_deel één_

Yuri liep zo langzaam als ze kon naar beneden, tree voor tree, ze lette goed op hoe ze haar voeten op de treden neerzetten en hoe ze haar voeten ervan haalden.

Maar uiteindelijk kwam ze wel beneden, en veel sneller dan ze wilde. Melody was bezig in de woonkamer en wilde de deuropening niet open maken, dus was het Yuri's schuld als de gast voor de deur zich niet welkom voelde.

Yuri vroeg zich af wie het was, waren het de Mogadoren. Maar Mogadoren zouden echt niet kort aanbellen, of helemaal niet zelfs. Ze zouden gewoon de deur open rammen.

Er werd nog een keer gebeld, deze keer langer. Yuri bereikte de begane grond. De trap kwam uit in de keuken, dus liep ze van de keuken naar de gang. Yuri draaide de knop van de deur open en verwachtte dat iemand in haar gezicht zal blaffen.

En dat gebeurde ook.

In de deuropening stond een knap meisje, ongeveer twee jaar ouder of zelfs drie jaar dan Yuri zelf. Haar haar was zwart en hing krullend boven haar schouders. Haar ogen waren van een soort diep donkere bruine kleur. De tiener droeg stijlvolle kleding, een blauwe jumpsuit met pofmouwtjes en ze hadden dieprode lippenstift op.

Het meisje had een mand vast vol met koekjes, er zat een strik aan de bovenkant vastgemaakt en voor de rest van het mandje was het van riet.

''Zo leuk om jullie eindelijk te ontmoeten,'' zei ze met de breedste lach die Yuri ooit toe gewenst had gekregen. ''Vind je het niet erg dat ik binnen kom-'' met die woorden wrong ze zich naast Yuri door het deurgat en liep de gang op naar de keuken.

Yuri had net haar mond open willen doen toen ze besefte dat het meisje al weg was. Ze draaide zich om, sloot de deur achter zich en volgde het meisje naar de keuken. Ze had de mand al op het aanrecht gezet.

''Sorry,'' zei Yuri betrapt. ''Eh- wie ben je eigenlijk?''

Het meisje draaide zich om, haar gezicht stond op een lichte schok. ''Het spijt me,'' zei ze met een glimlach op haar gezicht, waarnaar ze haar hand uitstak- ''mijn naam is Lula Flight.'' Yuri keek naar haar hand en pakte hem aan.

''Fanny,'' stelde ze zich voor. ''Fanny Brice.'' Deze naam had Melody haar gegeven toen ze stopte bij een tankstation. 

''Fanny, hé, cool,'' Yuri liet Lula's hand los. Lula draaide zich om naar de aanrecht en begon in het rieten mandje te zoeken. ''Ik woon met mijn vader, broer en zus een paar tweehonderd meter hiervandaan,'' legde ze uit, ''mijn pa werkt bij de makelaar weet je en hij vertelde dat een moeder en een dochter hier kwamen wonen. Dus toen zei m'n pa dat ik maar even wat koekjes moest brengen om kennis te maken.''

''Dat is wel snel,'' zei Yuri. Ze wiebelde van haar enige been op haar andere. ''We waren net pas hier-''

''Ik heb gewacht-'' onderbrak Lula haar- ''om jullie een verrassingselement te bezorgen... Waar is je moeder? Hou je van thee?''

Uit de rieten mand haalde ze een pakje theezakjes uit. ''Ik gokte dat jullie van thee hielden, dus heb ik iets meegenomen- en koekjes natuurlijk.'' Bij elkaar onderwerp dat ze besprak deed ze een uitvoering. Zo kwam het dat drie theeglazen klaar stonden met drie theezakjes.

''Waar is je moeder?'' vroeg Lula weer.

''In de woonkamer,'' Yuri keek naar de gesloten door van de keuken naar de woonkamer. ''Ik zal er wel even halen.'' Yuri liep snel naar de woonkamerdeur en opende hem. Melody zat op de bank naar verschillende papieren te kijken.

''Mam,'' perste Yuri uit haar lippen, ''zoals je waarschijnlijk al gehoord hebt hebben we bezoek.''

Melody keek bedenkelijk op, ''ik kom zo.''

''Ze heeft thee,''  legde Yuri uit.

''Ik kom zo,'' behield Melody haar vorige zin. Yuri knikte en sloot de deur achter zich. Lula was bezig met de waterkoker. Yuri had hem nog helemaal niet gezien, maar toen zag ze dat een keukenkastje open stond.

Lula wist zich het wel thuis te maken, sneller dan Yuri deed.

''Zeg eens, Fanny,'' sprak ze enthousiast, ''waar kom je vandaan.''

''Canada,'' antwoordde Yuri, ''daarvoor Brazilië.''

''Aah, leuk,'' zei Lula begrijpend. Yuri volgde met haar ogen alle bewegingen van Lula, ze bewoog zich heel behendig in de keuken, ze pakte de waterkoker met heet water aan alsof ze een kenner was. Waarschijnlijk had ze al veel thee gedronken.

''Ga zitten,'' commandeerde ze lief. Yuri keek naar de stoel en de bijbehorende tafel aan alsof het een vermijdend zwart gat was, uiteindelijk ging ze zitten.

Lula kwam als een ballerina naar de tafel lopen met één kop thee. Ze schoof het over de tafel naar Yuri  en zei;  ''Ik hoop dat je van kersen houdt,'' waarnaar ze Yuri een gemeende glimlach gaf en zelf haar glas ging halen. Lula ging tegenover haar zitten en begon meteen aan de hete thee te zippen.

Yuri pakte haar glas bij zijn oor vast en nam een piek klein slokje. De warme drank prikte op haar tong en keel, ze had moeite om haar tranen binnen te houden. Lula genoot ondertussen zalig van haar thee. Ergens vandaan haalde ze koekjes vandaan en legde ze op de tafel.

''Ben je in Brazilië bij de carnaval geweest?'' vroeg ze.

''Nee,'' antwoordde Yuri eerlijk, ''ik woonde in een ander gebied,'' zei ze voordat Lula iets kon zeggen.

''Ik ben ooit in Brazilië op vakantie geweest,'' vertelde Lula, ''mijn pa liet me ook niet naar de carnaval gaan. Hij zei dat ik te jong was, blablabla. Je weet hoe dat gaat- ouders,'' vervolgde ze verveeld. Yuri knikte alleen, ze wist niet hoe ze op dit enthousiaste meisje moest reageren.

Gelukkig kwam haar cêpaan binnen. Lula stond op en stak haar hand uit, Melody nam hem aan en stelde zich voor als ''Eva Brice'', en Lula als ''Lula Flight''. Daarna spraken ze een paar woorden uit, Yuri luisterde niet. Ze staarde naar haar theekopje en naar de ronddraaiende vloeistof.

Lula ging de andere kop thee inschenken, ze gaf het aan Melody en haar cêpaan ging uiteindelijk zitten toen Lula ging zitten. Lula vertelde hetzelfde verhaal over haar vader de collega van de makelaar en het ''verassingselement''.

''Waar gaat u werken?'' vroeg Lula schaamteloos. Yuri keek nu wel op van de ronddraaiende vloeistof.

''Ik heb eerlijk nog geen baan kunnen vinden in Seattle of Forks,'' bekende Melody. ''Maar ik hoop wel snel te solliciteren.''

''Mijn zus werkt als buschauffeur en mijn broer als amateur kok,'' praatte Lula snel. Daarna bedacht ze zich, ''ik wil niet zeggen dat u buschauffeur moet worden-''

''Het is goed,'' zei Melody rustig. Yuri verbaasde het hoe kalm ze kon zijn met zo'n hypere tiener voor haar neus. ''Mag ik vragen naar welke school je gaat?''

''West Seattle High School,'' antwoorde Lula, ''geweldige school naar mijn mening, alleen het huiswerk en de leraren vallen niet zo goed.''

''Wat grappig,'' lachte Melody, ''ik heb Fanny daar ook ingeschreven.'' Yuri werd misselijk.

''In welk jaar zit je?'' vroeg Lula nieuwgierig.

''Derde,'' zei Yuri.

Lula's gezicht klaarde meer op, ''ik ook. Ik heb twee jaar over moeten doen, weet je. Verschrikkelijk,  maar het was leuk om de gezichten van de leraren te zien, ze dachten vast; ''o nee, niet weer haar''. Maar ze zijn wel op me gesteld hoor.''

-:-:-:-:-

Na een eeuwenlang gesprek tussen Melody, Lula en een stille Yuri moest Lula naar huis. Ze liet de mand met koekjes achter en het theedoosje. Yuri kreeg nog een paar complimenten over haar haar naar haar hoofd gesmeten voordat ze de deur dicht deed.

Toen de deur uiteindelijk pot dicht zat haalde Yuri opgelucht adem. Ze liep naar de keuken, ze trof er een lachende Melody aan.

''Dan zie je maar dat je niet gewend bent aan een drukke medemens,'' lachte ze.

''Alsof ik niet-'' Yuri wachtte even- ''Lula is gewoon over de top,'' legde ze uit, ''het lijkt alsof ze al mijn energie opzuigt.''

Melody knikte, ze lachte niet meer, maar op haar gezicht kon Yuri nog een glimlachje onderscheiden van de zorgelijke serieuze kant.

''Over twee dagen begint de schoolweek,'' zei Melody. ''Ben je er klaar voor?'' vroeg ze.

''Sinds wanneer niet,'' mompelde Yuri sarcastisch.