Twenty-Fifth Changed

Malalim na ang gabi at madilim ang buong pagilid. Halos hindi sila magkakitaan dahil sa napakalayo ng mga poste ng ilaw na maaaring magbigay sa kanila ng liwanag. Tanging liwanag lamang ng maliit na buwan ang nagbibigay sa kanila ng kakaunting liwanag.

"I knew her first but why did she end up with you!" sigaw ni Mark habang nakatutok ang isang baril sa isa ding lalaking nakahiga sa lupa at nagpupumilit tumayo. Si Stephen.

"Stephen! No, please don't move!" utos ng isang babae kay Stephen nagpupumilit tumayo, kahit na nahihirapan yung babaeng  magsalita dahil sa higpit ng pagkakagawak sa kanyang leeg nung lalaking may hawak ng baril. 

"Shut up Maybel, if I can't have you, it's better if no one can have you! No one !" itinaas ni Mark yung hawak nyang baril at ipinutok ito. 

"Leave her a-lone" kahit nahihirapan ay nakatayo si Stephen, muli namang itinutok sa kanya yung baril.

"I'll kill you first Stephen Min" sabi ni Mark. "But before that see this" bigla nitong hinalikan ng marahas yung babae. Nag-init naman yung ulo ni Stephen kaya inipon nya lahat ng lakas nya at sinugod yung lalaki.

"Fvck you Mark! Don't you touch her!" sigaw nito saka sinuntok si Mark. Nabitawan ni Mark yung babaeng hawak nya at tsaka yung baril. 

Agad na kinuha ni Stephen yung baril na nabitawan ni Mark tsaka sya naman ang nagtutok dito. 

"Leave us alone" utos nito. Pinuntahan nya yung babae at tinulungan itong tumayo. Habang nakakatutok yung baril ay nasimula silang maglakad dalawa. 

Ngunit hindi pa sila nakakalayo ay isang putok ng baril ang narinig. Biglang bumagsak si Stephen at napahawak sa paa nya. Pag-aalala at takot naman ang rumihistro kay Maybel. Pag-aalala na baka mapano si Stephen at takot dahil sa ginagawa ni Mark.

"You can't just leave like that easily" sabi nito habang nakangiti. Lumapit sya sa kanila at hinila si Maybel palayo. Pilit namang humabol si Stephen lahit nahihirapan sya dahil sa sugat.

Pinilit makawala ni Maybel mula sa pagkakahawak ni Mark. Kinagat nya ang kamay nito at nagtagumpay naman sya. Tumakbo sya pabalik kay Stephen pero bago pa sya tuluyang makalapit ay bumagsak na sya. 

Nanlaki ang mga mata ni Stephen dahil sa nasaksihan. Binaril ni Mark si Maybel.

Pinilit ni Stephen na lapitan si Maybel at ng malapit na sya dito ay naubo na ang dalaga ng dugo. 

"Maybel no, please hold on" hindi alam ni Stephen ang gagawin. Halos lahat ng kasama ay bagsak na rin dahil sa pagkakabugbog at walang makakatulong sa kanya. Inilagay nya yung isang kamay nya sa likod ng ulo ni Maybel at yung isa ay sa likod ng mga hita nito. Pinilipit nyang tumayo para madala si Maybel sa ospital pero hindi nya kaya. Masyadong masakit ang mga paa nya at nanghihina na rin sya dahil sa bugbog na natamo nya.

"Maybel don't sleep please. Don't close your eyes" pagmamaka-awa nya dahil nagsisimula ng pumikit ang mga mata ni Maybel. Sumilay ang isang maliit na ngiti sa labi ni Maybel. Hinawakan nya ang pisngi ni Stephen at mahinang sinampal ito.

"Don't cry. It doesn't suits you" ani ng dalaga. Nakuha pa nitong inisin si Stephen. 

"Don't talk. Reserve your energy. You can make it right? You —" hindi na natapos ni Stephen yung sasabihin nya ng ilagay ni Maybel yung hintuturo nya sa labi nito. 

"Shhh your so noisy. Just always remember I loved you, I love you and I will always love you. Take care of yourself and be happy Stephen." paalala ni Maybel. Hinaplos nya yung mukha ni Stephen at pinunasan ang mga luha nito.

"No Maybel, I can't happy without you!" umiling si Maybel dahil sa sinabi ni Stephen.

"You can be happy without me. You can be happier without me Stephen." ani nito bago tuluyang mawalan ng malay.

***

"Stephen ipagamot mo na yang mga sugat mo" utos ni Jin kay Stephen pero parang walang narinig ang binata. Nakau-po ito sa upuan sa labas ng OR at malalim ang iniisip.

"Stephen" ulit nito pero umiling si Stephen.

" I don't want" sagot nito. Napahilamos naman si Jin ng mukha nya. Matigas talaga ng ulo ng kabarkada.

"Sige na" hinawakan na nya ito sa braso pero agad nya itong binawi.

"I said I don't want! I don't want!"sigaw nito. Nagulat man ay pinabayaan na lamang ito ng nakakatanda.

"Ano ba Stephen? Sa tingin mo matutuwa si Dana kung ganyan ka?!" sigaw rin ni Jimin na sumingit na sa usapan nila. Muling umupo si Stephen at ibinaon yung mukha sa palad nya. 

"I don't want to leave her. What if—" 

"Magiging Ok sya Stephen, maniwala ka kay Dana, kaya nya yun" napa-angat ang tingin ni Stephen ng marinig nya yung nagsalita. Agad syang tumayo at niyakap nito.

"Sorry Nanay, it's my fault. It's my fault if something bad happens to her. Sorry Nanay" iyak ni Stephen sa Nanay ni Dana. Inalo naman sya ng matanda. 

"Walang may gusto ng nangyari, wag mong sisihin ang sarili mo. Ang gusto ko ay maniwala ka kay Dana na kaya nyang lampasan ito" ani ng matanda pero hindi pa rin maiwasan ni Stephen na sisihin ang sarili.

"Are you mad at me Nanay? I didn't save her. I didn't save your daughter!" naramdaman nyang umiling ang matanda.

"Hindi ako galit sayo dahil alam kong ginawa mo ang tama, anak" sagot ng matanda.

***

"What happen?" tanong ng isang may edad na babae habang nalalakad papalapit sa kinaroroonan nila. Sakto namang bumukas ang isang kwarto at inuluwa noon si Mark na nakawheel chair. Mahigit ilang oras na rin ang nakakaraan simula noon madala sila sa ospital pero hanggang ngayon ay walang balita kay Dana. Nasa loob pa rin ito ng OR samntalang si Mark ay natanggal na yung bala sa paa nya.

Nag-init ang ulo ni Stephen nung makita si Mark. Agad syang tumayo ay sinugod ang lalaki kahit na nakadextrose ito at nakawheel chair.

"You! I'm telling you if something happen to Dana I'm going to kill you!" banta nya habang hawak-hawak ang hospital gown nito. Isang ngisi lamang ang isinagot ni Mark kay Stephen kaya mas naiinis sya.

"Stephen stop it" marami ang napigil kay Stephen sa maaari nyang gawin kay Mark pero punong-puno na si Stephen sa kabaliwan ng kababata.

"She'll die. Like what happen to Maybel. She will also die" nakangising sabi ni Mark kaya hindi na napigilan ni Stephen ang sarili at nasuntok nya ito. Agad naman syang hinila nung mga nurse papalayo kay Mark.

"Stephen tama na!" sigaw ni Jin na isa rin sa umawat sa kanya. Gustuhin man ni Jin na makielam ay wala syang magagawa. Hindi nya masisisi si Stephen dahil naparami ng atraso ni Mark dito. Hindi din lingid sa kaalaman nila na may sakit sa pag-iisip si Mark pero hindi naman sila pwedeng magpatalo dito, lalo na kung may buhay na madadamay. Kung bugbugan ay ok lang pero kung may mamamatay na ay iba ng usapan yon. May mamatay na dati at ayaw na nilang maulit iyon.

Marahas na inalis ni Stephen yung pagkakahawak sa kanya tsaka lumabas ng ospital.

—————————

Gagawin to na tong hanggang chapter 30 para wala lang gusto ko lang xXD pero pagkatapos nun wala na talafang hirit.

Kakapalan ko na yung mukha ko,, pabasa naman yung Noona please guys jebal jebal.. Pagkatapos netong kay Suga yun naman yung iuupdate ko.. Please T^T Si Jungkook naman bida dun eh...

Yun lang xXD

#HAPPYSUHODAY

Mag-UUD ulit ako bukas kasi B-Day ni Gramps~~