IX - what i wrote
Drogi-
Najdroższy-
Severusie,
Kocham Cię za to, jak patrzysz na świat — gdzie wszystko ma swoje miejsce i cel, zwłaszcza ja.
Za spokój, jaki Cię otacza, za ciszę, w której żyjesz.
Jak czuły potrafisz być, nawet gdy Twoje oczy płoną gniewem.
Jak obejmujesz mnie, pogrążony we śnie — pomimo, iż zarzekasz się, że tego nie robisz.
I jak mówisz, że też mnie kochasz nie wypowiadając ani słowa.
Więc dlaczego to zrobiłeś?
Dlaczego umarłeś?
Oddałam Ci swoje serce, a Ty wyrwałeś mi je z piersi i odszedłeś. Zabrałeś je i nie zostawiłeś mi nic.
A ja mimo to pozostanę
Twoja na zawsze,
Hermiona
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro