Paalala:

Maging bukas ang isipan at unawain ang kahinaan ng may akda pagdating sa mga grammatical errors at wrong word compositions.

Feel free to comment your ideas and insights within the comment box below. Thank you 😊😊😊

🔞This chapter might contain violent words, read at your own risk.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

Hiro's POV

Mag dadalawang oras na akong  busina nang busina sa harap ng gate, ngunit Hindi parin ako pinag bubuksan  nang lintik na bakla kong asawa.

Mag e-eksaktong alas otso na nang Gabi ngunit Hindi parin yata Ito nakaka-uwi, kaya naman sa sobrang inis ko ay ako na lang Ang bumaba at nag bukas nang gate. ipinasok ko na rin Ang sasakyan sa loob ng garahe. pagkatapos ay agad na tinungo ang main door ng bahay.

kinatok ko rin Ito ngunit wala paring sumasagot, kung kaya hinanap ko Ang emergency spare key ng bahay na nasa flower pot, sa tabi nang pinto.

Nang nabuksan ko na ang pinto gamit Ang emergency spare key, ay agad akong pumasok sa loob at umupo sa sofa. Niluwagan ko din ang pagkaka suot ko nang kurbata at hinubad ang formal suit na suot bago bubuksan ang tv.

Medyo gutom na rin ako pero wala parin dito Ang peste Kong asawa. Sinabihan ko pa naman siyang umuwi bago mag e-eksaktong alas otso pero wala parin siya ngayon kahit na almost eight-thirty na nang gabi.

"Ang lakas talaga nang loob ng baklang yun na suwayin Ang utos  kong umuwi siya nang maaga.
Humanda talaga siya mamaya at makikita niya kung paano ako magalit. Ngayon pa't marami akong problema sa kompanya, sumabay pa talaga siya."
Nang-gigigil kong turan sa sarili sabay hampas nang kamay sa mesa.

Levi's POV

Kinakabahan kong paulit-ulit na tinitignan Ang oras sa Cellphone ko. Halos kanina pa kasi traffic sa  kalsada, kaya halos hindi maka-usad Ang Sinasakyan kong taxi pauwi.

Hindi rin kasi ako maka-text o kahit makatawag man lang dahil Wala akong load. Plus pang halos late na kaming natapos mag bonding ni bff Lancy kaya heto ako ngayon, na stuck up sa sobrang traffic.

Paniguradong kanina pa galit na galit, na hinihintay ako ni Hiro sa bahay. Hindi pa naman marunong mag luto yun. kaya for sure ay gutom na gutom na yun kahi-hintay.

Mga ilang minuto pa ay umayos  na Ang daloy nang trapiko Kung kaya ay mabilis kaming naka-usad. Abot-abot parin Ang aking kaba at mas domoble pa nang makababa na ako sa taxi.

"Lord sana naman Wala pa si Hiro sa loob nang bahay. Sana nasa trabaho pa siya ngayon at Hindi pa umuuwi."
Tahimik na panalangin ko, dahil kapag nagkataong nandito na siya tiyak na bugbog, sipa, sampal at suntok na naman Ang mararanasan ko.

Nang maka-lapit na ako malapit na ako sa gate ay natanaw kong bukas na ito, at naka-parada na Ang Lamborghini Venero ni Hiro na gina-gamit nito papuntang trabaho. So I therefore conclude na patay na talaga ako ngayon dahil nandito na siya at late na akong dumating.

Nangi-nginig at namamawis Ang mga kamay Kong dahan-dahang pinihit Ang sedula nang main door. malakas din ang kabog nang dibdib ko dahil sa kaba.

Pagbukas ko ay agad na bumungad sa akin Ang mukha ni  Hiro, na sobrang nanlilisik Ang mga matang nakatitig sa akin. habang na ngi-ngigting Ang mga panga na tila gusto akong balian nang buto.

Mag-papaliwanag na sana ako ngunit bigla ako nitong hinila at binalibag papasok sa loob. Hindi pa Ito nakuntento at agad akong sinabunutan pataas sabay sampal sa mukha.

"Ikaw na p*t*ng in*ng bakla ka!, kanina pa ako sayo hintay nang hintay sayo dito sa bahay pero wala ka! diba Ang Sabi ko sayo kanina, dapat eight o'clock sharp ay dapat nandito ka na diba, pero bakit Hindi mo sinunod Ang oras na binigay ko sayong hayop ka!"
Bulyaw nito at mas lalong hinigpitan pa Ang pag hila sa buhok ko.

"A-aray! P-please H-hiro b-bitawan mo ako, m-masakit."
Malakas na iyak kong pag mamakaawa dito. Pero parang bingi lamang Ito at agad akong  sinampal. na siya namang ikina-dugo nang labi ko.

"Ano ha sususuway ka pang baklang salot ka ha!" malakas na sigaw nito sa akin sabay madiing hinawakan Ang mukha Kong puno na nang mga pasa.

Wala akong magawa kundi umiling at impit na lumuha. Halos nalalasahan ko na rin ang malansang lasa nang dugong nagmumula sa aking putok na labi, dahil sa higpit ng pagkaka diin nang kamay nito sa aking mukha.

Agad naman ako nitong patulak na binitawan. Matapos makitang halos duguan na Ang buo kong mukha.

Lihim akong nagpasalamat dahil tila na himas-masan na Ito, pero magkamali ako. Dahil ilang sandali pa ay marahas ako nitong hinila sa braso at pabalang na isinalya palabas nang bahay.

Wala akong lakas na napa-subsob
Sa lupa habang unti-unting pumipikit Ang talukap nang aking mata.

Ngunit bago pa man tuluyan akong gapuin nang kadiliman, ay narinig ko muna Ang nakaka-insultong turan nito kasabay nang pagsara nang pinto.

" Kahit anong gawin mong bakla ka ay hinding-hindi parin Kita mamahalin. Dahil Ang katulad mong salot at desperadong uri nang tao ay hindi karapat-dapat mag mahal at mahalin, itaga mo yan sa utak mo, pwe!."