Hermiona zawsze sądziła, że po ukończeniu szkoły kontynuuje naukę. Nie była pewna, czy chciała iść w ślady rodziców, ale wiedziała, że chciała się uczyć, z czasem zapewne odnajdując powołanie.

Snape z kolei był pewien, że życie jakie prowadził zmierzało donikąd — co najwyżej w ramiona śmierci. Osiągnął co mógł, ale wolał nie snuć planów na przyszłość, a iść przed siebie.

A potem przyszła wojna.

Złączyła ich drogi, jakby ścieżki, które już przebyli, w nieunikniony sposób miały się spotkać. Stawiając ich obok siebie, aby mogli kontynuować podróż ramię w ramię. Kusząc tym, co przed nimi — by mogli zapomnieć o przeszkodach, które pokonali.