Mistulang inang walang inaandang sakit,
sa murang edad natutong magbanat ng buto
kahit anong klaseng trabaho basta’t marangal,
lagi handang sumubok at kilos.

Hindi inisip ang buwitreng sisira ng kalamnan,
pursigido sa layunin kahit makabago itong kalakaran,
ihahakbang ang dalawang paa at gagawin ang kailangan
kahit na maraming pagpipilian, magiging madunong.

Gayunpaman, kahit paghirapan
malalayo’t mag-iiba itong nakikita.
Ang teknolohiyang binuo ang mas aangat
maraming malalaman at simpleng simula ang sisikat.

Tatalikuran ang tunay,
tatanggapin ang nasa masa– maling buhay.
Damdamin ay hindi na titimbangin
at mas papailarin ang sakim ng kahapon.

-Roselia Poessy