Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

🍓05

—Sabes, han pasado 3 años desde que desapareciste.

—Si lo se Hoseok, pero tenía mis razones para hacerlo y después no buscarte— Yoongi se sentó a lado de Hoseok.

—¿Ah, sí?―ríe sarcásticamente— vivíamos bien, nuestra relación también era de en sueño, así que ¿Quieres darme una explicación?— Yoongi se sentía mal de ver la expresión dolida de Hoseok.

—Sabes como era la situación con mi familia y por eso deje la universidad en el primer semestre, eso no te lo dije porque no quería preocuparte, pero después de eso las cosas se pusieron peor, ellos ya sabían de ti…— Hoseok veía como los ojos de Yoongi se cristalizaban y temblaba un poco.

—Tenía miedo— Yoongi comenzó a sollozar.

Hoseok dejó al can en el césped y abrazó a Yoongi tan fuerte como pudo para que sepa que ya no estaba solo, él estaba ahí.

—Sabes, ¿Quiero ver tu hermosa cara de nuevo?— lo separó un poco y quitó lentamente la máscara.

Yoongi a pesar de ser un desastre con su maquillaje algo corrido, se veía hermoso para Hoseok.

Hoseok acaricio la mejilla contraria notando una cicatriz poco visible gracias al maquillaje.

Yoongi quería alejarse, pero Hoseok lo impidió poniendo su otro mano en la mejilla faltante. —Eres hermoso— dicho esto Hoseok se acercó lentamente a Yoongi.

Yoongi cerró sus ojos, ya que Hoseok estaba muy cerca de su cara y cuando iba a preguntar, sintió un beso debajo de su ojo donde se encontraba el final de su cicatriz.

Al final de día ya no solo tenía a Holly ahora también a Hoseok.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro