Grizelda

"I-i don't know why, he just suddenly fainted." Sabi ko habang tinutulungan si Aunt Luna na ihiga sa mahabang table si Killian?

"Don't worry, He's fine. He will wake up tomorrow."

"I'm not worried." Mabilis na sagot ko. Tinignan niya naman ako na parang hindi naniniwala. I rolled my eyes. "What happened to him?"

"Why ask me? You're with him." Sabi niya habang inaayos si Killian.

"He's just telling me about this town. And then he blacked out."

"I see."

"What?"

"The town was not the only one who's cursed. We are too. We are not allowed to talk or reveal too much information about this town. This is only level 2, if he reveal more, something bad will happen again." She explains. Now i understand. Naintindihan ko na kung bakit pinapatagal niya pa ang pagsabi saakin. He's thinking. He's thinking if i'm worthy to what will happen to him.

"Now that i'm in this town, Am i cursed too?" I asked.

Tinignan niya ako. "Not yet. Newcomers curse will happen after your first war." Nagulat ako nang bigla niyang hawakan ang dalawa kong kamay. "You should not come here. This is a dangerous path. Your life will be miserable here."

"I know. But i need to know who i am."

"It doesn't matter who you are. You just need to accept. You still have a chance." Tinignan niya ang kamay ko. "Has a ring come to you? Did you get it? Did you touch it?" She asked. Napakunot ang noo ko. A ring? Biglang naalala ko yung echo na narinig ko. It's about the ring, right? That's the key to find my true self.

"Base on your reaction, you-" I cut her off.

"Tell me, what is that ring all about?" Seryosong tanong ko.

"You don't need to know. You need to get out of here."

"Do not control me. This is my life." Madiin kong sabi. Sinusubukan kong ipahalata ang galit sa tono ko. I want her to answer me. And stop controlling me.

"I'm just helping you. You still have 30 minutes before the sundown." Parang tila hindi siya natinag sa ginawa ko. She's still calm and determined to get me out of here.

Pero napakunot noo ako sa sinabi niya. 30 minutes before the sundown? Pero sobrang aga palang bakit lulubog agad ang araw?

"I have so many time. We got here just now."

"Time is fast here. It's now 5:33 pm. The portal will be closed by exactly 6:00 pm. You don't have much time."

What the hell? Umalis ako nang 7 Am sa bahay. And for sure we got here before 9 am. Time is really fast here, huh.

"Why?" I asked. Halatang naguguluhan siya sa tanong ko pero mas naguguluhan ako kung bakit pinupush nila akong lumabas sa lugar na to. "Why push me to leave this town? There are also new comers. I'm not the only one."

"Yeah, i know." Tinignan niya ako and i think she's about to cry. "I'm sorry. I know you're in pain. Unlike the others... I can sense that you're in great danger. I know you want to know yourself. But you don't know what will happen when you find out. I can see visions. They're after you."

I looked at Aunt Luna and asked. "What i am gonna do?" I'm not scared. But if i'm in danger, maybe they're too.

She smiled. "That's a great choice." She said. "Go to Mr. Augustine's Pawnshop. Buy a fairy dust, that dust called Ekzistas Dust. When you got it, go to the portal, pour the dust to yourself and you are ready to go."

"But i don't have a money to buy that damn dust."

"He's not into money. You can exchange things to get what you want in his shop."

"Go now. You don't have enough time."

I sigh. Tinignan ko si Killian na nakahiga padin. Maybe i should thank him for the information. Kahit na useless din ang pagsabi niya dahil lalabas din ako sa lugar na to.

"Thank you." Sabi ko kahit na alam ko namang di niya ko naririnig.

Lumabas na ako sa Diner at hinanap ang sinasabi niyang pawnshop. Mabilis ko nalang naman ito nahanap, pumasok na ako at bumungad saakin ang napakaraming collections, iba-iba. Merong mga luma, mga bago at mga bagay na hindi ko pa nakita sa buong buhay ko.

Napatigil ako sa pagtingin sa shop. May naramdaman kasi akong presensiya, nagmumula sa gilid ko. Hindi ko ito tinignan, pinakiramdaman ko lang.

"A strands of your hair in exchange for the Ekzistas Dust."

Tumingin ako sa nagsalita. Sa boses palang niya ay alam kong matanda na ito. He have a white hair, he is wearing a black suit, tall and fair. He's old.

"And how did you know?" I asked.

"I know everything." He answered.

"What are you gonna to my hair?"

"Do you want the Dust or not?"

"Answer me first." Pagmamatigas ko.

"Hm. I'm not the who's in need. It's now 5:45 Pm, in case you want to know."

fck.

Tinignan ko siya. He's calm. I sigh at hinawakan ang buhok ko. Wait...

No.. I can't just give him my hair. I magic my hair, this is not the real color of my hair. Hindi ko alam kung ano mangyayari kapag bumunot ako.

"The clock is ticking."

I sigh at bumunot sa buhok ko. Napatingin ako dito, It stays in black. whoo. Inabot ko na ito sakanya at inabot niya din naman saakin ang dust na nakalagay sa maliit na bote.

"You may leave."

Lumabas na ako at sinubukan kong alalahanin kung saan kami dumaan kanina. I don't know why i'm running, or nervous. Wala naman saaking kung magstay ako dito, siguro nga dito na ko mamamatay.

Nakarating na ako kung saan kami galing kanina. May mga pumapasok parin pero kaunti nalang.

Tinignan ko ang paligid. Hindi ko rin alam sa sarili ko kung bakit ang dali nila akong na convince na umalis. Sa totoo lang wala naman akong pakialam kung mapahamak at kung ano mangyari saakin.

Hindi ko rin alam bakit nga ba biglang pumasok sa isip ko na alamin kung sino ba talaga ako at kung sino ang pamilya ko.

Maybe because, i'm all alone since i was a child.

I took a breathe and looked at the portal. Actually, hindi mo talaga makikita ang portal. Makikita mo lang ay road. Pero kapag lumagpas ka na sa red line doon mo lang mararamdaman ang pagtagos mo sa portal.

Binuksan ko na ang bote na may lamang dust. Ngunit bago ko pa ito ibuhos sa sarili ko ay may narinig akong tunog metal na nahulog, at tumama ito sa paanan ko. Napatingin ako dito at nakita ko ang singsing na parang kakahulog lang.

Bigla akong may naalala.

If a ring comes to you, get it and it will lead you to find your true self.

Napakunot ang noo ko at pinulot ang singsing. Ito na ba ang sagot sa mga tanong na nasa isip ko?

Nagulat ako nang pagkatapos ko pulutin ay lumutang ito mag isa, nagkaroon din ng light at umikot-ikot saakin. Sinundan ko lang kung saan ito papunta hanggang sa pumunta ito sa daliri ko at lumiwanag. Nakakasilaw kaya ay napapikit ako.

Dumilat na ako pagkatapos mawala nang liwanag, sandali lang iyon. Napabuka ang bibig ko nang makita ko ang singsing ay nakasuot na sa daliri ko. It's just a simple silver ring, it has designs and curves.

Sinubukan ko itong tanggalin but i can't. Kapag sinusubukan ko siyang tanggalin ay umiilaw lang siya at parang nanlalaban sa pagtanggal ko.

Habang busy ako sa pagtanggal mg singsing ay hindi ko na pala namalayan ang oras at nakalimutan ko ang dapat kong gawin. Nabalik nalang ako nang marinig ko ang malakas na pag tunog ng orasan.

Napansin ko na nagkaroon ng oras sa sahig. Malapit sa portal.

Shit. 10 seconds at magsasara na ang portal.

Palipat lipat ang tingin ko sa bumibilang na oras at sa singsing na nakasuot saakin.

No.

Hindi ako aalis dito hanggat wala akong nalalaman. Nagkaroon ako ng chance na makapasok dito at hindi ko sasayangin yun dahil lang sa mga taong nag-aalala na nasa kapahamakan ako.

Mayroong sign din na nabigay saakin. Yung echo. The key is the ring, and now that i have it, there is no way that i will turn my back.

This town is dangerous? many wars? enemies?  I smirk.

That's not going to stop me. I, Grizelda, will survive in this town.

Bumalik ako kung saan ako nanggaling kanina pero hindi sa Diner. Nag ikot ikot ako sa ibang mga lugar at nakikinig paminsan minsan sa mga naririnig kong pinag-uusapan ng mga tao.

Napansin ko na karamihan sa mga tao na narito ay baguhan. Ang gusto ko malaman ay kung nasaan ang mga tao na matagal nang naparito sa lugar na ito.

I'm not dumb. I know that there is so many places in this town. Secret places? Castle? I need to know where is it. Dahil sa mga nakita ko ay sa tingin ko nasa isang village lang ako kung saan pwede ka mamili at kumain.

Ang plano ko ngayon ay alamin ang tungkol sa singsing na ito. Alamin kung ano ang gagawin ko upang malaman ang totoong ako.

Napatigil ako sa paglalakad nang may napansin akong dalawang babae na nag-uusap. They look rich. I noticed their jewellery and their dresses, it looks expensive. But i ignored it and listened to their talk.

"I heard that tomorrow night will have a pre party for all the new comers. It's like a ball because it is required to a wear ball gown." Sabi nang isa. Nakikita ko sa mga mata nito ang pagkasaya sa nalaman.

"Really? That's so exciting! Where will be held?"

"I don't know. Maybe we should wait for the invitation."

Iniwas ko ang tingin ko nang mapansin ko na parang nakahalata sila sa pakikinig ko sa usapan nila. Yumuko ako at mabilis na lumakad palayo sakanila.

Hindi ko na alam saan ako pupunta. Gusto ko sanang puntahan si killian pero naalala kong sabi ni Aunt luna ay bukas pa ito magigising. Don't get any ideas. Si killian lang kasi ang sa tingin ko ang makakapag sabi kung ano ang nangyayari. I don't have a choice. Kahit na mapang-asar at malandi siya, kailangan kong malaman ang tungkol sa lugar na 'to. After all, he's the one who brought me here.

Patuloy lang ako sa paglakad hanggang sa may nakita akong woods. Hindi ito kalayuan sa kung nasaan ako kanina. I sigh. I think dito na muna ako magpapahinga. Pagabi na din pero wala sa kalangitan ang pagdilim. The sky are still red.

Bigla kong naalala kung bakit nga ba pula ang kalangitan. The war is near. Kaya pala hindi ito nagdidilim dahil once na dumilim ito ay iyon na ang umpisa ng digmaan.

Napailing ako. Kalokohan ang lahat nang sinabi saakin, ayaw kong paniwalaan, pero alam ko padin sa sarili ko na possibleng mangyari at totoo nga ang mga 'yon.

Inalis ko nalang muna sa isip ko ang mga bagay bagay na ito at sumandal sa trunk ng puno. Isinuot ko ang hood ko at pumikit. Hindi ko inisip na delikado dito sa loob ng gubat. Dahil alam ko namang delikado at wala akong pakialam. Wala akong pakialam kung mamatay man ako dito.

Ang gusto ko lang ay magpahinga muna.

Unknown

"So many new comers." I said and smiled. An evil one. Malaki ang ngiti ko habang pinapanood sa malaking screen ang mga bagong dayo sa lugar na 'to.

"Let them. The more new people come, the more that we will get powers. The Dark magic will be the only one that exist. We will be stronger and none of them will stopped us. Not even that little bitch, the twilight goddess." Mariing sabi ng kasama ko na lalong nagpalawak ng ngiti ko.

"The Twilight Goddess." I evil laughed. "I will make her come to me, and ask forgiveness. She will kneel to me and the exciting part? I will kill her and all of her loved ones infront of her."

"Yeah. And that little blondie too. I will make her pay for trying to stop me in the Enchanted."

We evil laughed together. We are wicked. And no one will stopped us.

Because

Wicked always win.

***

Please do vote, and esp. comment for me to know what do you think for this chapter and to know what's your reactions. Thank you :*