Tatlış kızımız Anna nın ağzından...🌺

Yene her zaman ki gibi aynı rutinlerimi tekrarlıyorum erkenden kalkıp kütüphane, okul, kafe ekşin arıyorum derdim ama iki güne ondanda sıkılırım. Kütüphaneye gelir gelmez düzenlemem gereken rafları düzelttim insanlar aldığı şeyi niye tekrar yerine koymaz anlamıyorum.

"Millet boşuna doğmuş nerden aldıysan oraya koy işte bunu yapmak bu kadar zor mu!?" "Hayır zor değil ama senin gibi biri çalışırken niye yerine koysunlar ki?" Arkamı döndüğümde tanıdık bir o kadar sinir bozucu bir simayla karşılaştım.

Ona bakmadan cevap verdim saçma sorusuna "Evet benim ve başkasının görevi bu ama insan ve insan gibi davranmakta senin gibilerin görevi" hem Jungkook a laf yetiştiriyorum hemde raftan kitap almaya çalışıyorum.

Bedenime arkadan yaslanan bedenle irkildim. Evet hepinizin aklına kdrama seneryoları geldi ama ben o dizide ki gibi saf ve bir o kadar masum kızlar gibi değilim. "Sana yardımcı olmak isterim Anna." "Eğer yardımcı olmak istiyorsan arkamda durmaktan vaz geç!"

Jungkook biraz şaşırsada bozuntuya vermedi gerçi vermedim sanıyor ama belli ediyor. "Sadece seninle tanışmak istiyorum Anna" dilimi ağzımın içinde gezdirdim "tamam anladım tanıştık işte ben fazlasını istemiyorum şimdi git başımdan"

Kütüphane de olduğumuz için istediğim kadar sesimi yükseltemiyorum hayliyle. Jungkook bunu anlamış olacak kii sesini olabildiğince gür çıkarmaya başladı.
"Yemeğe gidelim!" Ellerimi ağzına kapattım "kes sesini!" Bileklerimden tutup beni kendine çekti "benimle yemeğe gelirsen bağırmam"

Deyipte bağırmaya devam ediyor sığır."tamam be gelicem yeter ki kes sesini" yemin ederim küçük çocuklar bile bu kadar yaramaz değil. Çekedimi alıp yanına geldim. "Ne yiyeceksek yiyelim hemen" tamam anlamında kafasını salladı tabi sevimsiz gülümsemesiyle birlikte.

Restoranta geldiğimizde çaktırmadan etrafa bakındım baya pahalı ve şatafatlı bir yer. Jungkook siparişlerini verdikten sonra bana baktı "hadi nyiyeceksin karar vermedin mi Anna" "aç değilim sen zıkkımlan sonrada sen kendi yoluna ben kendi yoluma" bana bakıp kafasını salladı "cık cık çok ayıp ama Anna" 

Garsona dönüp "ikimizede aynısından lutfn" bu çocuk git gide sinirimi attırıyor.  "Yemeyeceğimi söylediğimi hatırlıyorum" ellerini saçlarıma götürdü "sadecek yemek güzelim hem benden" ellerini saçlarımdan ittim "bana bak gerizekalı senle yemek yemek isteyen kim? Paraya gelince merak etme senden daha zengin olduğum kesin" çantamı aldığım gibi dışarı çıktım.

Evet yalan değil aşırı derecede zenginiz annemin babası yani dedem Kore'nin zenginlerinden. Ama ben ailemin parasıyla değil kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum. Gerçi ailemin değil annemin parası diyim. Gerçi annem bütün mal varlığını bana devretti ama kullanmıyorum ya da kullanamıyorum.

Kafeden çıkar çıkmaz taksi çevirdim. Adresi verip kulaklığımı taktım. Sinirimi en fazla müzik yatıştırır.( Müziğik medyada severek dinlediğim bir parçadır umarım beğenirsiniz) Çalıştığım kafenin önüne geldiğimizde taksicinin parasını ödeyip arabadan indim.

Lanet olası Jungkook sanki *hem benden, güzelim* sanki on senelik sevgiliyiz. Gerçi on senelik sevgili olacağıma evlenirim daha iyi. İçeri girdiğimde Sehun her zaman ki gibi işi başından aşkın. Bu kafenin sahibi Sehun işe ihtiyacım olduğu için bana yardımcı oldu. Bende elimden geldiğince hatta mükemmel şekilde işimi yapıyorum.

İlk çalıştığım zaman Sehun'dan biraz hoşlanır gibi oldum ama sonra onun sevgilisi falan varmış bende onurlu bir kız olarak ve yuva yıkmak istemediğim için boşverdim ya da gerçekten sevmiyordum galiba, dediğim gibi hoşlantıydı sadece.

"Oppa!" Evet ağzıma yakışmayan kelimeler ama sevdiğim her insana yakışır bu kelimeler. Sehun bana doğru gelip hemen kollarını sardı tabi söylenmeyide ihmal etmedi "ooo minik hanım sonunda teşrif ettiniz bakıyorum"

Dudaklarımı büzdüm "gerçekten özür dilerim oppa! Babam yanımda biraz daha kal deyince kuramadım" Sehun kafasını sallamaya başladı "önemli değil hadi işinin başına" Gülümseyip yanından ayrıldım hemen önlüğümü giyip siparişleri almaya koyuldum.

_________________________

Sonunda mesaim bitmiş evime geldim.
"Kızlar kraliçeniz eve teşrif etti nerde benim kırmızı halım!" Eunsun bana baktı ve göz devirdi "ne oldu yene deli kız?" "San küsüm" anlam veremediğim halde yüzü ciddiydi "ne oldu Eunsun söylersen hatamı telafi edebilirim"

Normalde asla özür falan dilemem ama sevdiğim insanlar oldumu işler değişiyor işte ne yapabilirim. Eunsun bana döndü "Jungkook la çıkıyorsun ama bana söylemiyorsun aşk olsun"

Evetttt çiçeklerim bölümü nasıl buldunuz bakalım? Umarım beğenmişsinizdir.

Ben çok severek yazdım bol bol yorum atmayı ihmal etmeyin yorumları okurken 🐥 çok mutlu oluyor.