Natapos ang meeting at lutang ang isip ko. Walang pumasok sa utak ko dahil kaharap ko ang isang taong panay ang titig sa akin. Hindi na nga ako makatingin sa kanya ng husto dahil kung tititig pa ako sa kanya ay parang tinutusok lang ang puso ko sa sobrang sakit nito.

When he delivered his speech in front of everyone he's giving everyone a hint that he's moving to Italy. Iwan ko ba, pero pakiramdam ko ganoon ang tuno ng pananalita niya.

"So? Do your best my little, sister," kantyaw ni Kuya Enrico sa akin.

Inirapan ko na siya at sinuntok lang din ang balikat niya.

"Ouch!" drama niya at natawa na ako.

Natahimik na ako at kinuha ko na ang iilang papelis na nasa mesa ngayon. I will take this with me in Italy. He went quite too and he leaned back against the table.

"Are you okay?" kalmadong tugon niya.

Napatitig na ako sa kanya at nilingon lang din ang pinto. Nakasarado na ito at kami lang dalawa ang nasa opisina niya ngayon. I sighed heavily while putting the papers in the big brown folder.

"The trouble with love. . ." ngiti niya sabay tango pa.

Tumaas na ang kilay ko. "Tigilan mo nga ako, Kuya," ngiwi ko sa kanya.

Mas umayos na siya at naupo na lang din sa ibabaw ng mesa.

"Faith, sino bang may-ari ng puso mo?"

Nahinto ako sa tanong niya at napakurap na. Tumitig na ako sa kanya. Umismid na ako at bumagsak na ang balikat ko. In the end I got defeated with my own feelings.

"Sometimes it's better to hurt that person who loves you the most than to lie to him. . . Hindi ka magiging masaya, Faith. You cannot be happy and you're just making things too hard for the both of you. . . Remember? If you truly love the person learn to let go. . ." buntonghininga niya at pati na ako.

"Mahal mo siya kaya binibitawan mo. Pero paano kapag ang taong binitawan mo ay siya ang nag-iisang tao na kainlanman ay hindi bumitaw sa'yo?" sabay titig niya sa akin.

I smirked and shook my head. I remember what I've been through with Lachie; it was never easy.

"Siya naman ang unang bumitaw kuya. Hindi naman ako," I rolled my eyes at him.

"No, Faith. . . He never let go of you," sa tindi ng titig ni Kuya Enrico sa akin.

Kumunot na ang noo kong tinitigan siya.

"He was frail and in love with you. Naniwala siya sa iba dahil nakikita niya ito. He knows his mistake and he tried to fixed it. Humarap pa siya kay Daddy. He's very persistence, Faith," bahagyang natawa si Kuya. Hindi ko makuha ang mga sinabi niya.

"Noong bumalik ka Italya at nagtago. He came in and see Dad. Ang lakas nga ng loob niya kay Daddy noon kaya tuloy nabugbog ng mga tauhan natin. I was there and saw him in his own blood. Dad told him to prove himself to you, to us, and to our family. Tatangapin lang siya ni Daddy kapag pumantay na siya sa estado ng buhay natin."

Napalunok na ako at nangilid na ang luha sa mga mata ko.

"I thought. . . Huh, there's no freaking way, Kuya!" Iling ko. Ayaw kong maniwala sa kanya.

"Yeah, It's hard to believe right?"

"His Dad talk to Dad for one reason. Mahal ka ni Lachie, sobra. Pero matigas si Daddy, Faith. He told them that you've lost Ethan. Iyon din naman ang gusto mong mangyari noon. Ang hindi ipaalam sa lahat na buhay ang anak mo, ang anak ninyo."

Mabilis ko lang pinunasan ang luha ko at dinukot ang panyo ko.

"Looked at him now? Ang taas na ng naabot niya. But before this he went to Dad again and tried to asked for you. Pero hindi pa rin bumigay si Daddy sa kanya. Until one day, we saw how he grow ang managed his own empire. Konti na lang 'ata at tatapat na siya sa kagustuhan ni Daddy," ngiti at tango ni kuya.

"It was impressive. He's really doing good, and the bidding? Damn it! Ako lang naman ang bidder. Nautusan lang ni Daddy," sabay taas ng mga kamay niya sa ere at napailing na nakangiti.

Napalunok na ako at uminit na ang pisngi ko sa inis at galit. Pero natatawa ako sa hitsura niya. Parang handa na siya sa malakas na suntok na gagawin ko sa kanya.

"Ang sama mo talaga, Kuya!" Suntok ko sabalikat niya.

"Akalain mo painting mo lang naman 'yon. It went to one million dollars!" He smirked and laughed so hard.

Nanlisik na ang mga mata ko. Hindi na nakakatawa ang ginawa nila kay Lachie noon. Dad is so---bad! Kung sana tinangap lang niya si Lachie ay hindi sana ako naghihirap ng ganoon.

"Don't blame Dad, Faith. . . Mahal ka ni Daddy," haplos niya sa balikat ko.

"I know. . . I know, kuya."

"Anyway! I'll see you at the TOP tonight? Wear your best dress!"

Humakbang na siya at lumabas na sa silid. Naiwan akong tulala sa sarili. Pakiramdam ko ako ang talo rito. Nasabi na sa akin ni Seth ang iilan na bagay tungkol sa kanya noon. I wasn't interested to listened not until, he showed up and became a father to Ethan.

Nagbukas ang puso at tinangap siya. Nagpatawad at nagpaubaya. Pero ngayon? Ang malaman na kahit papaano ay hinarap niya si Daddy noon ay mas nalusaw lang ang puso ko.

He never let go. He did all his best to prove himself to my Dad, to my entire family. When he did the bidding on my portrait, he did it because of me, because he still love me... Hindi dahil kay Ethan, dahil hindi naman niya alam noon na buhay ang anak namin.

Mabilis ko ng kinuha ang mga gamit ko at lumabas na sa silid. Hinanap agad siya ng mga mata ko.

"Mr Kin, si Lachie?"

"Oh, kaalis lang niya, Miss Faith."

"Well, if you hurry up--"

I never listen to him anymore and just hurriedly walks towards the elevator. Makailang pindot pa ako nito para makababa. At nang bumakas na ito ay patakbo pa akong lumabas ng building. Pero nahinto lang din ako nang makita ang pagdaan ng sasakyan niya sa harapan ko.

.

C.M. LOUDEN