♧ Even if I cry a
THOUSAND TEARS ♧

"Hey. I'm Zandra. What's your name?" sabi ng isang batang babae sa isang batang lalaki. Nakangiti ang babae samantalang ang lalaki ay nakasimangot. Parehas silang limang taong gulang.

"I'm sorry. I don't give my name to a stranger."

"But I already said my name. *pouts* I'm Zandra. Z-A-N-D-R-A. Zandra Mikaelha Dy. I'm 5 years old." sabi nito. Isang napaka-cute na bata si Zandra. Masayahin, maputi, cute, maganda, singkit, may mahabang buhok, mabait at masunurin. Halos lahat ng magandang katangian ng isang babae.

"You're still a stranger to me." sabi ng batang lalaki. Masungit, cold, maputi, singkit, cute. Yan ang mga katangian ng batang lalaki. Hindi sya mahilig makipag kaibigan.

"But I wanna be friends with you." she pouted.

"Fine. I'll be nice to you. Unlike everyone else. Because you're so cute. I think I can't stand cute people and cute animals." sabi ng batang lalaki. Ngumiti ito. First time ata nitong ngumiti sa isang tao bukod sa mga alaga nyang hayop sa mansion nila.

"Yehey! You just made me happy. So, what's your name?"

"I'm Enrick Nathan Chua. Also 5 years old. Nice to meet you, Mika."

"My name is Zandra not Mika."

"But your second name is Mikaelha. Mika for short. So, can I call you 'Mika' ?"

Tumango si Zandra, "Okay! But can I call you 'Nate'? Because your second name is Nathan. Nate for short."

"Okaaaaay!"

"Yehey! I've got a new friend!" tuwang tuwa na sabi ni Zandra.

"ZANDRAAAA!" lumingon ang dalawa sa sumigaw. Nakita ni Zandra ang papalapit nyang yaya.

"Jusko, bata ka! Saan ka ba nag sususuot? Kanina pa kita hinahanap."

"I'm sorry, Yaya. Sinundan ko lang po sya." sabi ni Zandra sabay turo kay Enrick. Napatingin ang yaya ni Zandra sa batang lalaki.

"Yo." tumayo si Enrick at pinagpag ang pantalon nya.

"Hi!" lumingon ang yaya ni Zandra sa kanya, "Let's go home now, Zandra. Magpaalam ka na sa kaibigan mo."

"Byeeee, Nateeee!" kumaway ito at umalis na sila.

"I just got a friend. For a second time. Sana hindi na sya mawala." he whispered.

●After 3 years●

"Hey! That's mine, Nate! Give it back to me!" sigaw ng walong taon na batang si Zandra. Tumakbo si Enrick hawak - hawak ang cupcake ni Zandra. Birthday nilang dalawa ngayon. Nagkataon na sabay ang birthday nila.

Tumakbo si Zandra at hinahabol si Enrick.

"Give it baaaacccckkk!" sigaw nito. Ngunit tumawa lang si Enrick at tumakbo papuntang garden. Sinundan ito ni Zandra.

"Give it back, Enrick!" napatigil si Enrick at binigay kay Zandra ang cupcake. Kapag tinawag na nila ang isa't isa sa unang pangalan, ibig sabihin nun ay galit na sila.

"Sorry, Mika." sabi ni Enrick. Kumagat si Zandra sa cupcake.

"It's okay. Gutom lang talaga ako. Sorry din, Nate." she said then she smiled.

"Ikaw talaga!" ginulo ni Enrick ang buhok ni Zandra.

"Ow! I'm not a dog!"

Tumawa nalang si Enrick.

'Hindi nya nga ako iiwan.' -isip ni Enrick.

"NAAAATTTTTTHHHHHAAAAAAAAN!" sigaw ni Zandra dahil hinalikan sya ni Enrick sa pisngi nya. Tumakbo si Enrick na natatawa.

"Ha! You shouted 'Nathan' not 'Enrick'! Ahahahahahahaha!" sigaw nito habang tumatakbo.

●After 7 years●

"Boo!"

"Aaaahhh!"

Pinalo ni Zandra si Enrick.

"Don't scare me!"

"Ahahaha! I'm sorry. Can't help it. Pfffffttt---"

Tumawa ito ng malakas. Napatingin naman sa kanila ang mga students.

"Be quiet, Nate! First day palang natin dito sa school na 'to. Kung hindi lang talaga sa mga lalaking binugbog natin, di tayo na-kickout. Psh." bulong ni Zandra. Kung hindi lang sila napaaway, ay siguradong hindi sila na-kickout.

"Fine! I give up. But I can't forget your reaction, Mika. But fine, I'll be quiet."

"Nakita mo ung lalaki, Sis? Ang gwapo!"

"Oo nga eh! Bagay kami!"

"Ul*l! Di kayo bagay! Tingnan mo, may kasama syang babae. Girlfriend nya ata!"

"Ayy oo nga! Wala ka nang pagasa, gurl!"

"Shut up. Liligawan ko sya."

"Like eeewww! Boys should court girls. It is inappropriate for girls to court boys."

"Yeah."

"Narinig mo ba yun, Mika?" Enrick smirked.

"Eh, naririnig mo ba yun?" ngumisi din si Zandra.

"Ang ganda ng babae! Chinita at maputi! Ung kasama nung chinito na boy!"

"Oo nga bhe! She looks like a model!"

"Transferee ba sila?"

"Tanga ka ba? Malamang! Edi sana Queen na sya dito at King na ung boy dito."

"Ayy. Oo nga pala. Hahahaha!"

"Okay, fine!"

●After 4 months●

"Zandra baby?"

Zandra looked at her Mom.

"Why, Mom?" lumapit sya sa mommy at daddy nya.

"We will tell you something important." sabi ng Daddy nya.

"What is it?"

"Lilipat na tayong ibang bansa. Sa Amerika. At doon na tayo titira."

"WHAT?! I CAN'T! I PROMISE NATE THAT I'LL BE BY HIS SIDE FOREVER! I CAN'T, MOM!"

"We have to, princess." sabi ng Dad nya.

"Pack your things, dear. We'll leave tomorrow."

"Fine. *sobs* But let me sleep in Nate's house. *sobs*"

"Okay, dear."

***

"Nathan..."

"Why?"

"I need to tell you something..."

"...."

"Lilipat na kami sa ibang bansa. At doon na kami titira."

"Ano?! Akala ko ba hindi mo ako iiwan?! Akala ko ba magkasama tayo habang buhay? Akala ko ba sabay tayong aakyat ng stage? Akala ko ba...."

"I know, Nate. I know! Hindi ko gustong mangyari 'to! I can't leave you. *sobs* But if I can, I won't! Because I made a promise to you that I'll never leave ypu! *sobs*"

"Oh, god."

He hugged Zandra.

"I love you, Mika. I love you. I love you. I love you. Not as my bestfriend. Mahal kita dati pa. Simula nung 8 years old palang tayo hanggang ngayon na 15 years old na tayo. Sa ilang taon ay tinupad mo ang pangako mo. *sobs* Ngayon pa? Na ilang taon na tayong magkasama? *sobs* Masakit maiwanan, Zandra. Masakit. Kung kaya mong mang iwan, isipin mo naman ako. Na iiyak habang wala ka. *sobs*"

"Babalik ako, Nathan. Babalik ako. Para sayo. I'll comeback. I promise. I promise. I love you too, Nate. I always have. Mahal na mahal kita, chinits. At babalik ako para sayo."

"Promise?"

"Promise."

●End●

♢ Enrick ♢

"Aaaah!" napasigaw ako. Sya nanaman. Yan nanaman. Paulit ulit nalang na yan ang napapanaginipan ko. Parehas gabi gabi.

Lumabas ako ng bahay at pumuntang garden. Wala akong pakielam kung madaling-araw palang. Tumingin ako sa langit.

"Akala ko ba, babalik ka? It's been 10 years since the day you left, Mika."

Naramdaman kong may tumulong luha sa pisngi ko.

I miss her. I miss everything about her. Her smile, her laugh, her face, her attitude, and everythong I know about her. Sabi nya babalikan nya ako. Sabi nya mahal nya ako pero hindi pa sya bumabalik. 15 years old kami nung nagkahiwalay kami. Pero ngayon ay 25 years old na ako. Iniintay ko pa rin syang bumalik. Sabi nga nila, 'Kung mahal ka, babalikan ka.' I need to be strong. I have to wait for her. Even when I'm dead.

***

Ayoko na! Gusto nang sumuko ng puso at isipan ko. Gusto na nilang gumiveup!

Kung gagawa ba ako ng milagro, babalik ba sya para purihin ako?

Kung sasabihin ko ba kung gaano ko sya kamahal, babalik ba sya para sagutin ako?

If I walk through water, would she comeback to me?

If I told you that Im gonna die, would she comeback to me?

And will she comeback to me, even if I cry a thousand tears?

No! She will not!

I started to cry. I wan't the pain to go away. I wan't it to get out of my fvcking life! I wan't this pain to stop. I wan't this to stop!

I wan't her back. *sobs* *sniffs*

*Riiiiiiiiiingggg*

Calling...

"H-hello? *sniffs* *sobs*"

[Hello? Is this Enrick Nathan Chua?]

"Yes. W-why?"

[Thank god, Enrick! I found you! It's me. Tita Michie. Remember? Zandra's mom.]

My heart beat faster. Finally.

"I remember you, Tita. Where's Zandra?"

[About that, Enrick.]

"B-bakit po, Tita?"

Kinakabahan ako. Di ko alam kung bakit. Sana naman hindi. No, please.

[I'm sorry, son. But Zandra is dead.]

Gumuho ang mundo ko.

No. No. No. This can't be happening! Kung kelan nandito na. Alam ko na. Namatay pa sya?! No fvkin' way! Fvck. Fvck. Fvck.

[She died 3 years ago, Enrick. We tried everything to find you. Ngayon ka lang namin natagpuan. I'm so sorry. She left a letter for you. Kung gusto mong kunin, meet me at your favorite place. Kung saan kayo unang nagkita.]

***

"Here."

Kinuha ko ung envelope at umalis na si Tita.

Dear Nate,

Sorry. Matagal ako nakabalik. Hindi ko nasabi sayo na may sakit ako. Pinagbawalan nila akong makipag communicate sa Pilipinas. They became strict. Doon ko lang nalaman na may cancer ako. Stage 3. Lumalala na ito kaya dinala na ako sa hospital. I'm sorry for not telling you. Alam kong malaking kasalanan yun.

Siguro ngayong binabasa mo ang sulat kong 'to, patay na ako. I never wanted to leave you, Nate. I want to comeback but, they won't let me.

I'm dying, Nate. Mas lalo nang lumala ang cancer ko. The virus spread all over my body. I can barely move.

Nararamdaman ko nang mawawala na ako ngayon, Nate. Continue life without me. Move forward.

I love you, Nate. Mahal ko ang lahat sayo. Masaya ako at nakilala kita. I'm so happy that I met you. I'm sorry for all the mistakes I've commited to you. I'm sorry.

Gustuhin man kitang makita ngayon, hindi na pwede. Malayo ako sayo at nakakahawa ang sakit ko. I wanna hug you but I can't. I wanna piched you, kiss you, hug you, tickle you. I wanna do everything that we did since we were kids.

Sorry dahil nauna na ako sayo. Promises are meant to be broken nga. I promised you two important promises but I broke it. Sabi ko babalik ako pero hindi. Hindi na ako makakabalik pa. Hindi na.

Again, I'm sorry. Sorry for all. Sorry sa ,ga nagawa kong mali. Sorry dahil pasaway ako. Sorry dahil naging moody ako. Sorry sa lahat.

I love you, Nathan. Goodbye.

Love,
Zandra Mikaelha

I'm crying aloud right now. I don't know what to say. I don't know what to do. I'm loss for words.

Wala sa sariling tumawid ako sa kalsada.

*BEEEEEEEEEEEEPPP*

Parang bumagal lahat. Napatingin ako sa kanan ko. Bumahal lahat ng nasa paligid ko. The next thing I knew is nakabaliktad na ang mundo. Dun ko narealize na nabangga ako.

"Sh*t! May bata!"

Wait for me, Mika. Magkakasama na tayo. Di ako papayag na wala akong kasama at wala kang kasama.

I closed my eyes and waited to see her face.

Im seeing a girl with a white dress. She looks familiar.

"Nathan?"

"Mikaelha?"

***

Dooonnnnneeee! 1780 words. Gosh!

Labyu guys. Commenr and vote. Muaaah! :*