Jada pov.

Vandaag is het zover, vandaag ga ik naar school.

'Zenuwachtig?' Vraagt David terwijl hij mijn kamer in komt gelopen met mijn rugtas.

'Neuh, eerder doodsbang.'

'Het komt wel goed, zussie. Bovendien zal ik je beschermen.' Zegt David terwijl hij een arm om mijn schouders slaat.

'Tuurlijk broero, tuurlijk.'

'Geloof je me niet?'

'Ik heb jou zien "vechten" David en geloof me, ik ben nog nooit bijna dood geweest door de slappe lach.' Zeg ik terwijl ik naar zijn gezicht omhoog kijk.

David en ik zijn de afgelopen dagen steeds meer naar elkaar toegegroeid en we zijn nu ook zover dat we elkaar bijnamen geven. Hij heeft volgens mij echt een lijst met mijn bijnamen erop staan volgens mij want hij komt telkens met iets anders aanzetten. Om de twee dagen een nieuwe tot hij volgens mij er eentje gevonden heeft waarmee hij me kan irriteren. Zijn bijnaam die hem irriteert heb ik al gevonden, pillow-pet. Hij kan er echt niet tegen als ik hem zo noem.

'Oh kom op! Zo slecht was ik nou ook weer niet?'

'Oh nee, pillow-pet? Die opblaaspop heeft van je gewonnen!'

'Noem me niet zo!'

Ik grijns en steek mijn tong uit.

'Ik noem jou toch ook geen blauw oog.' Ik trek mijn wenkbrauw op, dat David me geleerd heeft.

'Dat is gewoon mijn verleden weer omhoog halen, pillow-pet.'

David gromt kort en loopt dan mijn kamer uit. Ik bekijk mezelf nog een keer in de spiegel, zie ik er onopvallend genoeg uit? Mijn haar heb ik los en mijn pony hangt half voor mijn ogen, zoals altijd. Ik draag witte all-stars, die Rose voor me gekocht heeft,een bruine broek, en wit shirt met daarover een een bruin, leren jasje. Oké, dit is totaal niet onopvallend maar Jitse heeft me praktisch gedwongen dat ik dit aan moest doen. Het liefst zou ik opzoek gaan naar mijn zwarte kleding, schoenen en hoodie waar ik vervolgens mijn haar in zou stoppen en in de schaduwen lopen maar ja... twijfelend kijk ik naar mijn kledingkast.

'WAAG HET NIET OM ANDERE KLEDING AAN TE TREKKEN, VISSIE!'

'NOEM ME GEEN VISSIE!' schreeuw ik terug.

'AHA!' roept David enthousiast en ik geef mezelf een face-palm.

Nu gaat hij me voor eeuwig vissie noemen, uuuuuuggghhhhhh.

Ik merk wel dat ik de laatste tijd meer zelfvertrouwen heb gekregen, mede dankzij David, Rose en Richard. Waarschijnlijk zal dat allemaal weer de grond ingeslagen worden op school maaaaar dan nog.

'SCHIET OP VISSIE! WE MOETEN GAAN!' schreeuwt David terwijl hij de trap afdendert.

'Vissie?' Hoor ik Richard mompelen terwijl hij zijn slaapkamer komt uitgelopen.

Richard werkt vaak 's avonds en dan slaapt hij 's ochtends uit, wat meestal niet lukt als je iemand zoals David  in je huis hebt wonen.

'Ja, ja, ik kom al!' Roep ik terwijl ik snel mijn rugzak op mijn schouders hijs en naar beneden loop.

'Hoi Richard.' Zeg ik nog vlug voor ik de trap afloop.

David staat al ongeduldig bij zijn fiets te wachten. Snel pak ik mijn fiets en loop naar David.

'Let's go.'

En daar gaan we. Wiebelig fiets ik terwijl ik meerdere keren er bijna af val. Ja, ik kan niet bepaald goed fietsen. David en Richard hebben me het deze week geleerd, toen ze erachter kwamen dat ik niet kòn fietsen. David was zowat in shock geraakt en we hebben een emmer koud én warm water over hem heen moeten gooien voor hij weer bij zinnen was. Ergens denk ik dat hij maar deed alsof maar ik denk niet dat hij dat gaat toegeven. David grijpt mijn schouder vast en helpt me met fietsen.

Na tien minuten komen we bij het busstation en parkeren we onze fietsen.

'Wanneer komt de bus?'

'Ehm... als het goed is... nu.'

En daar zie ik de bus inderdaad al rijden.

'Perfecte timing, zoals gewoonlijk.' ZegDavid terwijl hij mijn pols vastpakt en me de bus insleurt.

We stoppen bij een busstation dat volgens David het dichts bij de school ligt.

'Hoelang moeten we lopen?'

'Vijf minuten ongeveer.'

'Oh, dat valt wel mee.'

'Ja, dát wel. De gymlessen niet.'

'Fuck... ik heb dus echt zó geen conditie...' mopper ik.

David begint te lachen en boos sla ik hem op zijn schouder.

'Dat deed geen pijn, vissie.'

Ik steek mijn tong naar hem uit en begin met grote stappen te lopen. Grinnikend loopt David me achterna.

'Naar links vissie, naar links!' Roept David plots waardoor ik een klein sprongetje in de lucht maak en me geschrokken omdraai.

David giert het uit van het lachen. Boos kijk ik hem aan maar hij trekt zich er niks vanaf aan, natuurlijk. Lachend slaat hij een arm om me heen en samen lopen we naar de school.

De school ziet er niet heel bijzonder uit maar de kinderen die er rondlopen wel. Volgens mij ben ik al negen hippies tegen gekomen. David trekt me direct mee naar een groepje dat onder een grote boom zit.

'Hey gasten.' groet David hen terwijl hij naast iemand neerploft en mij met zich meetrekt.

'Hey David, wie is dat?' vraagt een duidelijk make-up verslaafd meisje terwijl ze overdreven met haar wimpers knippert.

Ze spreekt 'dat' uit alsof het een stuk vuilnis is en kijkt me ook vuil aan. Fijn, dit word weer een school waar ik gepest ga worden.

'Dit is Jada, mijn nieuwe zusje.'

Direct veranderd de blik in de ogen van het make-up verslaafde meisje en kijkt ze me schuldbewust aan.

'Wel, hallo Jada. Mijn naam is Milena.' zegt ze vriendelijk terwijl ze kijkt alsof ze me naast zich wilt trekken om urenlang over David te praten.

'Hey Milena.' zeg ik zacht terwijl ik naar de grond kijk.

De jongen naast David grinnikend en vraagt aan David: 'Is ze altijd zo verlegen? Of is dit een nerd?'

Oh, ik ben sowieso geen nerd omdat ik nooit cijfers hoger kan krijgen dan een acht en maar vaak genoeg onvoldoendes haal.

'Jada is sowieso geen nerd en ja, ze is verlegen. Maar dat komt-' Ik mep hem keihard tegen zijn schouder aan als teken dat hij het niet mag zeggen.

'Au!' zegt David gekweld terwijl hij over zijn schouder kijkt naar mij.

'Oké, oké! Je punt is duidelijk!' moppert David terwijl hij een beetje nors weer wegkijkt.

'Ben je nieuw?' vraagt een ander meisje nieuwsgierig. Ik knik.

'Kom! Dan breng ik je wel even naar de administratie voor je rooster en kluissleutel!' zegt het meisje terwijl ze opspringt en vervolgens ongeduldig gebaart dat ik mee moet komen.

Rustig sta ik op en loop naar het meisje dat direct haar arm om mijn schouders slaat en me meetrekt.

'Tot straks vissie!' schreeuwt David me pestend na.

'Hou je bek, pillow-pet!' schreeuw ik terug.

'Pillow-pet?' vraagt het meisje lachend. Ik knik.

'David kan er echt niet tegen als ik hem zo noem.' leg ik haar uit.

Het meisje schiet in de lach.

'Ik mag jou wel.' zegt ze als ze uitgelachen is.

Ik voel het bloed naar mijn wangen stromen en kijk naar de grond terwijl ik het hypere, vrolijke gevoel probeer te onderdrukken.

'Waarom bloos je? Ben ik soms de enige die je mag afgezien van je nieuwe broer en ouders?' vraagt ze plagend maar ik voel mijn buik direct samentrekken.

Ik tover een neppe grijns op mijn gezicht en zeg: 'Nee! Tuurlijk niet!'

Het meisje kijkt me even wantrouwend aan om vervolgens weer te grijnzen.

'Mijn naam is Ashley trouwens.'

'Jada, maar dat wist je al.' zeg ik terwijl ik haar hand schud.

'Dat klopt, oh we zijn er!' zegt Ashley terwijl ze me een klein kantoortje intrekt.

De man die driftig op de computer aan het tikken is kijkt verstoord op.

'Wel hallo, Ashley. Er nu al uitgestuurd terwijl de les nog niet eens is begonnen? Das een nieuw record.'

Ashley schud spijtig haar hoofd.

'Nee, helaas niet Harold. Was dat maar waar maar ik ben hier met Jada. Ze is nieuw.'

'Oh, Jada Walker?' vraagt de man genaamd Harold aan mij.

Ik knik, Rose had me al verteld dat ze me op hun achternaam hadden ingeschreven op school zodat iedereen zou weten dat ze mij met rust moesten laten als ze geen problemen zouden willen met David. David is hier dus toch wel wat beruchter dan met zijn 'vechtkunsten' thuis.

'Hier is je kluissleutel en je rooster. Je hebt deze week alle lessen samen met Ashley zodat ze je rond kan leiden.' zegt Harold met een knipoog.

'YAAAAAASSSSS!' schreeuwt Ashley enthousiast terwijl ze rond begint te springen.

Ik schiet in de lach, wat me een enorm blij en fijn gevoel geeft. Misschien worden mijn laatste jaren toch niet zo erg als op mijn oude school.

'Oeh, welk kluisje heb je?' zegt Ashley terwijl ze me mee naar buiten trekt.

Vlug steek ik mijn hand nog op naar Harold voor hij uit het zicht verdwijnt.

'Ehm.. ik heb kluisje 56.' Direct stopt Ashley met lopen.

Ze draait zich om en kijkt me met grote ogen aan.

'Zeg alsjeblieft dat je het verkeerd gelezen hebt.' zegt ze met een smekende ondertoon.

'Eh, nee. Hoezo eigenlijk?'

'Oh god... We gaan eerst naar je broer.' zegt Ashley terwijl ze me in de tegenovergestelde richting duwt.

'Wat? Waarom dan?'

'Dat vertellen we je straks wel.' antwoord Ashley terwijl ze me naar hun groepje duwt.

'Hey Ashley! Hoi Jada!' roept een andere jongen enthousiast als hij ons ziet.

'Hoi Wessel.' antwoord Ashley kort terwijl ze me een duw richting David geeft.

Ik struikel en val maar David vangt me net op tijd op.

'Thanks broero.'

'No problemo, zussie. Wat is er aan de hand, Ashley?'

'Je raad nooit wat Jada's kluisnummer is.'

'Uh... oké... Mag ik je kluisnummer, Jada?'

'Nummer 56.'

Direct schieten alle hoofden van de groep in mijn richting, stuk voor stuk met grote ogen.

'J... je maakt een grapje toch?'

Bevreemd kijk ik hun aan.

'Eh... nee, wat is er in hemelsnaam zo erg aan kluisje 56? Het is maar een kluisje.'

'Het kluisje is het probleem niet, maar wie je buur is.' mompelt David terwijl hij een arm om mijn schouders heen slaat en me strak tegen zich aan trekt alsof hij me wilt beschermen.

'En wie is mijn buur dan?' vraag ik achterdochtig.

Laat het alsjeblieft niet dé bitch van de school zijn waar iedereen bang voor is.

'Jace.' antwoord Milena zacht met een licht trillende stem terwijl haar ogen over het plein schieten alsof ze opzoek zijn naar iemand.

'En wie is Jace?'

'Hij.' zegt Milena terwijl ze naar een donker hoekje wijst waar een groep jongens staan te roken.

Mijn blik volgt haar vinger en blijven hangen op een jongen die duidelijk de baas is van dat groepje. Zijn ogen zijn felblauw, zo blauw dat het lijkt alsof ze dwars door je heen kunnen kijken en zijn zwarte haar hangt voor een deel over zijn gezicht, wat er duistere trekken aangeeft. Ik besluit dat ik hem moet mijden, wat er ook gebeurd en ook al ken ik hem niet. Davids vrienden zouden niet zomaar bang voor hem zijn. Plots kijkt hij me recht aan en direct kijk ik weg.

'Shit, Jada we gaan hier nú weg.' zegt Davids stem bevelend terwijl hij me ruw aan mijn arm meetrekt.

Ik strompel achter hem aan maar het maakt me niks uit. Ik wil niet bij die Jace in de buurt komen.

'Welk lokaal?' vraagt hij bot.

'Ehm, lokaal 45.'

'Godzijdank.' mompeltDavid terwijl hij een hand door zijn haar haalt.

'Wat?'

'Je hebt niet dezelfde les als Jace. Alleen maar met een paar van zijn jongens maar die vallen nog wel mee. Je moet echt de pech niet hebben dat je bij Finn, Jace of Dave in de klas komt.'

'En wie zijn Finn en Dave?'

'De beste vrienden van Jace.'

'Ohw.'

'Het komt wel goed Jada, wij zullen je beschermen.'

'Dus is het de populaire tegen de bad guys?'

David begint te lachen.

'Wij zijn niet populair hoor, dat hebben we allemaal afgeschreven. Ja, we kunnen het zijn maar we willen het niet. We zijn liever ons zelf.'

'Groot gelijk.' mompel ik terwijl ik denk aan het Sebastian die uiteindelijk ook heel iemand anders bleek te zijn dan ik dacht.

'Hier is het, Ashley zou er wel zo aankomen dus ga maar vast naar binnen. Ga níét achteraan zitten want daar zitten Jaces jongens ook altijd.'

Ik knik.

'Komt goed, broero. Ik zie je straks wel in de pauze.'

'Ja, tot straks.' zegt David afwezig terwijl hij met zijn hand mijn haar in de war brengt.

'Ah nee hè!' mopper ik terwijl ik Jitses hand wegsla en mijn haar weer normaal probeer te krijgen.

David grinnikt en slaat me zacht op mijn schouder.

'Je komt er wel overheen zussie, tot straks.'

'Ja, tot straks.' mopper ik terwijl ik het lokaal inloop.

Ik kies een plek bij het raam uit ergens in het midden van de klas. Al snel komt Ashley binnen die direct naast me neerploft.

'Je bent zo te zien ontsnapt.'

'Ja.'

'Tijdens de lessen zal Jace je waarschijnlijk wel niet lastig vallen maar tijdens de pauze...'

Een onheilspellende stilte hangt tussen ons in.

'Is Jace nog naar jullie toegekomen dan toen Jitse me wegsleurde?'

'Nee, maar hij maakte wel aanstalten.'

'Oké, dan kan Jitse veel gaan zeggen maar ik ga mijn oude kleding morgen aantrekken.'

'En wat moet ik verstaan onder oude kleding? Toch niet kleding van drie jaar geleden hè?'

'Wat? Nee! Ik bedoel gewoon mijn zwarte kleding enzo. Dat droeg ik ook altijd op mijn oude school maar van Jitse mocht dat niet.'

Ashley grinnikt.

'Laat me raden, toen viel je niet op?'

'Precies en ik had ook nog een zwarte beanie die er perfect bij past waar ik mijn haar dan instop.'

'En dan lijk je van de achterkant net een jongen, slim.'

'Het werkt zowat altijd, zolang ik maar een zwarte sweater aan doe.'

'Zodat ze je vrouwelijke rondingen niet zien, daar heb je goed over na gedacht.'

'Thanks.'

De klas stroomt langzaam vol maar de achterste rij blijft leeg.

'Moet je niet opletten, die komen altijd pas na de bel.' zegt Ashley terwijl ze een blik op de klok werpt.

De leraar komt precies op het moment dat de bel gaat binnen.

'Welkom klas.-' De deur gaat open en vier luid lachende jongens komen binnen.

De leraar rolt met zijn ogen maar zegt niks.

'Zoals altijd.' fluistert Ashley zacht.

Ik knik en richt me weer op de leraar.

'Oké, zoals ik al wou zeggen hebben we een nieuwe leerlinge in de klas. Jara Walker. Waar is Jada?'

'Ga staan.' fluistert Ashley me toe.

De zenuwen gieren door mijn buik als ik ga staan.

'Ah, daar ben je. Kom maar even naar voren.'

Het zal ook eens niet...

Zwijgend loop ik naar voren en ga naast de leraar staan. Ik voel me net een stuk vee dat bekeken word of het geschikt is voor de slacht.

'Stel je maar even voor Jada.'

Oh god...

'........'

Ashley werpt me een bemoedigende blik en ik adem diep in en recht mijn rug.

'Nou, ik ben dus Jada. Ik ben zestien en ben hier een paar weken terug naartoe verhuist.'

Zo, done!

Wanneer zegt die leraar nou dat ik weer terug mag?!

'Oké, zijn er nog vragen voor Jada?'

Oh, kom op!

Direct schieten er een tiental vingers de lucht in. Zelfs de leraar lijkt verbaasd over het aantal vragen.

'Nou eh, Fiona?'

'Ben jij het zusje van David?'

Natuurlijk. Die vraag zat er aan te komen.

'Soort van.'

'Wat bedoel je met soort van?'

'Ik ben door hun geadopteerd.'

Hier wil ik het dus niet over hebben!

'Oh, ben je een wees?'

'Nee.'

'Maar waar-'

'Rex, wat is jouw'n vraag.' onderbreekt de leraar Fiona.

'Wat zijn je hobby's?'

'Tekenen.'

'Alleen maar tekenen?'

'Ja.'

'Wil je wat laten zien?'

Ik haal mijn schouders op.

'Waarom ook niet.'

Ik loop naar het white bord en pak een stift. Ik begin te tekenen op mijn gevoel en al snel verschijnt dezelfde tekening die ik laatst in mijn tekenboekje heb gemaakt alleen kijkt dit meisje omhoog en steekt ze haar hand uit, in de hoop dat iemand die pakt. Ik ga weer naast de leraar staan.

'Nog verdere vragen?'

Niemand steekt zijn vinger op en de leraar gebaart dat ik kan gaan zitten. Vliegensvlug loop ik naar Ashley en plof naast haar neer. Ashley kijkt me verbaasd aan.

'Wat?'

'Ik wist niet dat je zo goed kon tekenen!'

'Je weet zoveel nog niet van mij.' mompel ik maar Ashley hoort het niet omdat de leraar begint te praten.

'Oké, de les is bijna afgelopen dus pak jullie spullen maar in.' zegt de leraar met een teleurgestelde blik op de klok.

We pakken onze tas in en precies zodra we klaar zijn gaat de bel.

Rustig lopen Ashley en ik het lokaal uit.

'Welk lokaal nu?'

'Ehm, nummer 7. Nice, mogen we weer helemaal naar beneden.' moppert Ashley terwijl we de trap aflopen.

Na drie minuten staan we voor het lokaal, en de leraar is er nog niet.

'Mooi, we zijn op tijd.' zegt Ashley tevreden.

Ik knik en loop achter haar het lokaal in. Overal hangen kaarten, oude kaarten.

'Wat is dit voor een lokaal? Geschiedenis of aardrijkskunde?'

'Geschiedenis, het meest saaie vak dat er bestaat.'

'Ik vind wiskunde anders saaier hoor.'

'Ik hoor je nog wel als jij onze wiskundelerares hebt gehad.'

Ik lach en loop naar een plek, alweer eentje bij het raam. Ashley ploft naast me neer en pakt haar boeken. Snel pak ik ook mijn boeken.

'Bij welk hoofdstuk zijn we?'

'Hoofdstuk 3, industriële revolutie. Das echt zo'n saai onderwerp.'

'Valt wel mee, ik vind dat van jagers en boeren nog saaier.'

'Dat klopt. Dat is écht saai.' zegt Ashley lachend.

Ik knik en kijk naar de deur die opengaat. De leraar loopt naar binnen en schrijft met grote letters zijn naam op het bord.

Walter Xelcar.

Wat een naam alleen al.

'Ik ben jullie nieuwe geschiedenisdocent, meneer Xelcar. Open jullie boeken op bladzijde 21.'

Snel bladeren we naar bladzijde 21 en luisteren naar de saaie uitleg van meneer Xelcar.

'Dit word m'n dood.'

'Dan betaal ik je begrafenis wel.' zeg ik plagend.

Ashley grinnikt en steekt haar duim op. 'Daar hou ik je aan.'

PAUZE! YAS!

'Oké, hoe komen we bij de kantine?'

'Lopend.'

'Ja, oké. Maar waar moeten we langs lopen?'

'De kantine is hier rechtdoor en daarna rechts. Het kan niet missen.' Zegt Ashley terwijl ze wat vreemde gebaren maakt.

'Ga maar vast. Ik moet nog even naar de wc.'

Ik knik en loop naar de kantine. Ik zou er inderdaad niet voorbij zijn gelopen. Jezus hé, wat een kabaal komt er uit deze ruimte zeg! Ik kijk rond maar ik zie David of iemand anders van zijn groep nog niet. Wel zie ik wat lege tafels en snel loop ik daarnaartoe. Niemand let echt op me, waar ik blij mee ben.

Ik plof neer aan een tafel en pak mijn lunch. Dan pas valt me de plotselinge stilte op. Al mijn spieren spannen zich aan, klaar om elke actie te ondernemen. Een warme adem strijkt langs mijn nek en ik verstijf.

'Wat moet jij op mijn plek, schatje?'