15.Pananalig
Pananalig
Sa panahong walang-wala, salita mo aking nilalapitan.
Pangako mo labis kong pinanghahawakan.
Tuwing ako'y nanghihina, hindi mo ako pinapabayaan.
Marami mang unos, kapangyarihan mo aking sandigan.
Kaya't sayo ako patuloy na iiyak, ikaw ang tanging kalakasan.
Kakapit anuman ang pagdaanan.
Tiyak ang katotohanan, masakit man niring kabiguan.
Sapagkat, lahat ay may dahilan.
Sayo lamang maniniwala, magtitiwala lubusang mananalig, aking Ama sa kataasan.
-Roselia Poessy
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro