Jada pov.

Langzaam draai ik me om, om recht in twee felle, blauw ogen te kijken. Direct kijk ik weg. 'Hé, das die nieuwe!' Roept één van Jaces volgers. 'Aha, dus jij bent die nieuwe. Interessant...' mompelt Jace terwijl hij met zijn vingers mijn haar uit mijn nek veegt. Als door een wesp gestoken trek ik mijn schouder weg. Jace grinnikt. 'Je kent de regels zo te zien nog niet, schatje.' 'Welke regels?' Mijn stem trilt en ik blijf angstig wegkijken. 'Daar kom je nog wel achter, voor deze keer zal er niks gebeuren omdat je nieuw bent maar de volgende keer zal je gestraft worden.' Een beeld van mijn vader die me slaat en schreeuwt dat ik gestraft zou moeten worden omdat ik ben geboren schiet door mij hoofd en ik krimp in elkaar. 'SHIT! JADA!' klinkt plots Jitses stem door de kantine. Direct schieten mijn ogen omhoog en vliegen ze naar de deuropening waar Jitse staat. Direct grits ik mijn tas en lunchtrommel mee en wil naar Jitse toestormen maar ik word bij mijn pols gegrepen. 'Ho eens eventjes, Jada. En waar denk jij naartoe te gaan?' 'N... naar Jitse...' 'En waarom naar Jitse.' Zegt Jace terwijl hij me op zijn schoot trekt. 'O... o...-' 'Omdat ik haar broer ben.' Klinkt Jitses woedende stem voor ons. Direct kijk ik omhoog en kijk naar Jitse. Een enorme opluchting overspoelt me als ik de vastberadenheid in Jitses ogen zie. Jace lacht schamper. 'Jij bent haar broer? Jullie lijken niet eens op elkaar! Durf je gewoon niet toe te geven dat ze eigenlijk je ingehuurde hoer is?' Jitse begint te trillen. 'Zij. Is. Geen. Hoer! Zij is mijn zusje.' Sist Jitse terwijl hij mijn pols vastgrijpt en me naar zich toe trekt maar Jace staat dit echter niet toe. Hij blijft me strak op zijn schoot geklemd houden. 'A... alsjeblieft... l... laat me l... los...' smeek ik zachtjes. 'Hmm, vooruit dan maar. Maar alleen omdat je het zo lief vraagt.' Zegt Jace waarna hij zijn armen van mijn middel afhaalt en direct word ik door Jitse naar hem toegetrokken. Ik val tegen zijn borst aan en draai me om terwijl Jitse me beschermend vasthoudt. 'Ach, gut. Kijk eens hoe schattig!' Zegt een jongen met blond haar en felle, groene ogen pestend. Jace lacht, een geluid dat je kippenvel bezorgd. 'Je hebt helemaal gelijk Finn. Dit lijkt bijna niet op een normale 'broer-zus' relatie! Misschien hebben ze al wel wat!' En dat was het het moment dat Jitses emmer overloopt. Hij duwt me achter zich en zijn vuist schiet uit, richting Jaces gezicht. Jace zag het aankomen en vangt Jitses vuist op waarna hij hem terug duwt. 'Tut, tut, tut Jitse. Het is niet netjes om zo plotseling aan te vallen.' Zegt Jace terwijl hij gaat staan. Hij is een kop groter dan Jitse en kijkt hem intimiderend aan, wat niet werkt. 'Je moet haar met rust laten Jace.' Sist Jitse kwaad. 'En waarom dan wel niet? Zij was toch echt degene die op míjn plek is gaan zitten.' 'Die fout maakt ze niet nog eens.' Sist Jitse voor hij wegloopt en mij met zich meetrekt, wat niet hoeft aangezien ik maar wat graag zo ver mogelijk bij hem vandaan wil zijn. 'Welk lokaal heb je?' Vlug pak ik mijn rooster erbij. 'Lokaal 23, techniek.' 'Het zal ook 's niet...' bromt Jitse terwijl hij mijn pols loslaat zodat ik normaal kan lopen. 'Wat zal ook 's niet?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Je hebt les met Jace, gelukkig is Ashley bij je maar vanaf volgende week niet meer. Geen een van ons heeft techniek.' Ik kijk hem verbaasd aan. Ik had toch echt gedacht dat Jitse wel een type was die van techniek hield, ik hou er wel van in ieder geval. 'Ik hou wel van techniek, maar ik heb het geschrapt vanwege Jace.' 'WAT?! ALLEEN MAAR DOOR DIE EIKEL?!' schreeuw ik kwaad terwijl ik een enorme haat voel opborrelen jegens Jace. Jitse kijkt me verbaasd aan. Ik voel mijn wangen rood worden en kijk naar de plots o zo interessante vloer. 'S... sorry...' fluister ik zacht. 'Maakt niet uit. Het geeft me in ieder geval al een goed gevoel dat je ook boos kan worden vanwege een persoon.' Zegt Jitse met een glimlach. Met een een kleine glimlach kijk ik hem aan. 'Je hebt nog vijf minuten voor je lunch. Ik zal Ashley hierheen sturen. Tot straks zussie.' 'Tot straks broero.' Zeg ik terwijl ik mijn broodtrommel open doe en begin te eten. Na één boterham zit ik al vol terwijl ik er nog twee heb. Ik stop hem weer in mijn tas en pak mijn fles water die ik in enkele slokken helemaal leeg drink. 'Nooit gedacht dat jij zo weinig zou eten en dan zo snel zou kunnen drinken.' Zegt er een stem waarbij alle haartjes op mijn lichaam recht overeind gaan staan naast me. Met mijn mond nog vol water kijk ik opzij en zie een jongen staan met kastanje bruine ogen staan en bruin haar dat bijna over zijn ogen hangt. Ik slik het water niet door, puur omdat ik de kracht niet vind. 'Ik ben Dave.' Zegt de jongen die dus blijkbaar Dave heet. Wacht eens... was Dave niet één van de beste vrienden van Jace? Ik voel al het bloed uit mijn gezicht trekken. 'Das de eerste keer dat ik zo'n reactie krijg. Normaal vallen ze allemaal letterlijk voor mijn voeten.' Zegt Dave grijnzend. Geschrokken spuug ik mijn water uit, recht in zijn gezicht... ik hoest nog wat na terwijl ik hem angstig en geschrokken aankijk. Zijn ogen spuwen vuur en zijn gezicht staat donker, heel erg donker. Al alleen van hoe hij er nu uit ziet krimp ik in elkaar. 'S... sorry...' stamel ik terwijl ik hem scherp in de gaten hou. 'Wat is er aan de hand Dave? Waarom ben je zo nat?' Vraagt Jace terwijl hij een arm over Daves schouders slaat. 'Deze bitch hier heeft water over me uitgespuwd.' Zegt Dave met opeengeklemde kaken. Jace kijkt me uitdrukkingloos aan en ik krimp nog verder in elkaar. 'Is dat zo?' 'Dat zie je toch gast!' Snauwt Dave kwaad. Jace werpt hem een waarschuwende blik toe. 'Tja, ik had je vandaag nog geen halfuur geleden gewaarschuwd. Nu zul je gestraft worden.' Jace haalt zijn arm van Daves schouders af en komt dreigend op me af gelopen. Ik glij met met rug langs de muur op de grond en krul mezelf op tot een bolletje terwijl ik met mijn armen mijn hoofd bescherm. Mijn lichaam maakt zich klaar voor de komende pijn, maar die komt niet. Langzaam kijk ik op, recht in het gezicht van Jace kijkend die me bevreemd aankijkt. 'Wat doe jij nou?' Vraagt Jace terwijl hij mijn bovenarm vastpakt en me hardhandig overeind trekt. Ik zwijg, dat deed ik bij mijn.... ouders ook altijd en het heeft altijd gewerkt. 'Geef antwoord bitch!' Sist Dave terwijl zijn gezicht inmiddels weer droog is. Waarschijnlijk gedaan met papieren doekjes gezien de kleine, witte stukjes papier die hier en daar nog plakken op zijn huid. Jace gebaart hem tot stilte maar blijft me verbaasd en kil aankijken. 'Je hebt geludat het vandaag je eerste dag is Jada, de volgende keer straf ik je echt.' Met die woorden duwt Jace me van zich af en direct grijp ik met rugtas en strompel bij hen vandaan. 'Waar had zij nou last van?' Hoor ik Dave aan Jace vragen. 'Ik heb geen idee. Maar ik zal er achterkomen, sowieso. Dan kan ik haar daarmee beter straffen.' Ik adem uit en sluit mijn ogen terwijl ik met mijn vingers over mijn slapen wrijf. Beelden van mijn echte ouders die me slaan schieten door mijn hoofd.

'JE MOET GESTRAFT WORDEN OMDAT JE BENT GEBOREN!' schreeuwt mijn vader me toe terwijl hij een mes van de tafel grijpt. 'A.... alsjeblieft!' Stamel ik terwijl ik angstig naar het mes kijk. 'Wat vind jij schatje? Moet ik stoppen?' Vraagt mijn vader aan mijn moeder. Mijn moeder haalt haar lippen van de wijnfles en kijkt me met een rare blik aan. 'Wel nee!' Lalt ze met dubbele tong. Direct steekt mijn vader het mes in mijn buik en laat het mes los. Happend naar adem val ik op de grond en mijn handen pakken het handvat van het mes beet en trekken het uit me. Ik onderdruk een schreeuw. 'Lieflerd, de vlooooeerrr zitl nlu onder het bloewd.' Lalt mijn moeder. 'Dan bellen we vlug de schoonmaakdienst en misschien wel een ambulance. Ja, laten we dat maar doen. Dan hebben we die verzekering toch niet voor niks afgesloten.' Ik hoor mijn vader naar de telefoon lopen en een nummer intoetsen. 'Ja, u spreekt met Hendrik Enderan. Ja, mijn dochter heeft zichzelf in haar buik gestoken en ligt hier nu dood te gaan. Zou u zo snel mogelijk een ambulance willen sturen?' Klinkt mijn vaders formele stem. 'Ja. Dankuwel, tot straks.' En dan hangt mijn vader op. Voetstappen in mijn richting. 'Je verdiend het niet om te sterven, jij kutkind. Je bent een mislukkeling, een ongeluk! Je had niet geboren moeten worden en daar zul je je hele leven voor moeten lijden!' Een trap in mijn buik, een schreeuw uit mijn mond. Een sirene vult de straat en snel loopt mijn vader naar de voordeur die hij alvast opendoet. 'Waar is ze?' 'In de keuken!' Roept mijn vader gespeeld paniekerig. Handen tillen me op en leggen me op een brancard. Dat is het laatste wat ik voel want dan word alles zwart.

Een traan rolt over mijn wang en ruw veeg ik hem weg. 'Jada! Daar ben je!' Klinkt Ashleys opgewekte door het gangetje. 'Jace, Dave.' Groet Ashley hun kort voor ze naar mij toesnelt. 'Sorry dat ik zou laat ben maar ik werd opgehouden.' Je kan ook gewoon zeggen dat je niet bij mij in de buurt wilt zijn hoor. Maar in plaats van dat te zeggen tover ik een glimlach op mijn gezicht en zeg: 'Maakt niet uit, joh. Kan gebeuren.' 'Kom, we gaan naar binnen.' Zegt Ashley terwijl ze mijn tas pakt en die aan me geeft. Snel pak ik hem aan en volg haar naar binnen. Ashley kiest voor twee plekken bij het raam en net als ik naast haar wil gaan zitten word ik aan mijn arm ergens anders naartoe getrokken. Ik kijk naar degene die me meetrekt en zie dat 't Jace is dus durf ik niet te protesteren. Dave ploft naast Ashley neer en kijkt haar met een vuile grijns aan. Ashley kijkt me met een spijtige blik aan. Ik kijk op dezelfde manier terug. Ik word ruw op een stoel geduwd maar omdat ik niet oplet knalt mijn hoofd hard tegen de muur aan. Ik zeg er niks van en maak ook geen pijnlijk geluid maar pak gewoon mijn boeken uit mijn tas en leg ze zwijgend op mijn tafel waarna ik ze op een random bladzijde open doe. Ik voel Jaces blik op me branden maar ik let er niet op. De bel gaat en de leraar komt binnen. Staan alle leraren soms voor het lokaal te wachten tot ze precies tegelijk met de bel naar binnen kunnen gaan ofzo? 'OKAY! BOEKEN OPEN OP BLADZIJDE 103 EN OPDRACHTEN 20 TOT EN MET 45 MAKEN ALS HUISWERK VOOR DE VOLGENDE LES. ALS ER SLIMMERIKEN ZIJN GEWEEST DIE AL VOORUIT HEBBEN GEWERKT, NÚ JE HAND OPSTEKEN!' schreeuwt de leraar terwijl hij zijn spullen op tafel smijt. Zes, zeven handen gaan de lucht in. 'FANTASTISCH! HIER KOMEN, DAN KRIJGEN JULLIE DE BIJHORENDE OPDRACHT BIJ DIT H0OFDSTUK!' schreeuwt de leraar terwijl hij nog meer spullen uit zijn tas haalt en op de tafel smijt. De leerlingen die die opdrachten al af hadden lopen naar voren, krijgen een blaadje in hun hand gedrukt en worden weer terug geduwt. 'EN NU AAN HET WERK STELLETJE ZEESLAKKEN!' Snel pak ik mijn schrift en ga aan het werk. Dit hoofdstuk gaat over de stroomkringen. Sjezus hé, wat voor 'n makkelijke shit is dit? Allemaal vragen zoals: wat voor stroomkring is dit? Teken de stroomkring van bron 34. Binnen een kwartier had ik tot en met opdracht 30 al af. Naast me laat Jace een geïrriteerd gegrom horen. 'Snap je het niet?' Vraag ik zacht. Jace kijkt me uitdrukkingloos aan. Het bloed stijgt me naar mijn wangen en snel kijk ik weer naar mijn schrift. 'Wie heeft gezegd dat jíj tegen míj mocht praten?' Zegt Jace zacht. Ik zeg niks en schrijf vlug het antwoord van opdracht 31 op. 'Geef antwoord als ik tegen je praat!' Sist Jace terwijl hij mijn bovenarm vastgrijpt. 'S...sorry...' stotter ik terwijl ik hem aankijk. Jace gromt, laat mijn arm los en kijkt naar mijn schrift. 'Als ik jou een zoen geef, mag ik jouw'n schrift da?' Vraagt hij mierzoet. 'Nee.' Antwoord ik terwijl ik begin met het tekenen van de stroomkring van een zaklantaarn. Precies wanneer ik klaar ben trekt Jace mijn schrift weg. 'Hé! Geef terug!' Zeg ik terwijl ik mijn schrift probeer te pakken. 'Nee.' Antwoord Jace terwijl hij vlug de antwoorden overschrijft. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt de leraar die plots naast ons staat. 'Hij heeft mijn schrift gejat.' Antwoord ik terwijl ik boos naar Jace kijk. Jace kijkt me aan met zo'n blik waarvan je weet dat het je dood word. Wat heb ik gedaan?