On dokładnie to samo pokochał w niej.

Oczy przyjemnie ciepłe niczym języki ognia w kominku.
Jego prywatne zasoby płynnego złota.

Nigdy wcześniej nie był w centrum czyjejś uwagi.
Zupełnie jakby dla niej nie istniał nikt inny.
Widziała jego wady, a mimo nie odsuwała wzroku.
Z zasięgu którego on nie miał zamiaru się oddalać.

To było w nich najlepsze.
Były jak zwiastun burzy piaskowej, którą czuć było w powietrzu.
Pełne ciszy. Spokoju. Niepotrafiące ukrywać emocji.
Burzy zdolnej zrównać z ziemią góry.
Był skłonny poddać się temu bez walki.

Dlatego wiesz doskonale — nigdy nie wybrałby kogoś innego.

Ty nigdy nie będziesz nią.