa kaniyang tanong. Nakita ko ang pagbaling niya saakin dahilan upang magtama ang mga mata namin. His eyes, the looks in his eyes were no longer the same as it was.

O... ako lang ang nakakaramdam non?

Patago kong sinampal ang aking sarili nang maramdaman ang unti-unting pag-agos ng luha sa aking mga mata. Sinikap kong maging pormal, pilit na tinatago ang aking emosyon sa lalaki. 

I was about to open my mouth to say something when his phone rang. Sinilip ko ito sa gilid ng aking mga mata. My world slowly crumbled when I saw Reese's name. 

Kinuha ni Callie ang kaniyang cellphone at mabilis iyong pinatay. "Oh what the fuck, please stop calling!" Impit niyang bulong sa sarili, pinapatay ang tawag ng babae. Pabato niyang binaba ang bagay na iyon at sumeryoso ng tingin sa daan.

It hurts like hell. I just want to pass out to get away from this feeling.

Buong biyahe ay umakto akong natutulog kahit na gising pa naman talaga ako. Pinipilit kong itago ang aking mukha sa pamamagitan ng aking buhok upang hindi mapansin ni Callie na umiiyak ako.

His car stopped in front of his house. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya matapos makita akong natutulog. He got out of his car and helped me up to my room. 

"I can't change your clothes, sorry," Narinig kong bulong niya matapos akong iayos sa kama. Kinuha niya ang kumot at agad iyong kinumot saakin. 

I noticed him sitting on the edge of my bed, combing my hair with his fingers. "I missed you so much, my Lemerie. Argh, I mean... I miss the old us."

Kaunti kong minulat ang aking mga mata. Akmang hahawakan niya ang balat ko nang humiga ako patagilid upang maiwasan ang paglapat ng balat naming dalawa. I heard him sigh.

My heart sank knowing that I made him feel like this.

How can I forgive myself for hurting someone who have done nothing but love me?

"S-Sorry..." I said, planting a kiss on him.

But he didn't even respond to my kisses.

I can taste the saltiness of my tears and stiffen at his sudden movement. I wasn't expecting him to gently push me away instead of kissing me back.

"Kiss me back, Attorney." Wala sa huwisyo kong untag.

The only thing I could feel was the alcohol-induced heat in my body and Callie's gentle push against me.

"You are drunk," He moved away from me, staring straight into my eyes. "I don't want you to wake up with regrets, Lemerie. I have to leave-"

My finger on his lips stopped him from talking. I slowly shook my head, and didn't waste any second to claim his lips. He tried to push me but he didn't succeed.

I heard him curse a couple of times when my tongue flicked over his lips, forcing him to open them, and I suppose he lost control when he kissed me back.

An unknown moan emerged on my lips when he caressed the inside of my mouth and suckle my tongue. It didn't take a minute for me to shut my eyes and slowly respond to his hot kisses, encircling my arms around his nape.

Without breaking the kiss, naramdaman ko ang pagpatong niya sa akin. Nagsimulang gumapang ang kamay niya sa aking katawan ngunit ang isip ko ay nakatutok lamang sa init ng kaniyang halik.

I wrapped my legs around his waist and tightened my grip on his nape. He resumed kissing me, and I felt him take slow, heavy steps with me in his arms until he sat down on the bed. May ingat niya akong binaba sa kama at naramdaman ko ang pagpatong niya sa akin.

I gasped when his when I felt his bare hands caressing my my legs up to my thigh. His lips traveled down to my jaw while his hands were running up to my stomach. Nanunuyo ang aking lalamunan.

"Tangina," He muttered.

His right hand slid to my back, and I felt his calloused hand languidly caress me there. My breathing came to a halt when I felt his hand cup my breast, forcing me to close my eyes as he squeezed it like a fucking stress ball.

Mariin ang pikit ng mata ko habang pinapakiramdaman ang paghalik niya pababa sa akin. I could feel his warm breath in it. Malalim na ang kaniyang paghinga at tila pa nagpipigil pa.

The room was filled with moans until we were both tired.

"I love you, Callie." We touched noses, and as everything went black, I said.

^____________^