HER P.O.V.

MY life is very simple unlike my classmates, I'm just no one, an outcast. I ain't filthy rich like Sxiandra. I ain't fabulous like Kiara. I ain't fierce like Arjelyn. I ain't cute and full of charms like Secret. I ain't strong and brave Tober. And I ain't angelic just like Selenn. I am just...Tessia, a plain and simple girl that came from a poor family.

I envy them.

Naiiinggit ako sa kanila dahil nakukuha nila ang mga gusto nila pero hindi ibig sabihin no'n ay gusto kong maging kagaya nila. Masaya ako kahit mahirap lang kami.

Sometimes being rich is such a pain in the ass, especially those brats and assholes who're bragging about their money.

Nakukuha nga nila ang gusto nila pero wala naman silang kalayaang magdesisyon ng kagustuhan nila.

So yeah...I like to be rich but I hate the idea of it.

Monday morning and it's already boring. Anong oras na pero hindi pa rin dumadating ang adviser namin. She's almost twenty minutes late.

Bakit gano'n? Kapag estudyante ang nale-late, may parusa? Pero kapag guro ay wala? So unfair. Walang equality.

I pouted my lips while playing with my hair.

Parang 'di naman sila nag-Grade 7 niyan mga, bhie. Charot.

I roamed my eyes in the four corners of our classroom. Napairap na lang ako dahil sa kaguluhan ng mga classmates ko.

'Langya, ang ingay. Akala mo mga nakawala sa hawla.

Kinalkal ko ang bag ko at kinuha ang librong hiniram namin ni Selenn kanina sa Library. I grabbed my eyeglass and put it on. Akmang bubuksan ko na ang libro nang may mapansin akong kulang. Wala sa sariling napanguso ako.

Music. I need music.

Music has two purposes for me while reading. First, for a better reading experience, of course. Music makes me calm. I found peace in music. Second, iwas distraction.

"Punyeta, ang ingay niyo!" I groaned in annoyance. Gaya ng dati, no one care. Para lang akong isang hangin...that no one can see.

Nakaismid ko silang pinanood bago dinukot sa bulsa ng aking palda ang cellphone at earpods na pinaglumaan ng Ate ko saka isinalpak ito sa aking tenga. Muli pa akong napairap bago nagpatuloy sa pagbabasa.

Mga walang kwentang nilalang.

Title at story description pa lang ng libro ay napangiti na ako.

A Walk To Remember.

They say that this book is tragic, but for me, it's not. If you could understand the ending of the story, mare-realize mo na both of them ended in a good way. Jamie died, yes but Landon became a better man because of her.

Mahirap ipaliwanag sa iba dahil bawat tao ay mayroong sariling pananaw. Madalas kasi ang ibang tao ay nakapokus sa mga karakter at kung ano ang magiging ending nila, hindi sa mga lessons na maaari mong matutunan.

"You have to promise that you won't fall in love with me." I read the quote aloud. "Ouch...that must've hurt." I whispered.

Hindi ko namalayan na nasisiyahan na pala ako sa pagbabasa. Too late to realize that our adviser was beside me. Hinablot niya sa akin ang librong binabasa ko.

"Ma'am!" Gulat kong sabi sabay tayo.

"Ms. Tuzon, anong sinabi ko noon? 'Di ba nabanggit at pinaalala ko naman noon sa inyo na once na pumasok ang guro, kailangan nakatago na ang mga pinagkakaabalahan niyo." Istriktang saad niya.

Palihim akong ngumiwi bago dahan-dahang tumango. "Opo, Ma'am. Pasensya na po." I played my fingers then bit my inner cheeks.

Tumungo ako upang maitago ang pag-irap ko. Marami pa itong sinabi pero hindi ko na lamang pinansin, there's a time that I was silently mimicking her words.

Ang arte naman nito.

Tumunghay ako ng kaunti. I saw her looking at my ear. Kabado akong napahawak dito, only to realize what she's looking at.

Shit, ang earpods ko!

Napangiwi ako nang hablutin niya ito ng walang pasabi.

Kingina, sumabit pa 'ata 'yung tenga ko. Ang sakit!

Hindi na ako nakapag reklamo nang tumalikod siya't bumalik sq harap dala ang libro at earpods ko. Kung hindi lang ako hinila ni Tober paupo hindi talaga ako uupo. Nanghihinayang akong napasapo sa aking mukha.

Peste talagang buhay 'to.

"Punyeta talaga," I hissed. "Bwisit! Nakakaasar! Bakit 'yung libro pa kasi ang kinuha?" Reklamo ko pa.

"Hayaan mo na bakla." Tober tapped my shoulder as he fixed my messy hair. "Kalma, 'teh. Ang blood pressure mo baka tumaas."

Nakanguso akong humalukipkip at itinuon ang paningin sa harap.

"Class, you have a new classmate," seryosong anunsyo ng guro namin. "Introduce yourself, hijo." Baling niya sa kasama niya.

Wala sa mood akong sumandal sa upuan at sinundan ang tingin ng aming guro, only to see a handsome looking man with a pair of deep black eyes.

Pakiramdam ko nanlambot ang katawan ko. My mouth parted with shock. I felt my eyes glow in admiration and amusement.

Ramdam ko ang panunuyot ng aking lalamunan at labi. I licked my lower lip. Wala sa sariling napaayos ako ng upo nang dumapo ang tingin niya sa pwesto ko kaya nagtama ang mata naming dalawa.

Pasimple kong sinuklay ang buhok ko gamit ang daliri at inayos ang makalat kong bangs. Binasa ko rin ang aking pang-ibabang labi at mahigpit na napahawak sa gilid ng aking upuan.

"Hoy, gaga, anong nangyayari sa'yo?" Takhang tanong ni Tober. "Para kang namamaligno." Inignora ko na lamang siya.

I smiled widely as I can but ended up grimacing when I realized that I looked like a fool.

Nanlaki ang mata ko nang makitang mahinang napatawa ang binata habang nakatuon pa rin ang tingin niti sa pwesto ko. Ramdam ko ang malakas na kabog ng puso ko dahil sa kaba.

I gulped. Nagmamadali kong hinablot ang libro na nasa harapan ni Tober saka ito binuklat. Iniharang ko ito sa aking mukha at nagpanggap na nagbabasa.

I'm freaking hyperventilating!

"Good morning, everyone. I am Romeonthev Lim, 16." Rinig kong ani ng lalaki. His baritone voice echoed in my head. I felt like my ears started ringing and shouting his name.

Romeonthev. What a good name.

Hindi ko na alam ang susunod na nangyari sa harap. Pakiramdam ko nanigas ako sa aking upuan.

Syet, boses pa lang natutulala na ako, paano pa kaya kung kausapin niya ako?

"Hi, Miss!"

"Ay punyeta-roscaldo!" Nanlalaki ang matang aniko.

I heard someone chuckling beside me. Dahan-dahan kong inilingin ang ulo ko sa direksyong iyon. To my shock, I saw the oozing handsome transferee looking at me while smiling, and worse...he's sitting beside me!

Ilang beses akong napamura sa aking isipan.

"Hi?"

Mabilis kong ibinalik ang tingin sa libro. Mariing kong ipinikit ang aking mata at tahimik na napadasal.

Lord, alam ko pong isa akong makasalanang nilalang pero bakit sobra-sobra ang biyayang binibigay niyo sa akin? Emeged, super thank you very very much! OMG! Katabi ko ang aking crush at first sight!

"Uh, Miss?"

"What?!" Hindi ko sinasadyang pagtaasan siya ng boses. Mabuti na lamang hindi narinig ng adviser namin kun'di yari na naman ako nito.

Fuck, you're so dumb, Tessia!

"'Yung libro mo..." he trailed off. Kinunutan ko siya ng noo nang ngumuso siya.

What is he doing?

"Anong..." ngumuso din ako gaya niya.

He bit his lower lip. "'Yung libro mom...baliktad." Tumawa siya.

I gasped. Pakiramdam ko tinakasan ako ng kaluluwa ko dahil sa kahihiyan. Ramdam ko ang pag-init ng aking mukha.

Shutaaa! Lupa lamunin mo na ako!

Mabilis kong inayos ang librong hawak ko at inilapit ulit ito sa aking mukha.

Fuck, heart, calm down...

I took a peek. He's still looking at me and amusement was dancing in his deep black orbs. Muli kong ibinalik ang tingin sa libro as I bit my lower lip.

Marami man akong kahihiyan ngayong araw...but one thing's for sure. Today, August 07, someone caught my attention and that's no other than Romeonthev Lim.

The moment I saw him, I was bewitched by his deep black hypnotizing eyes.

And just like Taylor Swift said in her song...I was enchanted to meet him.