Do ciebie,

Nędzna bura istoto

Co jak mysz piszczysz

Nad własną egzystencją

Do ciebie,

Co trupim potokiem

Z ust swych spluwasz

I równie trupio bladym

Wzrokiem nań spoglądasz

Do ciebie,

Co mimo oczu swych

Nie widzisz i nadal

Niemy jesteś choć tylko

Udajesz, to do ciebie

Ja, kierując swe

Obelgi chcę powiedzieć:

Wszyscy jesteśmy nędznikami