— musimy porozmawiać — oznajmiłem, wchodząc do mieszkania mileny.

— cześć, kochanie. — wstała z kanapy i ruszyła w moją stronę, by mnie pocałować. — co się stało?

— chcę to zrobić, zanim oboje się w sobie zakochamy, bo przecież wiesz, że nie da się uprawiać seksu bez uczuć — powiedziałem, siadając na łóżku, a ona zajęła miejsce obok mnie, łapiąc moją dłoń. — okłamałem cię.

— w czym? — spoważniała i odsunęła się ode mnie o kilka centymetrów. — nie jesteś w jakiejś mafii i nie chcesz mnie zabić, prawda?

— nie, spokojnie. — zaśmiałem się pod nosem, chociaż wcale nie powinienem mieć takiego dobrego humoru.

— po prostu powiedz, o co chodzi.

— mam piętnaście lat.

— co?! — krzyknęła, wstając z kanapy i patrząc na mnie. — ty co?! czy ja... z piętnastolatkiem? o mój boże. dlaczego mnie okłamałeś?!

— bo mi się spodobałaś, a gdybym powiedział prawdę, nie chciałabyś nawet zamienić ze mną zdania.

— wiesz co? wyjdź stąd. nie chcę z tobą rozmawiać, ani cię widzieć.

— przepraszam.