Section: Cloud Emblem

*sariling composition po ang kantang yan ni Cleo Engco. Search niyo po maganda yan.*
******************************
Cream POV

" She knew it was wrong
This feelings so strong
She wishes she could deny it
But there's no use
She tried to push that thought away
About her and him
Together this way

Its killing her cause she can't 
Take away the pain
In his eyes
Oh, in his eyes
She wipes away the tears
As she saw him walk away 
She thought about this 
Ohh.. She thought about this

Dear Elijah, it was never my idea
To push you like this
To push you like this
Dear Elijah, it was never my intention 
To hurt you like this 
To hurt you like this
But this is for the best 
Baby they think this is a mess
I Love You Elijah 
But we can never be
Dear Elijah, would you please...
Would you please...
Let me go.. "

Hi guys! Ako nga pala Cream Santos nandito ako ngayon sa kwarto ko pinapakinggan ang kantang to.

Relate na relate talaga ako sa kantang ito kasi parang para sa akin ang kantang ito. At dahil na rin sa boyfriend kong namatay a year ago pa lang.

*flashback*

-1 year ago-

Nagpipicnic kami ni babe sa park noon ng bigla siyang nagsalita.

"Babe, kung mawala ako anong magiging reaksiyon mo?" tanong niya.

"Bakit mo naman natanong babe?" balik tanong ko sa kanya.

"Wala lang babe. Basta sagutin mo na lang babe." tugon niya.

"Syempre malulungkot ako kasi nawala yung taong mahal ko and mamimiss ko yung mga ginagawa natin and ang tawagan nating babe" sagot ko sa tanong niya.

Di siya kumibo dahil sa sinabi ko. Parang malalim ang iniisip. Nanatili na lang kaming tahimik habang nakatingin sa mga batang naglalaro.

Maya-maya tumayo na siya.

"Tara babe. Hatid na kita sa inyo magpa-five PM na rin eh." sabi niya kaya tumayo na ako at linigpit na namin ang mga ginamit namin.

Pumunta na kami sa kotse at sumakay na.

Hinatid niya ako sa bahay gaya ng sinabi niya.

"Bye babe. Ingat sa pag drive ah." sabi ko sa kanya sabay kiss sa cheeks.

"I will babe. Sige na pumasok ka na. Magagabi na eh. Bye. Love You!" tugon niya.

"Love You Too babe." sagot ko naman.

"Wait babe, nakalimutan ko sabihin Mall tayo bukas, gusto mo?" pahabol niya.

"Sure babe." pagkasabi ko nun pumasok na ako sa gate ng bahay namin at narinig ko na rin na umalis na ang kotse niya.

Pagpasok ko sa house namin nakasalubong ko si Mom parang galing siya sa kitchen kasi naka apron.

"Cream, nandito ka na pala. Di mo na inaya si Trev pumasok dito?" pagsalubong ni Mom sakin.

"Di na Mom." nakangiti Kong sabi.

"Oh siya sige na. Magpalit ka na ng damit at pumunta sa kusina nagbake ako ng cookies." tugon ni Mom.

"Roger that" at parang nagsalute pa ako kay Mom. Napatawa na lang si Mom.

Umakyat na ako sa kwarto at nagbihis pagkatapos pumunta na ako sa kusina gaya ng sabi ni Mom.

Ayun nga naabutan ko nagtitimpla ng juice.

Umupo na lang ako and kumain ng cookies.

Pagkatapos kumain umakyat na ako papunta sa kwarto at nahiga sa kama.

Iniisip ko pa rin kung bakit natanong ni babe sakin yun. At nung sinagot ko natahimik siya at mukhang malalim ang iniisip. Sana walang lihim na tinatago sa akin si babe.

Sa kakaisip ko ng mga nangyari kanina at kung bakit ganun inasta no babe di ko namalayan nakatulog na ako.

Zzzzzzzz.....zzz..zzzz....zzzzz....

••••••••••••
-kinabukasan-

Kumakain ako ngayon ng breakfast kasama si mom si dad kasi nasa business trip ngayon sa Japan.

Nagtataka ako ngayon eh wala man lang message si babe. Tuwing umaga kasi magmemessage yun.

Nagmessage na lang ako sakanya.

To: Babe 

Good Morning babe..!! Tuloy ba tayo today sa mall.?

From: Babe 

~5 minutes~

~10 minutes~

~15 minutes~

~20 minutes~

~25 minutes~

~30 minutes~

Ano ba yan 30 minutes passed still wala pang reply nandito lang ako sa sofa nanonood ng TV hinihintay ang reply ni babe.

Medyo kinakabahan na ako ah. Maya-maya nagring yung phone ko kaya dali dali ko itong kinuha.

~Babe  Calling~

*hello babe* me

*hija, mama niya to. Nandito kami ngayon sa Hospital sinugod si Trevor kanina dito dahil nahimatay siya. Punta ka na lang dito. Dito ko na lang ikwekwento sayo lahat.* mama ni babe

*a- ahh s-s-sige p-po* me

Kinakabahan akong ibinaba ang tawag. Diretso ako sa kwarto ko para magpalit ng damit and paglabas ko sinabihan ko ka agad si manong driver namin na magpapahatid ako sa hospital.

Habang binabaybay namin ang daan papuntang hospital di ko maiwasan ang kabahan wala naman kasi nasabi si babe na may sakit siya.

Pagdating namin dun bumaba agad ako at pumasok sa hospital.

Tinanong ko dun sa isang nurse ung room ni Trev.

Pagkasabi ng nurse sa akin pumunta na ako dun at pagpasok nakita ko siya mahimbing na natutulog at binabantayan siya ng parents niya.

"Hija, andito ka na pala." sabi nung mama ni Trev nang mapansin akong pumasok.

Lumapit ako kay babe na mahimbing na natutulog di ko mapigilang mapaluha maraming nakakabit sa kanya at parang hinang hina na siya sa hitsura niya ngayon.

"Hija, pwede ba magusap muna tayo sa labas ikwekwento ko sayo lahat." sabi sakin ng mama ni babe.

Sumunod na lang ako kay tita.

"Hija, Alam ko nagtataka ka kung bakit ganyan naabutan mo. Gusto ko lang sabihin na..
..
..
..
..
..
..
..
..
May BRAIN CANCER siya." pagkasabi nun ni tita sabay namang tumulo yung luha ko.

~May BRAIN CANCER siya~

~May BRAIN CANCER siya~

~May BRAIN CANCER siya~

Nagpaflashback sa isip ko yung sinabi ni Tita.

May Brain Cancer pala siya pero di ko alam. Paano niya di magawang sabihin sakin to?

Tuloy-tuloy lang pag-agos ng mga luha ko.

Kaya niya ba ako tinanong kahapon?

Di ko pa rin maalis sa isip ko ang nalaman ko ngayon.

Kahit mabigat loob ko ngayon pumasok pa rin ako sa room niya.

"Ikaw na muna hija magbantay sa kanya. Uwi lang muna kami sa bahay. Tawagan mo na lang kami hija pag may emergency ah?" tugon sa akin ng mama niya. Tumango na lang ako.

Pagkalabas nila ng room tiningnan ko si Trev na natutulog.

"Babe, bakit ba kasi hindi mo sinabi sa akin? Wala namang mawawala diba? Kung natakot kang masaktan ako okay lang kase parte naman yun ng love ang masaktan." habang sinasambit yan patuloy na umaagos ang mga luha ko.

Alam ko para akong timang dito pati tulov kinakausap. Pero wala na sa akin yun. Ang pinagdadasal ko lang magising na si Trev.

"Babe, gising na. Diba sabi mo magma-mall pa tayo. Kaya sige na bumangon kana please. Patuloy lang ako sa pagiyak.

Natigil ako ng marinig ko tumunog yung tinitingnan kung humihinga pa siya basta di ko alam tawag dun. Straight line...

D-di i-i-to pw-pwe-pwede!

Lumabas agad ako ng room ni Trev at tinawag yung mga doctor at nurse. Hindi ako mapakali.

Tinawagan ko na parents ni Trev and they say papunta na sila.

Nandito lang ako nakasilip sa may labas ng pinto habang pinanonood kung ano ang mga nangyayari sa loob.

"Babe, pakalakas ka. Wag ka sumuko." bulong ko sa sarili ko.

Maya-maya pa dumating na sila Tito.

"Hija, ano nangyari?" tarantang tanong ni tita.

"Tita, si Trev nag-aagaw buhay siya ngayon" pagkasabi ko nun humagulhol na talaga ako.

Di na rin mapigilan ni Tita ang mapahagulhol.

Ng mahimasmasan kami galing sa pag-iyak umupo na lang kami at hinintay ang doktor na lumabas.

After 10 minutes siguro lumabas na yung doctor.

"Doc, kamusta po lagay ng anak namin?" tanong agad ni Tita.

"You must be Mr. and Mrs. Sanchez right?" tanong ng doctor.

Tumango si Tito at Tita.

"I'm sad to say, di na kinayanan ni Trevor ang kanyang Cancer." tugon ng doktor na labis nagpaguho ng mundo ko.

N-n-no! I-it ca-cant b-be..

Pareho kami ni tita na napahagulhol dahil sa sinabi ni doc. Pati rin so Tito lumuha na rin eh.

Di ko kinaya ang nararamdaman ko kaya tumakbo ako papuntang rooftop habang nagpupunas ng mga luha ko.

Pagdating ko dun humagulhol na lang ako. Di ko alam kung kumpleto pa ba ang sarili ko kasi ramdam ko yung parang may nawawala. Alam kung si Trevor yun kasi di ako kumpleto kung wala taong mahal ko.

~5 days have passed~

Araw ngayon ng libing ni Trev kaya nag ayos na ako.

Pumunta muna kami sa church para sa mass and after that diretso na kami sa cemetery.

Di ko na idedescribe yung nangyari mas lalo lang akong maiiyak.

*flashback ends*

Hayss.. Di ko pa rin talaga mapigilan ang lumuha kahit 1 year have passed.

Hanggang ngayon si Trev pa rin ang nandito sa puso ko di ko pa kasi kayang magmahal ulit.

" Dear Elijah, it was never my idea
To push you like this
To push you like this
Dear Elijah, it was never my intention
To hurt you like this
To hurt you like this
But this is for the best 
Baby, they this think
This is a mess
I Love You Elijah 
But we can never be
Dear Elijah, would you please..
Would you please..
Let me go.."

Dinama ko na lang yung kanta hanggang wakas.

~~THE END~~
******************************