Elliana's Point Of View

Muling dumaan ang mga araw, linggo, at buwan. Proud ako sa girlfriend ko. Finally, after months of hardship, overthinking, and sleepless nights, she'll finally hold her own degree. My love, a degree holder.

Nakatayo ako ngayon sa harap ng kwarto ni Yvonne. Walang ibang tao dito ngayon maliban sa amin ni Yelena, Karen at Evelyn. Nasa school na kasi si Yvonne kasama sina Tita para sa graduation photoshoot nito.

"Elli! Tara na, kailangan na tayo do'n!" sigaw ni Yellena.

"Mamaya pa naman 'yong graduation 'di ba?"

"Oo, pero sasali tayo sa photoshoot."

Gamit ang sasaakyan nila ay nakarating kami sa campus ni Yvonne. Habang naglalakad papasok ay pinagtitinginan rin kami ng mga tao. I was formally dressed while Yelena and the others are wearing casual clothes.

Paanong hindi formal eh sinundo lang nila ako sa office. Hindi ako na-inform na ngayon pala ang graduation!

"Hindi niyo man lang ako pinagbihis!" I hissed.

"Akala ko kasi sinabihan ka na ng kapatid ko. Impromptu ang pagpunta natin dito, okay? Ang kaibahan lang ay hindi ka nakapaghanda."

"You look so expensive, Elli," Karen giggled.

"Like a boss," tango ni Evelyn.

We reached the room where the photoshoot is being held. Sinalubong kami ni Tita at Tito. Kasalukuyang pini-picturan si Yvonne ng mapatingin ako sa harap.

"Akala ko hindi na kayo aabot," nakangiting sabi ni Tita.

"Oh, Elli, lumapit ka na do'n. Dapat may picture rin kayong dalawa." Hinawakan ni Tito ang kamay ko at hinila ako palapit kay Yvonne.

"Love!" Yvonne surprisingly exclaimed.

"Bakit hindi mo sinabi na ngayon pala? Muntik pa akong hindi makapunta," sinamaan ko ito ng tingin.

Napakamot ito sa batok at ngumiti.

"Surprise sana kita na dala na 'yong diploma ko."

Pumwesto ako sa likod ni Yvonne ng inanunsyo ng photographer na sisimulan niya na ulit. Gamit ang isang kamay ay hinila ako ni Yvonne sa gilid at hinapit palapit sa kaniya. She took off her graduation cap and made me wear it.

"Smile, Love. Sa wakas, malapit na, Elli."

Kumabog ng malakas ang dibdib ko sa sinabi nito. Matamis na ngumiti ako sa camera. Nang matapos ang photoshoot ay proceed agad kami sa school gymnasium.

"Girlfriend ni Yvo 'yan?"

"Beh, ang ganda."

"Hoy, totoo? 'Yan 'yong usap-usapang girlfriend niya?"

"Yata? Sobrang private kasi ni Alvarez. Kumalat lang sa school dahil kay Kaicy."

"Kabog, 'te! Super pretty."

"Mas matanda sa kaniya?"

"Ay, ang ganda."

"Buti pa si Alvarez may magandang girlfriend."

Nang balingan ko si Yvonne ay sobrang lawak ng ngisi nito. She looked so proud. Mahigpit ang kapit niya sa kamay ko at ayaw pakawalan.

"Hi, Elliana! I'm glad to see you here!" Kaicy approached us.

Unang napansin ko kay Kaicy ng lumapit ito ay ang mga mata niya. The color was visible under the ray of the sun. The color of the sea.

"Hello. You're so pretty."

"Aw, thank you!" she smiled.

"Alvarez, girlfriend mo?"

Students surrounded us. Mas lalong humigpit ang hawak ni Yvonne sa 'kin.

"Girlfriend ko, si Elliana. Ang ganda 'di ba?" mayabang na tanong ni Yvonne.

Mahinang umubo si Yelena sa likod kaya sinamaan ko siya ng tingin. Nauna na sina Tita sa gym kaya wala ang mga ito.

"Akala ko si—"

"Huwag mo ng ituloy 'yan kung ayaw mong malintikan, Geo," banta ni Yvonne.

"Sorry." Nag-peace sign iyong Geo.

Hinila ako ni Yvonne papunta sa gym. Hiwalay ng upuan ang mga estudyante, parents, at guests. Sa left side and parents, sa right side and students.

"See you later. Huwag kang lalayo kay Mama o Ate Yelena. Baka maligaw ka dito," paalala nito sa 'kin.

"Okay. Good luck and congratulations, Love."

"Thank you. You're one of the inspirations I have in mind, Elliana."

"You made it. You'll be facing the real world after this, Yvonne. Go and spread your wings."

"I will."

Yvonne planted kisses on my forehead and a smack on the lips. Hinagod pa nito ang buhok ko saka kami naghiwalay. Ng makaupo sa upuan ko ay nginitian ako ni Tita.

"Salamat at dumating ka sa buhay ni Yvonne, Elliana," malambing na sabi ni Tita.

"Judging is not in my vocabulary, anak. You have you reasons."

The ceremony started with a prayer. Hindi nagtagal ay isa-isa ng tinawag ang mga estudyante. When Yvonne's name was called, I gracefully clapped my hands with a wide smile. I am beyond happy for the love of my life. Super deserve.

Tumayo si Yelena at inaya ako para salubungin si Yvonne na pababa ng hagdan kasama si Tito at Tita. Ang laki ng ngiti nila at sobrang sarap sa paningin. Proud na proud sila sa anak nila. Sinong hindi? Grumaduate lang naman si Yvonne na may latin honor.

"I love you so much. You deserve this, Love. Super deserve mo ito!" lumuluhang sabi ko at dinamba ito ng yakap.

"I love you, baby."

Parang sasabog ang puso ko sa sobrang saya. Lalo na ng may nag-abot sa 'kin ng bouquet. I wasn't expecting this. Literal na napanganga ako ng iabot sa 'kin ni Kaicy ang bulaklak na may kasama pang teddy bear.

"Happy eleventh, my love," Yvonne whispered.

Patuloy na umaagos ang luha ko at hindi makapaniwalang nag-angat ng tingin kay Yvonne. The happiness dancing in her eyes... I want more of it. I want to see more of it.

"W-wala akong gift sa 'yo. This is too much. This day is your day and—"

"And you're here, that's more than enough. Today is our day, okay? I love you. Thank you for being here with me. My heart is screaming your name, Elliana. Sa 'yong-sa 'yo ako. Sa 'yo lang... palagi."

Inabot ko ang mukha ni Yvonne at inilapit sa 'kin. Agad na tumugon si Yvonne ng maglapat ang labi naming dalawa.

After the graduation, everyone left to go home. Hawak-kamay kaming dalawa habang naglalakad sa tabi ng kalsada. Yes, it's a date.

"Ang ganda mo," Yvonne chuckled.

Sa isang malapit na park ay huminto kami ni Yvonne. Nakaupo ako sa swing at naka-indian sit naman si Yonne sa harap ko. Hawak nito ang swing na kinauupuan ko, preventing it from swaying.

"Today's our eleventh months. Ang tagal na natin," ani ko.

"Hm. Parang kahapon crush lang kita eh."

"Crush mo pala ako? Eh bakit hindi mo ako pinapansin noon?"

"Kaibigan ka ng Ate ko. At iniisip ko na baka kapag naging tayo tapos kalaunan ay nag-break tayo, maaapektuhan no'n ang pagkakaibigan niyo. That's why I stayed still. Nakuntento ako sa pasulyap-sulyap," kwento niya.

Yvonne rested her head on my lap. I comb her hair gently using my fingers.

"Then you changed your mind and confessed?"

"Not really. My mind was in chaos. Kung aamin ba o hindi. Wala naman talaga akong balak umamin. Kaso hindi ko napigilan ang bugso ng damdamin. While I was in the mall with you, I started questioning myself. Bakit ko ba pinangungunahan ang tadhana? Kung tayo, e di tayo talaga. I asked myself if is it worth the risk? And yes, you are worth the risk, Elliana."

"I feel so special."

"I love you," she softly uttered.

"Ilang beses mo na sinabi 'yan ngayon araw?" natatawang tanong ko.

I like teasing Yvonne. Lumalabas kasi ang pagiging baby nito.

"You are my adorable green eyed monster, and I believe I deserve an I love you too from you," she giggled.

Pinanggigilan ko ang pisngi nito at inilapit ang mukha niya sa 'kin.

"I love you too, love. Always."

HINDI ko inaasahan ang mukha ni Mama at Papa na sumalubong sa 'kin pag-uwi. Mama's face was full of disappointment, so as Papa. Kaba ang agad na lumukob sa kalooban ko. Anong nangyayari?

"Ma? Pa? Nandito pala kayo." I composed myself and hugged Mama.

"You ruined my dignity, Elliana! Napaka-walang kwenta mong anak! Ano bang gusto mo, eskandalo?!"

Namanhid ang mukha ko ng makatanggap ng hindi inaasahang sampal mula kay Papa. Wala sa sariling napahawak ako sa pisngi ko at naluluhang bumaling ng tingin kay Mama. Her facial expression didn't change. She's not smiling either. Disgust. That's what I see.

"P-pa..."

Dito na tuluyang dumaloy ang luha ko. The pain that's slowly eating me.

"You thought I wouldn't know? Bakit? Bakit, Elliana? Nagkulang ba kami sa 'yo? We raised you well, Elliana! Binigay namin lahat ng gusto mo!" sigaw ni Papa.

His face is red all over. He looked really mad.

"Ano bang sinasabi mo, Pa?"

"Ah, so we're playing innocent cards here?" anito saka sinampal sa pagmumukha ko ang hawak na envelope ni Mama.

Nagkalat sa sahig ang lahat ng pictures namin ni Yvonne. The pictures were taken recently. Ito 'yong mga panahon na binibisita ako ni Yvonne dito paminsan-minsan kapag wala siyang klase ng iilang araw. There's pictures of us when we were having a date, intertwined hands, and the worst part is a couple of pictures of us kissing.

"How will you explain this to the media, Elliana? Nakakahiya ka. Ikinahihiya kita bilang anak ko."

Pa, nasasaktan ako. Tama na.

"Wala kang delikadesa. Nakuha mo pang pumatol sa kapwa mo babae. Tell me, anong pinakain sa 'yo ng bastardang iyan at pumatol ka sa kaniya?"

"Hindi bastarda si Yvonne!" sigaw ko.

Napaatras ako ng tumama ang kamay ni Mama sa kabilang pisngi ko. Matalim ang mga mata nito at binabalot ng takot ang buong sistema ko.

"Nahihibang ka na, Elliana! Nakuha mo pa akong sagot-sagutin. Wala kang respeto. Wala kang karapatang sagutin ako," galit na asik nito. "Binubuhay kita, Elliana. Pinapakain kita. Hindi ko hinahayaang dapuan ka ng lamok tapos gaganituhin mo lang ako? How dare you! You have no rights to disrespect me, Elliana!"

Lumapit si Mama kay Papa at hinawakan ito sa braso. Kumalma ang mukha ni Papa pero mapapansin pa rin ang galit sa mga mata nito. His sharp eyes that always scares me. Nangatog ang tuhod ko at bumagsak sa sahig na umiiyak.

"Hiwalayan mo ang babaeng iyan, Elliana. Sa lalaki ka ikakasal. Ako ang pipili kung kinakailangan," Papa gritted his teeth.

"Umakyat ka na sa kwarto mo, Elliana Ellaine," utos ni Mama. Sinenyasan niya akong tumayo na agad ko namang ginawa.

I picked my bag from the carpeted floor and went upstairs sobbing. Pagpasok sa kwarto ay walang lakas na nahiga ako sa lapag. I smiled remembering Yvonne's happy face. Napaka-gandang pogi ng girlfriend na mayroon ako. Wala akong balak pakawalan ang isang 'yon. Hell would rain with snow but I will never ever let her go. Marahang ipinikit ko ang mga mata at hindi namalayang nakatulog na pala.

KINABUKASAN ay kinatok ako ng kasambahay dahil naghihintay na daw ang Mama at Papa sa hapag kainan. Walang buhay akong tumayo at bumaba. Hindi na ako nag-abalang mag-ayos. I know I'm a mess right now. Magulo ang buhok, namumula at nangingitim ang ilalim ng mga mata.

"Ayusin mo ang sarili mo, Elliana. Hindi kawalan ang babaeng iyon. You know same sex relationship won't work. Matalino ka. Use your brain."

Iyan agad ang salubong ni Papa sa akin. Lihim na napairap ako. As if hihiwalayan ko si Yvonne. Hindi ako umimik at pinaglaruan ang kutsara sa kamay. The spoon is so shiny I can even see my reflection.

"No phones, no Ipods, no laptops, and no TV's, Elliana. You are not allowed to go outside either."

"Ma! I am not a kid anymore!" I protested.

What? They'll lock me in this house like a freaking rebel teenage girl? Nakakasawa na ang pagiging controlling nila. Lahat dapat ganito, ganiyan. Then this? Ano 'to, grounded ako? God! This is ridiculous!

"I should've known, Elliana. That woman was the reason why you're not interested in guys. That explains why. What a pity," she heaved a long sigh. "But anyways, I will not let you ruin our name. I already chose someone for you to marry. The sooner, the better. Huwag kang mag-alala, makakalimutan mo rin ang babaeng 'yon. Soon, you'll thank me because I did this for you."

Nag-malfunction yata ang utak ko sa sinabi ni Mama. Nabitiwan ko ang kutsara na hawak at naging sanhi iyon ng malakas na ingay. Papa and Mama continued eating like it was a no big deal.

"Ma, are you hearing yourself? You are literally... ruining me. This is not what I want, Ma! What's wrong with you?"

"Matuto kang rumespeto, Elliana, nanay mo pa rin ako!"

"No, Ma. Huwag mong gawin sa 'kin 'to."

"I will do what I want, anak. Para sa kapakanan mo rin ito. Magkakaroon ka ng masayang pamilya sa hinaharap. Trust your mama, okay? I will always have our back, anak. Anak kita eh. At responsibilidad ko na i-secure ang future mo."

Mama smiled sweetly. May lumapit na kasambahay sa 'kin at inabutan ako ng tubig na maiinom. I immediately drank the water she spilled on my glass as I felt dryness in my throat. Bakit hindi nila maintindihan na ayaw ko nga? They said they want the best for me, but this is not it. Is this the consequences of loving someone with the same sex with me?

"Let that woman go, Elliana. Mas magiging masaya ka sa lalaking napili namin para sa 'yo. He's handsome, a gentleman, a degree holder, a successful business-man, and on top of all... a wealthy one."

Before I could even protest more, my head started spinning. I saw the grin in their faces as my vision went all black.

*****