Rano obudziła mnie Natasha. Przyniosła mi naleśniki a ja je oddałam bo niebyłam głodna. Chwile później wróciła i zaprowadziła do jakiegoś pokoju narad. Siedzieli tam pan łucznik, puszka, wiedźma, doktorek, niebieski ludzik, blondyn i chłopak w moim wieku.

-Witaj Elen, chcieliśmy wszyscy cię poznać żeby zdecydować co dalej.- Powiedziała puszka

-Czyli czy mnie zabić czy nie? Czaję.

-Wanda nam o tobie opowiadała ale chcielibyśmy zobaczyć co potrafisz.

-Od czego zacząć telekineza, ogień, władanie umysłami, przenikanie rzeczy, ból, władanie innymi i czytanie w myślach.

-Pff czytanie w myślach?- Wyśmiała mnie Natasha.

-Tak.- Oczy świeciły mi się na czerwono.

*To się nie dzieje*- myśli Natashy

-Oj dzieje

*Pomyśl o liczbie yyyy 7*

-Siedem.

*Czarny*

-Czarny.

*Mój największy koszmar*

-Powrót do czerwonego pokoju

-Ale jak?! Myślałam że Wanda jest jedyna!- Krzyknęła ruda.

-A jednak.- Uśmiechnęłam się do reszty.

-Wydaje mi się że może zostać. Kto jest za?- Zapytała wróżka. Zgłosili się wszyscy.

-Czyli od teraz jestem?

-Avengersem.- Dokończyła puszka

-Aaa kto jest kim? Jakoś nie obiliście mi się o uszy.

-Ja Tony Stark aka Iron Man

-Wanda

-Steve Roggers czyli Kapitan Ameryka

-Bruce Hulk

-Pietro brat Wandy

-Natasha Romanoff Czarna Wdowa

-Clint

-Peter Parker Spider Man.- Raczej Spider boy patrząc na wiek pomyślałam.

-Miło, gdzie mam pokój?

-Zaprowadzę cię.- Zgłosiła się Wanda. Razem w ciszy poszłyśmy piętro wyżej.

-Twój pokój, mój jest na przeciwko, jakbyś potrzebowała czegokolwiek jestem do usług.

-Dzięki Wanda- Uśmiechnęłam się do dziewczyny i poszłam do siebie. Pokój nie był wielki ale też nie za mały.

Pokój bardzo mi się podobał. Gdy się rozsiadłam usłyszałam pukanie do drzwi a po chwili wszedł Tony.

-Dzień dobry

-Teraz to dopiero się stary poczułam.- Zaśmialiśmy się a on usiadł się obok mnie.

-Coś się stało?

-Nie, ale chciałem pogadać. Trzymasz się jakoś w końcu dużo przeszłaś i...- Przerwałam mu

-Nic mi nie jest.

-Napewno bo jeśli...- Znów się wtrąciłam

-Jeśli coś się stanie to powiem obiecuje.

-Dobrze, o 16 idziesz na zakupy z Wandą. Nie możesz chodzić w tym samym całe życie.-Uśmiechnął się i wyszedł. Miły jest. Spojrzałam na zegar na ścianie. Była 15:30. Poszłam do drzwi Wandy i zapukałam trzy razy. Rozległ się krzyk dziewczyny.

-Otwarte!- Weszłam powoli do pokoju dziewczyny.

-Hej, za chwile idziemy do miasta nie?

-Tak, daj mi chwilkę tylko się przebiorę.

-Jasne, czekam na dole.- Wyszłam i zjechałam windą na dół. W salonie siedzieli wszyscy oprócz Bruca, Toniego i Steva. Przeszłam szybko obok nich i czekałam w kuchni na rudzielca. Po około 3 minutach doszła. Pojechałyśmy do galerii handlowej i najpierw kupiłyśmy telefon a poźniej resztę. Po powrocie poszłam się rozpakować i umyć. Położyłam się w łóżku i po chwili już spałam.

-Myślałaś że się schowasz? Że uciekniesz? Jesteś za słaba by to zrobić.- Poczułam ogromny ból skroni i już wiedziałam co się dzieje. Byłam w Hydrze na krześle elektrycznych tortur. ( tak to nazywam ). W ustach miałam takie małe coś przez co nie mogłam krzyczeć. Ból był coraz większy a z moich oczy płynęły łzy. Chwile później wyłączyli maszynę i zaczęli bić mnie batami po całym ciele i przypalać brzuch. Próbowałam krzyczeć ale to gówno mi uniemożliwiało. Po dłuższej chwili przestali. Jeden z doktorów ściągnął mnie z krzesła i położył na blacie brzuchem w dół przypinając ręce i kostki. Dosłownie po kilku sekundach czułam jak rozcinają mi skórę. Teraz mogłam krzyczeć i się nie wahałam. Nie wiem ile razy to powtarzali ale bolało jak cholera.

-El! El! Elen!- Usiadłam cała zapłakana i spocona rozglądając się nerwowo. Byłam w pokoju to był sen.

-Wszystko okej?- Zapytała Wanda siedząca obok.

-Teraz tak.

-To dobrze, dobranoc.- Zaczęła kierować się do wyjścia.

-Zostaniesz?- Zapytałam nagle.

-Jasne.- Dziewczyna położyła się obok mnie na łóżku i razem poszłyśmy spać.

Następny dzień

Obudziła mnie Wanda o około 9 rano. Zeszłyśmy na dół i zrobiłyśmy sobie tosty. Po zjedzeniu ich wróciłam do siebie i się przebrałam.

Zeszłam na dół a w salonie siedziała Natasha i Steve.

-Mogę się dosiąść?

-Jasne.- Odpowiedziała dziewczyna.

-Jak noc?- Zapytał blondyn.

-Dobrze, a twoja?

-Też.

-Obejrzymy jakiś film?- Zaproponowała Tasha.

-Jasne.- Odpowiedzieliśmy ze Stevem i Natasha włączyła ,,Ready or Not". Po obejrzeniu filmu poszłam do Wandy i razem spędziłyśmy resztę dnia.