Czasami późno w nocy, Levi stara się sobie przypominać Erwina. Nawet gdy boli go klatka piersiowa, a łzy znajdują się w kącikach jego oczu, zawsze stara się go nosić w sercu.

Chciałby pamiętać, jak dokładnie smakowały jego usta, właściwy kolor jego oczu, ciepło w jego ramionach, uśmiech, ton jego głosu, kiedy wypowiadał jego imię.

Stara się, ale czas mija. I nawet kiedy wciąż jest w nim zakochany, niektóre wspomnienia zaczynają się zacierać i zanikać...