☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Yağmur damlalarının pencereme düştüğünde çıkardığı sesi dinleyerek hiç sevmediğim pazar sabahına uyanmıştım. Pazar günlerini pek sevmezdim çünkü yanlız başıma evde oturmaktan başka bir şey yapmıyordum. Bazen heveslenip bir kaç bileklik, kolye gibi aksesuarlar yapardım ve birilerine hediyye ederdim. Bazen ise bütün gün müzik dinler sadece düşünürdüm, düşünürdüm ve düşünürdüm. Neyi düşündüğümse tartışılır. Kendimi gömmek için günün bir kısmını seçiyordum sanki, dakikalarca kendimi suçluyor, aşağılıyor, şarkıya eşlik ederek ağlıyordum. Sonra hiçbir şey olmamış gibi mutfağa gidip kendime kahve yapıyor ve evdekilere göz gezdiyordum. Herkes kendi halinde, çoğu zaman umurlarında bile olmazdım zaten. Gerçi ilgi gösterdiklerinde de garipsiyordum, ailemle ilişkim herkesle olduğu kadar karmaşıktı sanırım. Umurlarında olmazdım dedim ama babam hep hal hatırımı soruyor ve sadece onun tarafından sevildiğimi hissettiriyordu bana her zaman. Bazen onu üzmemek için yalan söyleyerek iyiyim desemde iyi olmadığım zaman anladığını ve üstüme fazla gelmemeye çalıştığını hissediyordum elbette. Öte taraftan annemle aramda o ideal "anne-oğul" bağını kurduğumuzdan emin değilim. Aynı evde olsak bile sadece gerekmedikçe konuşmuyor gibiydik. Kardeşlerime gelirsek, onlarla her "abi-kardeş" gibiyiz diyebilirdim sanırım. Hep kavga eder ve 5 dakika sonra hiçbir şey olmamış gibi gülüp eğlenirdik. Benden küçük oldukları için pek fazla şeyimi onlarla bölüşmem ve anlatmam, bu yüzden bazen kız kardeşim kızsada elimden bir şey gelmiyor. Ben bu düşüncelere dalmış 1 saattir yatağın içinde uzanık bir şekilde dışarıyı izlerken annem odanın kapısını açtı, içeri geldi ve

" Kalkın hadi, saat öğlene geliyor neredeyse. Yemeklerinizi yeyip ders yapmanız gerek, yarın okul var. " dedi.
Her defa aynı şeyleri dediği için cümlelerini ezberlemiştim artık. Bıkkın bir sesle yataktan kalktım ve banyoda işlerimi hallettikten sonra kahvaltı yapıp tekrar odama geçtim. Kardeşlerimde kalktığı için annem odayı çabucak toplamıştı. Masanın başına geçip telefonumu elime aldım ve whatsapp'a girdim. Ders gruplarından gelen ödevleri ve.s gördükten sonra gözüm Taehyung'la olan sohbete kaydı. Konuşmamız bittiğinde hep sohbetin başına gelir, yeniden okurdum acaba yanlış bir şey demiş miyimdir diye. Sonra bazı yazım hatalarımı ve mantıksız cümleleri görüp utançtan yerin dibine girer ve kendi yazdıklarımı silip onun yazdıklarını saklardım. Yazım tarzı hoşuma gidiyordu doğrusu. Bütün düşüncelerimi kenara koymaya çalışarak " Merhaba, nasılsın? " şeklinde mesaj attım. Saat şuan sabah 11di. "Ders yapmam gerek" diye mırıldandım ve kitabı açarak testlerimi çözmeye başladım.

Saat öğlen 1 ve ben testlerin yarısını zorlukla bitirdim. Fazla salaktım gerçi, hep dikkatsizliğim yüzünden fazla hata yapıyordum. İyi bildiğim bir şey olduğunu sandığımda aslında yanılıyordum. Hiçbir şeyde iyi değilim ben. Tam bu sırada telefona bildirim geldiğini gördüm. Taehyung'dan dı bu.

Jeongguk to Taehyung

Merhaba, nasılsın?
(Gönderildi 11.00)
(Görüldü 13.25)

Merhaba, iyiyim teşekkürler.
Sen nasılsın?
Yeni uyandım da
(Gönderildi 13.26)
(Görüldü 13.26)

Ahh, anladım sorun değil
Merak etme
Teşekkür ederim, bende iyiyim.
Hep iyi ol
O zaman yemek falan ye sen, ben sonra yazarım. Afiyet olsun
(Gönderildi 13.28)
(Görüldü 13.28)

Sende hep iyi ol
Tamam, görüşürüz
(Gönderildi13.28)
(Görüldü 13.28)

Yarım saat sonra

Taehyung, biyolojiden yapamadığım sorular vardı da
Sana atsam, bana izah edebilir misin?
Hocaya yazdım ama henüz bakmadı
(Gönderildi  14.00)

Son defa mesaj attığımdan bu yana ne hoca ne de Taehyung mesajıma bakmıştı bu yüzden konuyu tam anlamadığım için testi çözmeyi bırakmıştım şimdilik. Kitaptan izahına bakıp yapmaya çalışmıştım lakin orda da kayda değer bir şey bulamamıştım. Telefonu elimde yatağa uzandım ve öylesine gezindim. 1 saat geçmişti neredeyse ve gelen bildirimi görünce sevindim.

Taehyung to Jeongguk

Özür dilerim, yeni gördüm
Ders çalışıyordum, kapamıştım telefonu
Tabii anlatırım, at bakayım sorulara.
(Gönderildi 15.05)
(Görüldü 15.05)

Sorun değil, atayım
*5 fotoğraf*
Bunlar yapamadıklarımdan
birer örnek şeklinde.

Tamam, anladım
Birazdan atıcam detaylı şekilde
(Görüldü 15.06)

Tamamm.
(Görüldü 15.06)

İşte bunlar
*5 fotoğraf*
Detaylıca yazdım, anlamadığın yer olmasın diye ses kaydıyla izah edicem şimdi
*5 ses kaydı*
(Gönderildi 15.34)
(Görüldü 15.35)

Sesi çok güzel, ciddi oluşunu seviyorum
ders konusunda/
Çok teşekkür ederim.
Anladım hepsini sayende
Bazı yerleri yanlış yapmışım..
(Görüldü 15.36)

Olsun, yanlış yapa yapa öğreniyoruz sonuçta.

Olmasın /
Hmhm, teşekkürler tekrardan.

Rica ederim, ne demek.

🩷
Görüşürüz o zamannn
Fazla mı samimi oldu ki, salak Jeon/

Kalp?/
Görüşürüz.

Konuşmayı kısa tutmuştuk yine ama bu bile yeterdi. Biri bana arkadaşça davrandığında seviniyordum. Zeki ya da bir konuda yetenekli olmadığım için insanlarla konuşacak pek bir şeyim yoktu diye düşünürdüm hep. Gerçi, hala birazda olsa öyle.

Daha günü yarısı bitmişti ama ben kendimi fazla yorgun hissediyordum, bu yüzden kendimi uykunun kollarına bıraktım yavaşça düşünceler zihnimde dolaşırken.

Uyandım ve saate baktım, akşam 10 civarıydı. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve telefondan bir kaç video izledikten sonra kulaklığımı takıp şarkı açtım. Akşam yemeği yemediğim için acıkmıştım. Atıştırmalık bir şeyler yaptım ve onu yedim, bu sırada çalan şarkı  Taehyung'un bana önerdiklerinden biriydi. Durdum ve şarkının sözlerini açtım, fazla güzel ve anlamlı gelmişti gözüme. Arka fonunda çalan müziği ruhuma izliyordu sanki, sözleriyle kendimi o anda bulmamı sağlamıştı desem yalan olmazdı.
Bu yüzden yeniden Taehyung'a mesaj attım.

Jeongguk to Taehyung

Bu saatte rahatsız ediyorsam özür dilerim
Bana attığın şarkılar çok güzelde
Sadece söylemek istedim
(Gönderildi 23.15)

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Eveeet, burda bitirdim bölümü
Fazla gündelik bir fic bu, umarım okurken sıkılmazsınız...🥹
Bazı (Çoğu kdjfjf) kelimeleri fazla kullanıyorum fark etmişsinizdir ki
Bu sizin soğumanıza neden oluyor mu?
"Ne kadar aynı şeyden bahsetmiş"
gibi düşünüyor musunuz?
Son olarak sizce ilk adımı atan kişi kim olacak ve nasıl bir gidişat bekliyorsunuz?