-Czy Pepper mogłaby mnie zabrać dzisiaj?

-Możesz do niej zadzwonić.- Odpowiedział i dał mi telefon. Wzięłam go i wybrałam numer do Pepper. Po trzech sygnałach odebrała.

-Hej Pepper, mogłabyś przyjechać dzisiaj?- Zapytałam.

-Jasne słońce, coś się stało?- Odpowiedziała zmartwiona.

-Nie, nie ale wolałabym jechać dzisiaj.

-Dobrze, będę za 20 minut.

-Dzięki.- Rozłączyłam się i oddałam telefon Toniemu. Szłam w stronę mojego pokoju. Przechodziłam przez salon gdzie siedziała Wanda i Natasha. Złapałam chwilowy kontakt wzrokowy z Wandą, a ta wyglądała na zmartwioną. Spuściłam wzrok i poszłam do siebie. Wzięłam walizkę i spakowałam połowę szafy. Razem z walizką zeszłam do salonu gdzie zastałam Pepper, rozmawiającą z dziewczynami. Podeszłam i przytuliłam Pepper.

-Gotowa?- W odpowiedzi kiwnęłam głową, a dwie rude spojrzał na mnie pytającym wzrokiem.

-Jedziesz gdzieś?- Zapytała Wanda.

-Do Pepper na jakiś czas. Chciałam wam powiedzieć ale nie było okazji.

-Na ile?-Dopytywała dalej Wanda.

-Tydzień, może dwa, może miesiąc. Zobaczę co przyniesie czas.- Uśmiechnęłam się i razem z Pepper poszłyśmy do Toniego.

-Widzimy się za tydzień.- Powiedział i mnie przytulił.

-Do zobaczenia.- Pożegnałam się i poszłyśmy do samochodu. Usiadłam z przodu i po około 25 minutach byłyśmy pod domem państwa Stark. Ledwo weszłam, a mała Morgan już przytulała się do moich nóg. Dziewczynka była już w piżamie.

-Morgan powinnaś spać.-Powiedziała Pepper.

-Nie mogłam sie doczekać aż przyjedzie El!- Odpowiedziała dziewczynka. Podniosłam ją i mocno przytuliłam.

-Chodź bo mama się pogniewa, gdzie twój pokój?-Zapytałam.

-Do góry.- Zaczęłam iść z Morgan do jej pokoju. W pewnym momencie dziewczynka wskazała palcem na drzwi. Weszłam do środka i zobaczyłam piękny pokój dziecięcy. Położyłam dziewczynkę na łóżku i przykryłam kołdrą.

-Dobranoc słońce.- Powiedziałam i wyszłam z pokoju. Wróciłam do Pepper.

-Gdzie mam spać?- Zapytałam, a kobieta zaczęła iść do góry.

-Twój pokój.- Otworzyła drzwi i weszłyśmy do środka. Pokój był przepiękny.

(Bez bałaganu)

-Wiesz że mogłam spać na kanapie?- Zapytałam oglądając pokój.

-Daj spokój, to twój drugi dom.- Uśmiechnęłam się.

-Dziękuje, masz dzisiaj coś do zrobienia?- Zapytałam nagle.

-Nie, a czemu?- Odpowiedziała.

-Może zjemy razem kolacje?

-Jasne, rozpakuj się, a ja zrobię coś do jedzenia.- Uśmiechnęła się i wyszła. Rozpakowałam walizkę i zeszłam na dół. Na stole stały dwa talerze pełne spaghetti i dwa kieliszki wina. Pepper wycierała stół.

-Pięknie pachnie.- Powiedziałam i usiadłam przy stole. Pepper na mój widok się uśmiechnęła i się dosiadła.

-Smacznego.- Powiedziałam i zaczęłam powoli jeść.

-Wzajemnie.- Odpowiedziała kobieta. Po 15 minutach, jedzenia nie było, a my popijałyśmy wino i rozmawiałyśmy na różne tematy. W pewnym momencie przypomniało mi się po co tak naprawdę była ta kolacja. Uśmiech uciekł mi z twarzy, a wzrok wbił w stół.

-Powiedziałam coś nie tak?- Zapytała kobieta.

-Nie, tylko... muszę ci coś powiedzieć.-Popatrzyłam na nią, a ta wyglądała na zmartwioną.

-Słucham.- Powiedziała.

-Bruce zdiagnozował u mnie pewną chorobę.

-Jak bardzo źle?- Zapytała.

-Rak płuc, zostało mi 6 miesięcy.- Kobieta zakryła usta rękę i zaczęła płakać. Podeszłam do niej i ją przytuliłam.

-Musimy cię wyleczyć.- Powiedziała.

-Już mówiłam Toniemu. Nie będę się leczyć. Wolę przeżyć ostatnie chwile życia z wami, a nie w szpitalu.- Powiedziałam, a Pepper kiwała głową w górę i w dół.

-Postaramy się żeby to były najlepsze miesiące w twoim życiu.

-Dzięki mamo.- Powiedziałam i poszłam do swojego pokoju. Przebrałam się i położyłam na łóżku. Jak zwykle nie mogłam zasnąć. Sięgnęłam po telefon. Żadnych powiadomień. Jedyna na co miałam ochotę to zobaczyć numer Wandy na wyświetlaczu. Leżałam i próbowałam zasnąć, na marne. Około trzeciej przyszło powiadomienie. Szybko sięgnęłam po telefon. Był to sms od Wandy.

-Śpisz?- Napisała.

-Nie.- Odpisałam. Po chwili dziewczyna zadzwoniła.