Grizelda

"Wake her up na, for fuck sake malalagot tayo kay Professor Shane kapag nalate nanaman tayo!"

"Why me? I don't want to talk to her. She looks scary."

"Seriously, Nicholas?! Are you really a man?!"

Binuksan ko ang mata ko sa ingay na naririnig ko. Hindi agad ako gumalaw. Napailing ako sa naririnig ko. Halata naman na ako ang pinag uusapan nila. They are so noisy.

"She's awake."

Tinignan ako nung nung babae, isa ito sa kaibigan ni Killian.

"Great. Here wear this." Inilapag niya sa tabi ko ang damit. "You're still in your long gown. And can you please hurry up? It's your first day and you're already late."

Sa boses naman niya hindi halatang tinatarayan niya ako kaya hindi na ako sumagot. She's in hurry. Kinuha ko ang damit na binigay niya at pumunta sa Restroom.

Narito pa din ako sa Palace. Nung iniwan ko mag isa ang reyna ay dapat babalik na ako pabalik sa Village, pero hindi ko alam na hindi na pala pwedeng bumalik kapag sobrang gabi na, naka rest na daw ang driver ng Bus at wala nang maghahatid saamin papuntang Village. That's why, Killian let me sleep here in the Palace. Meron naman silang mga available rooms.

Mabilis kong hinubad ang long gown at isnuot ang blank pants and black top. Pagkatapos ay tinignan ko ang sarili ko sa salamin.

Kahit sinong tumingin saakin ay hindi aakalain na ako ang pinaghahanap o hinihintay nilang savior sa itsura ko. I turned my hair black, malayong malayo sa kulay pilak, and I'm wearing contact lenses to hide my 2 colored eyes.

Hindi pa nila pwedeng malaman, at mas lalong hindi pa nila pwede akong makilala. Bago mangyari yun ay kailangan alam ko na ang lahat. Kilala ko na silang lahat, at kailangan kong kabisaduhin ang bawat galaw nilang lahat.

Hindi ako pwedeng magtiwala kung kani kanino lalo na't hindi naman lahat mapapagkatiwalaan. Isa pa, aalamin ko pa kung sino ang isa na nagpapanggap.

Oo sigurado ako na ako ang totoo.

Kahit wala pa akong alam sa ibang bagay sa mundo na ito, kilala ko ang sarili ko. Wala man akong maalala sa ibang nakaraan ko sigurado naman akong kilala ko ang buong pagkatao ko. Ang kailangan ko lang gawin ngayon ay pag aralan ang lahat ng kilos nila at ang mundong ito.

The fuck. This is so cringe because I told myself na I only care for myself and not in this world especially the people here. But what can I do? I'm in danger. Kahit wala man nagsasabi saakin alam kong nasa pahamak rin ang buhay ko, sa mga experience ko pa lang simula noon.

Lumabas na ako sa restroom at sumunod ako sa dalawang kasama ko. Nakarating kami sa malawak na lugar ng palasyo at napansin ko na may mga tao roon. Hindi naman ganun karami pero nakita ko sila Killian at ang lalaki na nangangalan na Kyzer.

Nang makalapit kami at makita ako ni Killian ay agad siya ngumiti. I automatically rolled my eyes.

"Hi milady." He said with a smile.

Hindi ko siya pinansin at tinignan lang kung anong meron. Ano ba ang gagawin dito? Hindi ko na matandaan o wala lang talaga akong alam sa nangyayari. Basta ang alam ko ay may singsing ako at isa 'daw' ako sa taga pagligtas.

"How's your sleep?" Tanong nito.

"Where are we going?" Hindi ko pinansin ang tanong niya. Paano ko sasagutin yun eh tulog ako? Psh.

"We're going to Silver Ring Academy. It's uhm what you call it? Ah right, like a school in mortal. Pupunta tayo doon para magtrain at pag aralan ang bawat mundo, mahika, at kilalanin ang sarili." Sagot saakin ni Killian.

"They're all new comers?" I asked him habang nakatingin sa ibang tao na narito.

"Nope yung iba ay matagal na rin dito. Yung iba jan ay new comers na naka received ng ring. Ang ibang new comers na walang singsing ay nasa village, yung iba naman kasi doon ay naroon ang hinahanap nilang pamilya."

Tumango nalang ako sa sagot nito at pinagmasdan ang mga mukha ng narito. Yung iba ay mukhang malakas at alam ang nangyayari at iba ay nahihiya at hindi alam ang gagawin katulad ni Kyzer na nasa tabi lang at naghihintay sa kung anong mangyayari. Napakunot ang noo ko. Wala ba dito ang hinahanap kong babae? Yung babae na kamukha ko.

Kailangan ko alamin kung kamukha ko lang ba talaga siya o isa siyang traydor na nagpapanggap bilang ako.

"Everyone! Please line up! The portal is about to open. We need you all to be ready." Sigaw nang babae na kasama ko kanina. Pinagmasdan ko siya. She looks brave but at the same time a soft girl. Hindi katulad ng isang babae niyang kasama na nangangalan na Tessa. The mean one.

"She's maurice." Sabi saakin ni Killian. Bakit ba parang alam nito palagi ang iniisip ko?

Lahat nang narito ay pumila ng maayos. Sumunod nalang ako sakanila.

"We will be gone for a week. The war is coming and we need to be ready. It's time for you and the others to know all the secrets and stories about the worlds and magics." Tinignan ako ni Killian. "Are you ready to that?"

I rolled my eyes to him. "I told you—"

"Okay. I know." Hindi na niya pinatapos ang sasabihin ko. Siguradong alam niya na sasabihin ko ay hindi ako interesado sa mundong to at wala akong pakialam sa iba kundi sa sarili ko. If that's what in his mind then he's right.

Maya maya lang ay biglang may umilaw at lumitaw na pabilog. It's the portal. Nasa hulihan ako kaya naunang nagsipasok ang iba. Tinignan ko ang likuran ni Killian habang naglalakad siya.

I can feel that he's expecting me to be on their side. He's expecting me to fight with them and help them save the world.

Lumalalim nanaman ang iniisip ko. Masyado nang madami ang nasa utak ko. Kaya itinanggal ko muna ang mga ito at sumunod sa iba na pumapasok sa portal.

Tinignan ko ang portal na nasa harap ko. Hindi ko alam saan ang papunta nito at hindi ko rin alam ang mangyayari once na makapasok na ako. Huminga ako nang malalim at unti unting tinungo ang portal...

Nang makapasok ako sa portal nakita ko ang mga kasama ko na nakatingin sa paligid. Pinagmasdan ko rin ito. Bumungad saamin ang mga damo at mga bundok.

It's a valley.

Mararamdaman mo dito ang malamig na simoy ng hangin at maririnig ang huni nang mga ibon. Pati na rin ang tunog nang paghampas nang mga puno at halaman.

Maayos ang kalangitan dito. Para lang siyang normal ngunit may ibang bahagi na may kulay pula rin na naghahalo sa normal na kulay.

What is this place?

"Welcome to Silver Valley. This is where you'll all going to fight and train physical defense. It is an open field so it is safe to use your magics." Maurice explained.

"Follow us, we're going to the academy where you're gonna stay and learn things." Killian said and smiled to everyone.

Nagsunuran ang lahat kaya wala akong nagawa kundi sumunod nalang din. Ang iba ay mukhang nagkakamabutihan na dahil nakikita ko silang nagkkwentuhan at halos dikit dikit.

Ilang minuto lang ay may natatanaw na kami na hindi ganun kaliit at hindi rin ganun kalaki na cottage.

Napakunot ang noo ko. Iyan ba ang sinasabi nilang Academy? That cottage is a freaking school? Are they for real?

Nang makalapit na kami, kumatok si Maurice at agad naman itong binuksan ng isang babae. She have a fair akin and black hair.

"Welcome back." She said. Tinignan niya kami. "Come in."

Lahat ay nagsipasok hanggang sa ako nalang ang natira sa labas. Tinignan ako nung babae, biglang nag iba ang aura nito.

"Oh you must be the stubborn girl and always clinging to my Killian." She said with a bitch tone.

Napa seryoso ako ng mukha. Oh sweetheart don't talk to me like that.

Humarap siya saakin at tinignan ako ulo hanggang paa. I smirk. Another bitch? Oh come on.

"Before you get any ideas, Killian's mine. So fuck off."

Hindi ako nagpatalo at tinignan siya ng mataray. Lumapit ako kaunti sakanya at napansin ko naman ang bahagyang pag atras niya.

"Before you get any ideas, I don't fucking care." Sabi ko sa malamig na boses at nilagpasan siya. Don't try me. If you're a bitch, I am more a Bitch. Ano ba nakikita nila kay Killian at inaangkin nila ito? Tsk.

Nang makapasok ako ay nakita ko na malaki pala ang loob. May hallway at maraming rooms. Meron pang hagdan. Sa labas kasi ay hindi mo aakalain na ganito pala ang loob. But it looks old. Hindi pang modern ang style. It is really look like a cottage.

Sinundan ko lang kung saan sila patungo. Haban naglalakad ay napansin kong marami nanamang picture frames na nakasabit sa wall. It looks like gallery wall on the palace but here are more vintage and full of arts.

Napahinto ako sa isang napansin ko na art. It is a girl with angel wings... Hindi pulido ang pagka guhit nito pero magagandahan ka. Para lang siya inisketch nang mabilisan.

Sumakit kaunti ang ulo ko nang tinititigan ko ito. Ano nanaman ito? Isa nanaman ba to sa mga katanungan na kailangan kong alamin?

"Good day everyone." Napatingin ang lahat nang may magsalita sa harap. "I am Professor Shane Williams. You can call me Prof. Shane. I from the guidance and I will monitoring all of you. If there's a problem you can reach me out at my office. For now, I would like to welcome you for entering Silver Ring Academy. And congratulate you for receiving a ring. If you don't know. It's an honor to received a ring." Tinignan niya kami isa isa pagkatapos ay inayos nito bahagya ang salamin na suot.

"I can sense that you are all carrying a strong magic huh. The aura in this room is ah what you call it?" He laugh. "Dangerous and strong."

"I know some of you can't control it as of now. But we are here to teach you and help you embrace it. You are all new and the people needs you. Some of them, uh no half of them are really stop believing in magic now. So I hope you do your best for all." He said.

"You can now rest. Each room can have 4 persons. But It's for you to decide whom you wanna share the room. Rest for now and tomorrow is the start of your lessons and training." He added

"Uh but we just literally woke up and It's still morning..." Napatingin ako sa nagsabi nun. How brave. I think she's a new comer too.

"Oh." Prof. Shane chuckled. "Okay you can enjoy yourself this day. You can explore this academy. This is not big as it is but trust me you'll learn a lot and find mysteries. Tomorrow is a tiring day so take your time. Your seniors will guide all of you." Tukot niya kela Killian at sa mga kaibigan nito.

Nagsituwaan naman ang karamihan. Umalis na si Prof. Shane at nagsimula na rin naman umalis ang ibang new comers para maglibot.

I sigh. I think I need to explore too.

"For now do whatever you want because starting tomorrow is a whole day training and lessons. You can also start pairing who you wanna share the room. The girls room is on the right wing and the boys is on the left." Maurice said.

Tumango naman ang mga natira dito.

Lumapit saakin si Killian hindi ko naman siya pinansin. Ano nanaman ang kailangan nito?

"Hello milady."

Naramdaman kong may masamang nakatingin saakin at panigurado akong ito yung kanina na humarang saakin. Napailing naman ako sa drama nila.

"I don't want to share a room." Saad ko. Hindi ko tinatanong kung pwede, kahit ano isagot nila hindi ako papayag na may kasama ako sa isang kwarto.

"And who are you for that?" Napangisi ako sa nagsalita nanaman. Sino pa ba? Inaasahan ko na rin na may masasabi kapag sinabi ko 'yan.

"It's okay, Cristel." Sagot ni Killian.

"It's okay? Ha! Why are you spoiling her? As if may silbi siya dito, and come on, Killian. You don't know her don't tell me that she did something for you to act like that."

"Cristel. What's your problem? She's new." Sagot ni Killian.

Hinayaan ko lang sila magsagutan. As if naman may paki ako sa pinag uusapan nila, yeah it involves me but I don't want fucking drama. Tinalikuran ko na sila.

"I don't want to share a room." Sabi ko ulit habang patuloy na naglalakad sa may hallway.

"Bitch." Rinig ko pang sabi nung Cristel na pangalan. Napatawa nalang ako ng bahagya.

Napagdesisyunan ko na hanapin kung saan ang sinasabi nilang room for girls. Mas magandang mauna na ako para wala akong kasama sa kwarto.

Madali ko lang naman nahanap dahil hindi ganun kalaki itong lugar at mayroon ding sign board.

Pinuntahan ko ang pinakadulong bahagi. I'm wishing on my head na sana walang may ari nito. Pinihit ko na ang doorknob and lucky me. It's fucking dirty.

Napabuntong hininga ako at tinignan ang kabuuan ng kwarto. Sa tingin ko walang gumagamit dito. Marami nang alikabok at hindi pa maayos ang mga gamit. Hindi naman ganun karami ang gamit. May isang maliit na bed lang, side table, cabinet, at salamin.

But this is okay. It only has one bed so no one can share this room with me. Pumasok ako at sinarado ang pinto. May nakita akong susi sa side table. Ito ata ang susi sa kwarto. Kinuha ko ito at ibinulsa.

Sinimulan ko na rin linisin ang iba at ayusin ang ibang gamit. Inuna ko ang higaan dahil gusto ko muna magpahinga. The heck ilang araw din akong walang maayos na pahinga at palaging sa ilalim ng puno lang ako nakakahiga.

Hindi naman ganun katagal ang paglilinis ko dahil maliit lang ang kwarto at wala ngang madaming gamit.

Ngayon ay nakahiga na ako at nakatingin sa kisame.

Hindi ko nanaman maiwasan ang mapaisip. Halo halo na ang nasa isip ko hindi ko na alam ang uunahing gawin.

Is this really the purpose of my life?

To be everyone's savior.

Hearing that makes me cringe. Like what the heck? I'm just a lonely girl.

But I can't ignore the fact that I really have a strong aura.

Simula palang nung nakikipag street fights na ako. Walang nagturo saakin nang kahit na ano tungkol sa pakikipaglaban pero kayang kaya ko na dalhin ang sarili ko at mabilis kong malaman anong klaseng galaw ang gagawin nila para malabanan ko.

Am I really born just to save people?

To save others then die?

"Don't think like that."

Napahinto ako sa iniisip ko nang may marinig akong boses.

Narinig ko nanaman muli ang boses na ito. Agad kong tinignan ang kwintas ko at tama nga ako, nag iba nanaman ang kulay nito. Ang nasa kwintas ko nanaman ang nagsalita. Matagal na rin nang may marinig akong boses sa kwintas na ito. Hindi na ako nagdalawang isip at mabilis kong tinanggal ang kwintas sa leeg ko.

Nagulat ako nang umilaw ito at may lumabas na hindi ko alam. Isang bilog na may ilaw at lumulutang ito.

Napaupo ako sa pagkakahiga. "W-what are you?"

Mas lalong nanlaki ang mata ko nang mawala ang ilaw nito at nakita ko ang isang maliit na nilalang na mayroon pakpak.

"Are you a fucking fairy?!"

Nakita ko ang pagngiti nito saakin. What the fuck? She's so small. Obviously, she's a fairy. That colorful wings and glowing skin.

"You're so pretty!" Nagulat ako nang mag iba ang reaction nito na parang naiiyak. Lumipad ito palapit saakin at tinignan ako. "You have grown up." She said. Her tone is also small!

Lumipad siya sa may bandang ulo ko. "B-but you dyed your hair?" She said hysterical. Lumipad siya muli sa harap ng mukha ko. "And your eyes!" Nanlalaki ang mata niya na parang hindi siya makapaniwala saakin.

Napkunot ang noo ko sakanya. "Who are you? Why are you in my necklace?"

She smiled sweetly at me. "I'm Lorrella. Your fairy godmother."

"A-a what?" Napatawa ako. Is this the kind of fairytale stuffs? "Look at me, do I look like I need a fairy godmother?" Mataray na tanong ko dito.

Imbis na magalit o tarayan niya rin ako ay nakangiti lang siya saakin. "What are you smiling for?" Inis na sabi ko.

"You really got your father's attitude huh but you got your mother's beauty."

Napahinto ako sa narinig ko sakanya. Is she talking about m-my father? And my mother?

"Y-you know them?" I don't know why but my hopes become high. I'm expecting something, I can't deny that.

"Of course. I'm your mother's elemental guardian." She said.

Iniwas ko ang tingin sakanya nang maalala ko ano ang ginawa saakin ng pamilya ko. Lalo na nang maalala ko ang panaginip ko.

"Then what are you doing here? You're her fairy." I said.

"I know you can't remember anything. Queen Genevieve erase your memories before I taken you away. Ngunit ngayon na nakalabas na ako sa kwintas. I'll do my best to make you remember everything so you can save them and be with your family." Naramdaman ko ang pagyakap niya aa may bandang balikat ko.

Napatawa nanaman ako sa narinig ko. Bakit lahat nalang naririnig ko ay iligtas? Like what?! If they needed to be saved. Save themselves! Why are they bothering other people to save them?!

"I remember everything. I know how they abandoned me. So don't do something and just go back to that damn necklace." I don't why pero nag init ang ulo ko.

Humarap saakin si Lorrella. "Abandoned you? What do you mean?"

We both look clueless.

Hindi ako sumagot. Naalala ko ang panaginip ko kung paano namatay ang tatay ko nang dahil saakin. On how my mother blame me for that. How angry she was so she abandoned me. Kapag naalala ko ang mga bagay na ito ay lumalalim ang galit ko.

"Something is wrong." Lorrella said. "I can't talk about everything if your mind is like that. There is something wrong in your mind, in your memories."

"Talk about what? About how my mother blame me for my father's death? Or about how they abandoned me and not see me as her daughter?"

Lorrella looks like she's about to cry. "Omg I'm so sorry if your mind is like that. But none of that is true. I can't tell you about it for now because I'm surely you will not understand any of this. I need to know what happened to you and who did that to you to think like that."

Napakunot ang noo ko kay Lorrella. Wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya. Lalo niya lang ginugulo ang isipan ko.

"Can you please go back to where you from? I don't need a Fairy godmother."

"You have anger."

"Just please stop." Sabi ko.

"Don't let that anger ruins you. They need you so don't let yourself fall." She said

"Please just go back. Lalo mo lang ginugulo ang isipan ko. Kung gusto mo talaga ako tulungan bakit ngayon lang? For how many years na pwede kang lumabas?!"

"Because I can't if there is no magic. You need to believe in yourself or the magic will ruin you." Lumipad siya papunta sa kwintas. "Just call me if you need me." Sa isang iglap ay nawala na siya at bumalik na rin sa dating kulay ang kwintas.

Napasandal ako sa pader. What the fuck just happened?

Is everything I know is wrong?

Ahh napkagulo ng utak ko kailan ba ito matatapos? Simula nang makapasok sa lugar na ito nagkaroon na ng gulo ang utak ko. For fuck sake I want to go back in Mortal world.

Is my choice of staying here is wrong too?

Tinignan ko ang kwintas. Bumuntong hininga ako at dinampot ito at isinuot muli. I don't know but I can't lose this necklace.

May narinig ako mga yapak sa labas at mga boses. Sa tingin ko ay nariyan na ang mga new comers para pumunta sa mga kwarto nila. Hindi ko na sila pinansin at humiga nalang muli sa kama. I need to rest.

Maybe tomorrow. Im ready to face all this mysteries.

Just for now.

Let my mind fucking rest.

***

Hii please stay safe, clean and healthy.