Jada pov.

De hele rit is in een ongemakkelijke stilte gehuld maar ik ben blij dat ik niet met hem hoef te praten. Zodra we mijn straat inrijden zie ik Jitse al zenuwachtig heen en weer lopen. Zodra hij de auto in het oog krijgt verstart hij en kijkt hij woedend en tegelijkertijd angstig naar de auto. Zodra we zijn gestopt zijn klik ik snel de riem los en wil uit de auto springen als Jace me tegenhoudt. 'Als ik jou was zou ik de regels maar snel uit je kop leren tenzij je mij natuurlijk graag bij je in de buurt wilt hebben.' zegt hij met een smerige grijns en knipoog. Trillend knik ik en vlieg dan de auto uit. Zodra ik buiten sta smijt ik het portier keihard dicht en draai me om naar Jitse die me met een ondoorgrondelijke blik aankijkt. Ook voel ik Jace' blik op mijn rug branden en laat me ongemakkelijk voelen. 'Wat. heeft. hij. met. je. gezicht. gedaan?' zegt Jitse terwijl zijn vuisten trillen van woede. 'Mijn gezicht?' 'Ja. Je wang is helemaal rood en gaat richting blauw.' Mijn adem stokt. Had Jace me serieus zo hard geslagen? Het voelde helemaal niet zo! Verbaasd kijk ik Jitse aan. 'Oh.' zeg ik terwijl ik mijn hand op mijn wang leg. 'Oh? Is dat serieus alles wat je kan zeggen?! Oh?!' 'Ja, dat hoorde je toch. Of luister je al net zo slecht als je zusje?' zegt Jace vanuit de auto. 'Hou je kop!' Roept Jitse naar hem terwijl hij mij strak aan blijft aankijken. Ik hoor een autodeur dichtslaan en ik kijk om. Ik zie Jace langs de auto lopen, naar ons toe. 'Wat zei je?' Zegt Jace kil terwijl hij tussen mij en Jitse gaat staan. Jitse krimpt in elkaar en stottert een sorry maar het is al duidelijk dat die sorry niets meer uitmaakt. Jace haalt uit en raakt Jitse hard tegen zijn kaak. Een geschrokken kreetje ontsnapt uit mijn mond en langzaam draait Jace zich om met een spottende grijns om zijn lippen. 'Ik kan Jitse nu wel verrot gaan slaan in de hoop dat ik me daardoor minder boos ga voelen maar ik weet nu al dat dat hem niet gaat worden.' Ik krimp ineen en probeer een stap achteruit te zetten alleen staan Jaces auto daar. Jaces grijns word nog groter als hij ziet dat ik geen enkele kant op kan. In één stap is hij bij me en heeft hij mijn kin tussen zijn duim en wijsvinger waardoor hij me dwingt hem aan te kijken. Zijn andere hand legt hij op mijn blauwe plek. 'Toch zonde dat ik jou geslagen heb.... Je hebt zo'n mooi poppengezichtje....' murmelt hij terwijl hij mijn gezicht van alle kanten bekijkt. Dan laat hij mij hem weer aankijken en er verschijnt een twinkeling in zijn ogen waar ik niet blij mee ben... Het volgende moment drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik verstijf, ik heb echt geen idee wat ik moet doen! Dan word Jace van me afgetrokken en direct zak ik in elkaar tegen de auto. Angstig kijk ik omhoog, recht in Ellemijns bezorgde gezicht. 'JE BLIJFT MET JE SMERIGE TENGELS VAN MIJN DOCHTER AF SHADOW!' hoor ik Richard schreeuwen. 'Of je houdt nu je mond en je verliest je baan niet.' zegt Jace op zo'n rustige toon dat het eng is. Direct houdt Richard zijn mond. Blijkbaar heeft Jace zelfs hier macht... Jace kijkt tevreden en knikt. 'Dat dacht ik ook ja. Maar wat hoorde ik nou? Gaan jullie verhuizen?' Ditmaal is Ellemijn degene die haar mond opentrekt. 'Dat zijn zaken die jou geen ene flikker uitmaken!' 'Oh nee? Je werkt toch voor mijn vader of niet soms?' Ellemijn lacht schamper. 'Ik werk allang niet meer voor je vader.' Nu is het Jace die stil is. 'Dan zou ik nu alsnog je mond houden, wil je dat Richard zijn baan niet verliest.' Kwaad houdt Ellemijn haar mond. Dan loopt Jace weer naar mij toe en trekt me overeind. Hij opent het portier en duwt me er ruw in. Direct probeer ik eruit te komen en schop per ongeluk tegen Jaces knie aan. Een paar minuten kijkt Jace naar zijn knie en vervolgens kijkt hij mij met zo'n enge blik aan dat ik direct van de stoel schuif en onder het dashboard ga zitten. Niet dat dat veel helpt maar dan nog. Jace gooit de deur dicht en blijft nog even praten met Ellemijn, Richard en Jitse. Uiteindelijk stapt hij ook in en hij kijkt me met een woedende, geamuseerde en verbaasde blik aan. 'Zit je daar nu serieus nog steeds?' Ik knik. 'Ga je eronder vandaan komen? Vandaag nog?' Ik schud mijn hoofd. Jace zucht en plotseling geeft hij gas. mijn hoofd knalt hard tegen mijn knieën aan en vervolgens tegen de onderkant van het dashboard. 'Weet je het zeker?' Ik knik terwijl ik me nu schrap zet voor wat komen gaat. Jace zucht en rijd door. Na vijf minuten stopt hij plotseling en parkeert hij vlug in. De deur gaat open en er wilt iemand instappen tot diegene mij ziet zitten. 'Wat moet dit voorstellen Jace?' gilt een irritant hoge stem. 'Ik weet niet precies wat jij hier doet Vera, ik was er eigenlijk van overtuigd dat Finn zou instappen en niet jij.' 'Maar, maar-' 'Nee, geen gemaar. Ik ben hier voor Finn. Niet voor jou.' Jou spreekt hij op een toon uit alsof het meest smerige ter wereld is. Een hmpf en een tel later hoor ik het irritante getik van hakken die steeds verder weggaan. 'Fijn dat je alleen mij mee wilt nemen maar dan moet je me alsnog wel een keertje vertellen waarom zíj  in de auto zit onder het dashboard.' 'Ze moest mee als straf voor haar ouders en broer.' Het lijkt alsof er ijswater in mijn bloed word gegoten en dat dat ijswater de overhand neemt en al het warme uit mijn lichaam weghaalt. 'En zelf heb ik ook geen idee waarom ze onder het dashboard zit, ze wil er niet onder vandaan komen.' 'Je ziet toch echt meer wanneer je op de stoel zit, Jada.' zegt Finn geamuseerd en het volgende moment verschijnt zijn gezicht in mijn beeld. Ik kijk weer naar mijn knieën. 'Ah, ben je boosieboosie?' What the fack? Ik ben geen kind van drie ofzo! Woedend kijk ik hem aan en ik weet precies hoe ik er nu uitzie: bleek gezicht met een pracht van een blauwe plek op mijn wang en ogen die woedend twinkelen. Finn grinnikt en gaat alsnog op de stoel voor mij zitten. Zijn voeten plaatst hij aan de weerskanten van mijn lichaam. Met open mond kijk ik hem aan. Finn grinnikt en geeft me een knipoog. 'Zijn jullie klaar of moet ik weg om jullie wat meer privé ruimte te geven.' 'Ga maar weg.' 'Geef gas!' zeggen Finn en ik tegelijk. Finn kijkt me gespeeld beledigt aan. 'Ga!' roep ik terwijl ik snel mijn voeten tegen de stoel aanzet zodat ik niet weer naar voren val. Eerst was het niet zo erg maar nu... 'Waarom had je me ook al weer gebeld?' 'Omdat we met z'n drieën een gezellig weekje met haar gaan doormaken.' Een week?! Echt niet! Ik ga ontsnappen! Nou ja, proberen te ontsnappen. Mijn conditie is zero maar ik kan wel goed tegen pakken slaag en trappen. 'In welk huis? Die ene met het zwembad?' vraagt Finn enthousiast. 'Hm, waarom ook niet. Ik heb nog wel bikini's voor haar liggen dus dat komt wel goed.' Nee! Ik ga níét zwemmen! Blijkbaar kijk ik heel erg geschrokken want grinnikend kijkt Finn me aan. 'Zo erg is het nou ook weer niet, edelsteentje. Het is maar water en ik weet zeker dat een bikini je goed zal staan.' Dat doen ze dus niet maar dat weten zij niet. 'Ik ga níét zwemmen, punt!' zeg ik terwijl ik mijn handen beschermend om mijn buik heen wikkel. 'Waarom niet, edelsteentje. Is het echt zo erg om je lichaam te showen?' 'JA!' roep ik terwijl ik bijna tegen de linker zijkant van onder het dashboard aan knal maar ik word tegengehouden door Finns been die mij geamuseerd aankijkt. 'Je gaat sowieso het water in, edelsteentje. Bikini of geen bikini. Je gaat het water in.' 'Zeg je nou dat ze naakt het water in moet? Dat gaat denk ik niet gebeuren.' mengt Jace zich in het gesprek. 'Stil nou! Ik dacht dat ik haar bijna zover had!' zegt Finn terwijl hij Jace een mep tegen zijn arm verkoopt. Jace grinnikt maar doet niks. Als ik dat had gedaan had ik er zekerste weten nog een blauwe plek bij. 'Gaan we Dave ook nog ophalen?' 'Ja, tuurlijk! We kunnen met hem en Jada nog heel veel grappige watergevechten krijgen dus natuurlijk gaan we hem ophalen!' 'Watergevecht?' onbegrijpend kijkt Finn van mij naar Jace en weer terug. Ik voel mijn hoofd rood worden als ik aan die herinnering terugdenk:

Ik slik het water niet door, puur omdat ik de kracht niet vind. 'Ik ben Dave.' Zegt de jongen die dus blijkbaar Dave heet. Wacht eens... was Dave niet één van de beste vrienden van Jace? Ik voel al het bloed uit mijn gezicht trekken. 'Das de eerste keer dat ik zo'n reactie krijg. Normaal vallen ze allemaal letterlijk voor mijn voeten.' Zegt Dave grijnzend. Geschrokken spuug ik mijn water uit, recht in zijn gezicht... ik hoest nog wat na terwijl ik hem angstig en geschrokken aankijk. Zijn ogen spuwen vuur en zijn gezicht staat donker, heel erg donker. Al alleen van hoe hij er nu uit ziet krimp ik in elkaar. 'S... sorry...' stamel ik terwijl ik hem scherp in de gaten hou. 'Wat is er aan de hand Dave? Waarom ben je zo nat?' Vraagt Jace terwijl hij een arm over Daves schouders slaat. 'Deze bitch hier heeft water over me uitgespuwd.'

'Waarom ben je zo rood, edelsteentje?' 'Ze denkt zeker terug aan hoe zij voor de eerste en laatste keer won van een watergevecht Dave.' zegt Jace. Ik kan hem hóren grijnzen. 'Nou wil ik het weten ook! Wat is er gebeurd.' zegt Finn terwijl hij zich naar voren buigt en me met samengeknepen ogen aankijkt. 'Zeg het of je zal het bezuren.' zegt hij dreigend. Direct voel ik alle zenuwen en mijn angst weer opkomen. 'I-ik h-h-heb v-vandaag w-a-ater i-in D-Daves ge-gezicht ge-gespu-ugd.' breng ik er stotterend uit. Een paar tellen kijkt Finn met zijn groene ogen onderzoekend aan en dan barst hij in lachen uit. 'G-geniaal!' brengt hij al lachend uit terwijl hij duidelijk zijn best doet om mij niet te trappen. Een wonder op zich want Jace wou me in elkaar slaan. Ik besluit dat ik Finn het meeste mag van het trio. Dan stopt de auto weer en gaat de deur bij de achterbank open en ik zie Dave verschijnen. Dave ziet mij ook en direct vernauwen zijn ogen zich. 'Wat doet zíj hier?' sist hij woest. 'Zij gaat een gezellig weekje bij ons wonen.' 'Nee.' 'Nee?' 'Nee. Zij gaat níét een week bij ons wonen. En Finn, waarom ben je in godsnaam zo aan het lachen?' 'Hij lacht om jouw'n wateravontuur met Jada en Jada gaat dus echt wel een week bij ons wonen als straf voor haar ouders en broer.' 'Wat hebben die misdaan dan?' 'Jitse probeerde me weer te slaan en hij gaf míj een bevel. Haar ouders hadden een grote mond.' 'Hm. Dan heb je gelijk. Naar welk huis gaan we?' 'Die met het zwembad, op Finns verzoek.' 'Hm, dan kan ik Jada terugpakken.' zegt Dave met zo'n gemene blik en grijns dat ik per direct kippenvel heb. 'Maar Jada heeft daar geen kleding. Moet ze dan naakt door het huis lopen?' 'Dat klinkt zeer aanlokkelijk al denk ik dan dat we haar niet meer van haar kamer afkrijgen en dat is wel de bedoeling.' Ze krijgen me nu ook al niet van mijn kamer. 'Ze kijkt alsof ze sowieso al van plan is om de gehele week op haar kamer te blijven.' merkt Finn op die eindelijk uitgelachen is. 'Dan kom ik haar wel halen.' zegt Dave grijnzend. 'Dat lijkt me geen goed idee. Dat doe ik wel.' zegt Jace terwijl hij op de rem drukt en de motor uitzet. Finn stapt als eerste uit, of beter gezegd springt als eerste uit de auto. Ik blijf zitten. 'Kom je nog of moet ik je komen halen.' zegt Finn geamuseerd. Direct klim ik uit de auto en struikel bijna maar net niet. Als ik me omdraai stokt mijn adem me in mijn keel. Dit huis is nog groter dan het huis waar ik eerder vandaag in was! Dan word ik aan mijn haar vastgegrepen en meegetrokken door Dave terwijl de andere jongens al binnen zijn. De pijn schiet door mijn hoofd en schreeuwend probeer ik los te komen uit zijn greep maar hij gaat er alleen maar harder door trekken. Tranen vullen mijn ogen  en als Dave me het huis in heeft getrokken en me een harde trap nageeft waardoor ik op de grond val en mijn hoofd keihard op de grond bonkt beginnen de tranen te stromen. 'Dat krijg je ervan, bitch.' sist Dave voor hij wegloopt. Ik sta op en hou mijn hand bij mijn voorhoofd omdat het heel erg bonkt. Als ik weer naar mijn hand kijk zie ik er bloed opzitten en geschrokken kijk ik ernaar. 'Jada? Waar ben je in godsnaam? Oh daar ben je- oh mijn god, wat is er gebeurd? Shit. Kom mee, ik heb mijn EHBO-diploma gehaald.' zegt Finn terwijl hij me meetrekt naar de keuken. Finn trekt me mee naar de keuken en duwt me voorzichtig op een stoel. 'Hoofd een beetje naar achteren alsjeblieft.' zegt Finn terwijl hij de EHBO-kist pakt. 'We zullen het wel moeten lijmen en daarvoor zul je naar het ziekenhuis moeten maar ik moet er wel eventjes een soort pleisterachtig  iets opdoen zodat je niet al te veel bloed meer verliest.' Ik knik terwijl ik vlug mijn tranen wegveeg. 'Finn? Wat is er hie- Jada! Wat is er gebeurd?' hoor ik Jace vragen en het volgende moment zie ik zijn gezicht boven de mijne verschijnen. 'D... Dave...' mompel ik. 'DAVEEEEEEE!' Schreeuwt Jace terwijl zijn gezicht boven de mijne verdwijnt. 'Niet hier Jace. Doe dat maar ergens anders. Als jullie zo schreeuwen kan ik me niet concentreren.' bijt Finn hem toe. 'Ik ga al, dokter Finn.' 'We zullen zo wel even met haar naar de eerste hulp moeten.' 'Komt in orde. Eerst ga ik eventjes iemand aan de tand voelen.' Nooit gedacht dát uit Jaces mond te horen. Bijna niemand zegt dat meer! Maar wat weet ik nu weer van hun drie af? Precies, helemaal niks. Behalve dat Dave hard kan trekken en trappen. Maar daar heb ik echt heel veel aan. 'JACE! WAAR IS IN GODSNAAM DE SCHAAR?!' 'IN DE KEUKEN EN DAVE WAAR BEN JE GODVERDOMME?!' 'HIER LIGT DE SCHAAR NIET!' 'FUCK! DAVE IS HEM GESMEERD MET WAARSCHIJNLIJK DE SCHAAR!' 'FANTASTICO!' brult Finn sarcastisch. Ik hoor een auto gas geven en wegrijden op hoge snelheid. 'En daar gaat onze lift naar het ziekenhuis....' zegt Finn mopperend. 'Mhmh.' zeg ik maar. 'Zucht, we zullen moeten wachten tot Jace terug is.' zegt Finn terwijl hij op de tafel gaat zitten zodat hij naast me zit. 'Het komt wel goed. Dave doet wel vaker dit soort dingen bij mensen die hij niet echt mag en we hebben er ervaring mee. En bovendien heeft Jace een snellere auto dan Dave.' Ik knik maar wat. Ik voel namelijk niet zo goed meer....