"You can't just barged inside in my condo, Lach," tipid na tugon ko sa kanya.

Abala ako sa lamesa dahil sa mga pinipirmahang reports. It's Monday today and as usual I hate Monday's! Ito kasi ang pinaka-abala na araw para sa akin. Parang naipon ang trabaho simula Sabado at Linggo, at naging gabundok na ito sa lamesa ko.

Sa iisang silid lang din ang lamesa namin dalawa. Noong una nagrereklamo ako kay Kuya Enrico dahil hindi kasi ako komportable na nasa iisang opisina kami. Mabuti na lang din at nasa gilid lang ang lamesa ni sekretary Kin.

Kuya told me that he can move me to a different room but I have to extend my stay for six months. Ano ako sira? The hell, no! Kaya magtitiis na lang ako kaysa sa magtagal ako rito.

Tumikhim lang siya at hindi ako sinagot. Seryoso rin siya sa trabaho. Ang laki nga mesa niya rito na parang billiard table na. Nakahelera na ang bawat blueprint na desenyo sa bawat gilid nito. I stared at him purposely because I think he's not listening to me. He loosened up his neck tie and itch the scalp on his head. Medyo mahaba na nga ang buhok sa bandang noo niya dahil panay lang ang hawi niya nito. Ganoon pa din naman ang buhok niya. Maliban nga lang na mas naging pormal na ito ay bagay na bagay na sa buong tindig niya.

The haughty look, expressive eyes, pointy nose, divided chin and thin kissable lips. Damn it!

Huminto ako nang titig sa kanya nang marinig ko ang pagtikhim niya. Napansin niya siguro ito. Hmp, bahala nga siya!

"If you can't stand me being around with you. You can leave and exchange your table to Thea."

Tumaas na ang kilay ko at nakagat ko na ang pang-ibabang labi. Uminit lang din ang mukha ko sa inis ngayon.

"I was waiting for your answer, Mr. Henderson? Mahirap ba sagutin ang tanong ko?" Inis na tugon ko.

"Faith. . . It was for, Ethan, and I'm sorry if I haven't told you ahead of time. Don't worry next time I will let you know," sa baba ng boses niya.

"There is no more next time, Lach. Kaya huwag mo ng paasahin ang bata!"

Napatiim-bagang siya at umiwas na ako nang titig sa kanya. Binilisan ko ang ginawang pirma sa bawat papelis na nandito. I can't wait to get away from here and away from him. Masisira lang ang buong araw ko. Huh, sira na pala ito!

Rinig ko ang pag-atras niya sa swivel chair at ang pagtayo. He walks towards the small staff kitchen and stretched his body. I looked at him like I wish he doesn't exist! Naningkit ang mga mata ko habang nakatitig sa kanya ng husto.

Nang humarap siya at napalingon sa akin ay napayuko na agad ako. Binilisan ko na ang pirma at nagkunwaring hindi siya nakikita.

Damn it Faith, ang tanga mo talaga!

Rinig ko ang bawat hakbang niya at alam kong palapit na siya sa akin ngayon. The hell, I care!

"Here and cool down abit," sabay lagay niya ng orange juice sa mesa ko. Naupo pa siya sa harapang upuan na meron dito.

Ang amoy ng pabango pa niya tuloy ang mas pumukaw sa tindi ng kaba ko. I remember this scent, and it's his trademark and still he haven't change it. Tahimik ako at napasandal na siya rito. Nilapag ang kamay sa mesa ko at pinatunog gamit ang mga daliri niya. Napatingin na tuloy ako sa kamay niya, ang inggay lang kasi!

"What are you doing? You are disturbing me," taas kilay ko sa kanya.

Gumuhit lang din ang ngiti sa labi niya at napako ang paningin sa panghuling papel na pinirmahan ko ngayon. I swallowed hard and bit my inside tongue. Oo, alam ko, pirma lang ang ginagawa ko kumpara sa kanya! Pakialam ko ba!

"Mas maganda nga dahil napapansin mo ako," tipid na tugon niya.

"Shut up, Lach! And go back to your work," saad ko na hindi siya tinititigan.

"Faith. . ."

"What?" Inis na tugon ko habang tinititigan siya ngayon.

Tinaasan ko na siya ng kilay ko. There's a flick of feeling that grows inside me while staring at him. Kung noon ay galit na galit ako na makita siya ay kakaiba na ito ngayon. The more I saw him here and with Ethan my iron heart started to melt. Nanghihina na ang galit na nasa puso ko at unti-unting bumibigay ito sa kanya.

We stared but then I looked away. His deep brown eyes is so tempting and it's melting. Ang mga mata niya ay kagaya ng mga mata ni Ethan. So expressive. . . Iyong tipong nakikita mo ang sarili mong mundo sa kanya.

"For Ethan," mahinang tugon niya.

Huminga na ako ng malalim at nagkibitbalikat na. If its for Ethan, then I can probably let it go. Okay lang sa akin kung para sa bata. Tumayo na ako at tumayo na rin siya. Inayos ko na ang mga papelis sa mesa.

"Don't give him high hopes, Lach. Huwag mo siyang paasahin masyado baka masaktan lang ang bata."

His jaw clenched and his weight shifted. He stared at me deeply.

"He's my son, Faith. And this time I will be a father to him."

I smirked and shook my head. Akala ko ba tapos na kami sa usaping na ito? Hindi pa pala. . .

"Wala ng ama ang bata, Lach. Hindi mo siya anak. Imahinasyon mo lang 'yan," sa tindi ng titig ko sa kanya.

Tumalikod na siya at sinara lang din ang pinto ng opisina. Binaba na niya ang shutter para hindi makita ng mga empleyado sa labas ang loob dito. Napailing na ako sa ginawa niya, at kinuha ko na ang maliit na bag ko. There's nothing left to do anyway. Kaya aalis na ako.

But he caught me off guard when I walk towards the door.

"What are you doing?"

"Let's talk, Faith. Let's talk nicely, please. . ."

"Tapos na, Lach. What's left to discuss? Ano pa ba ang pag-uusapan nating dalawa?"

He stared at me deeply and then moved away. He grabbed the swivel chair and moves it closer towards me. Nakatayo lang din ako at hindi ko makuha kung ano ang gusto niya ngayon.

"Sit down," hawak niya sa balikat ko para maupo ako rito.

Sumunod na ako at naupo na. Tinulak na niya ito at para akong bata na nakasay nito. Hanggang sa mahinto ito sa tapat ng lamesa niya. He moved it facing towards him and then he sat down. He open both of his legs trying to get my legs in between. I swallowed hard. Hindi ako kampante sa posisyon naming dalawa.

When he pulled the my chair more closer towrads him my heart pounded more crazily inside me. Nilagay pa niya sa magkabilang hawakan ang mga kamay niya. He bit his lips and mine parted. Ngumiti siyang bahagya at kinuha lang din ang iilang papeles na nasa mesa.

"It's for Ethan, Faith," he seriously stares.

Kumunot ang noo ko habang binabasa ito. It's his will and testaments. Nagsasaad dito na kay Ethan mapupunta ang lahat ng mga aririan niya at ang share ng kompanya. Napirmahan na niya at legal na nga ito dahil may pirma na rin ng dalawang Atty at Judge pa.

"It's your copy. The original is sealed in my top secret compartment."

Kumunot na ang noo ko at binalik ko ito sa kanya.

"Ibigay mo 'yan sa magiging anak mo sa mapapangasawa mo. Ethan is fine without your money, Lach. I'm a Turner-Smith-Mondragon baka nakalimutan mo."

Seryoso ang titig niya at napayukong napailing lang din.

"I'm not going to get married nor have kids with anyone if it is not with you, Faith," he twinkled his eyes.

"Wala akong babae, Faith. I have no one with me and I am not in a relationship," taas bagang niya.

I smirked when I remember that woman in their house in Palawan. So, sino 'yon? Parausan niya? I rolled my eyes and shook my head.

"So, who's that woman that's in your house in Palawan? Ano siya parausan mo? Huh, come on, Lach!"

Hindi na ako nakatiis at nasabi ko rin sa kanya ito. Napatitig na siya sa akin ng husto at kinagat na ang pang-ibabang labi niya.

"She's Samantha Jane Henderson. Theo's Wife," He smiles.

Napakurap na ako at napayuko na lang din. Asawa pala si Samantha ng kapatid niyang si Theo. Ang akala ko tuloy. . . Damn it! Why the hell I'm bothered. Ano ba Faith! Pinilit kong ibinalik ang isip ko sa tamang ako. Naging kampante na kasi ako ngayon na parang nalilimutan ko na ang galit ko sa kanya.

Mas pinaglapit pa niya ang upuan ko sa kanya hanggang sa maramdaman ko na ang pagdami ng hita niya sa tuhod ko ngayon. I held my breath as far as I could. There's not much space in between us and I cleared my throat. I'm trying to looked away from his stare.

"Ethan is my son, Faith. . . and I am sorry," panimula niya.

"Please let me spend some time with him. Kahit maliit na oras lang para sa anak ko ay okay na sa akin. Makita ko lang si Ethan at maitama ang lahat ng pagkakamali ko, Faith. Pelease. . ." he deeply stare.

Gusto ko sanang umiwas sa titig niya pero hindi ko nagawa at napatango na ako sa kanya. Hindi ko alam kung anong meron sa isang Lachie Henderson. Madali niyang mapakalma ang galit ko, at kaya niyang patibukin ang puso ko ng ganito. When I get furious and angry I don't easily get my temper back to normal.

Hinahayaan ako ni Paul hanggang sa kumalma ako sa sarili ko, at t'saka lang niya ako lalapitan o kakausapin kapag okay na ako, pero si Lachie. . . Iba siya. . . Mukhang bumaliktad na 'ata ang mundo naming dalawa. I was once like him before and he was the furious Lachie Henderson with short tempered towards me. But now it's the other way around.

"I'm sorry, Faith," he silently whispered.

His eyes twinkled and so is mine. It gives a warm feeling inside me and that made my face flush red.

"Why sorry?" sabay yuko ko. Wala na akong ibang masabi at ito na lang din ang lumabas sa bibig ko.

"I'm sorry for everything. I'm sorry for all the pain that I inflicted on you. I'm sorry for the bad memories that I've made of the young innocent seventeen-years-old Faith. . . I'm sorry because I was so stupid and did not follow my heart. I'm sorry, Faith. And I'm sorry because. . . I'm still in love with you," sa lalim na titig niya.

Napakurap na ako at namuo na ang luha sa bawat gilid ng mga mata ko ngayon. Nakakatunaw ang titig ng niya at mapupungay ang mga mata niya.

Why does it always like this when it comes to him? I thought I am over with him. I thought I am fine, and I thought I am not into him anymore. But it's not the case because here I am, once again feeling the same old feelings deep within.

Mariin ang haplos nang kamay niya sa labi ko at napapikitmata na ako. Ramdam ko pa ang bawat hininga niya.

He gently caressed my lips using his thumb and then he kissed me. It creates a spark straight away. Like it is the first time. My eyes are still shut and I don't want to open my eyes. Ayaw kong makita ang bawat titig niya, dahil mahuhuli lang niya ang damdamin ko.

His lips touch mine again and gently, softly making his way inside. I was about to partly open my mouth, but then my phone rang!

Napaatras agad ako at kinapa na ang purse ko sa gilid. I looked at who's calling in my phone, and it's Paul. . .

Napatingin ako kay Lachie at nabasa niya ang pangalan ni Paul sa cellphone ko. Nakayukong tumiim-bagang na siya at mas umatras na ako at kumalas sa posisyon naming dalawa.

"H-Hello, b-babe?" nalilitong tugon ko sabay tayo.

Umayos na ako at tumikhim na din. Nilingon ko muna si Lachie at nanatili pa rin siya sa posisyon namin. Nakayuko siya at hindi ko natatanaw ang expresyon ng mukha niya.

"Yes, babe? Oo."

Lumabas na ako at iniwan na siya sa loob ng opisina.

.

C.M. LOUDEN/Vbomshell