EREN_5

Po drodze na lekcję zaklęć mineliśmy Smiths'a, razem z jego bandą szli w sześciu, może siedmiu.

- I tak Cię dopadnę! - szepnął przechodząc obok.

- Nie bój się go! - Axel położył mi dłoń na ramieniu. - Jeśli Ci coś zrobi wywalą go na zbity pysk! Już my się o to postaramy.

- Poza tym - wtrącił się Neitan. - Będzie miał obitą buźkę zanim zdąży zapakować cokolwiek do walizki.

- Dzięki, chłopaki! Jednak dobrze mieć takich przyjaciół jak wy!

- Tylko mi się tu nie porycz! - Neiti sieknął mnie w plecy tak, że o mało nie wyplułem wnętrzności. - Jesteśmy nawet za wcześnie to co zachodzimy do biblioteki?

- Uwaga ludziska tryb kujona iu, iu...! - zasmiał sie białowłosy kręcąc palcem w powietrzu.

- Ja nie mam nic przeciwko! - rzuciłem.

- Kolejny!

Poszliśmy do biblioteki, a chłopaki rozeszli się po półkach z książkami. Ja zaś usiadłem przy stoliku, wyjąłem pergaminy z poprzedniej lekcji i zacząłem odrabiać pracę domową o prawach transmutacji. Wtedy nadszed ON.

- Hej, Levi! - pomachałem do niego. Szedł dalej jednak zerknął na mnie i lekko pomachał ręką. Wydawał mi się dziwnie zmieszany, może coś się stało. Muszę z nim porozmawiać.

Wrócił Neitan.

- Co on tu robił? - spytał siadając obok.

- Tylko przechodził - rzuciłem nieodrywajac wzroku od zadania.

- Nawet się z Tobą nie przywitał widziałem wszystko. Otrząśnij się chłopie!! On ma Cię mocno gdzieś!! - telepał mną.

No chyba nie wszystko...

- Zmknijcie się! - powiedział z zacisnietymi zębami Axel. - Bo przyjdzie ta bibiliotekara. A ja jej bardzo nie lubię! - usiadł z mojej lewej strony. Za nami rozległo sie tupanie obcasem. - Ona stoi za mną prawda?

- Mhm. - mrukneliśmy chórem odwróceni w stronę ogromnej baby z wielgaśnymi okularami i w garsonce.

- Czy nie chciałby mi pan czegoś zakomunikować panie Blaze?

- Dzień dobry! - odpowiedział jak na kulturalnego człowieka przystało i w tej chwili rozległ się dzwonek. Chwycił, więc za torbe i wybiegł z biblioteki - Do widzenia! - i zniknął za rogiem.

- Nie ładnie hałasować w bibliotece chłopcy - ochrzaniła nas jeszcze.

- Przepraszamy, trochę poniosły nas emocje - usprawiedliwiłem. - Chcielibyśmy jeszcze wypożyczyć te dwie książki jeśli można?

- Naturalnie. Chodźcie za mną. - szybko wpisała nam na kartach numery lektur. - Od dzisiaj miesiąc pamiętajcie!! - krzyknęła za nami.

Dobieglismy w idealnym momencie, gdy profesor wpuszczał nas do sali. Zajęliśmy miejsca w "Koloseum", a Flitwick stanał na swoim stoliku do wykładów.

A ja zamiast słuchać zastanawiałem się co dręczy mojego czarnowłosego przyjaciela...

**********

Okey to jest kolejny rozdział,
przepraszam wszystkich którzy czekali ale to głównie moja wina
i powiem szczerze że gdybym pisała to sama to prawdopodobnie by to nie wypaliło pozdrawiam i cześć!

Notka od:
Anime_lover_12_04