18. zonnebloemen
Ik vind het niet leuk om uit bed te komen,
maar voor jou wil ik het wel doen
Je weet dat ik niet geloof in eindes,
of er in ieder geval niet van hou,
ik hunker dan ook bij iedere 'slaapwel'
naar de volgende 'goeiemorgen'
Je zegt dat ik een effect op je heb
en daar hou ik van.
Jij hebt ook een effect op mij
Moeiteloos beeld ik me in hoe je lachte op die ene foto met je kat,
hoe je je handen hield op die foto met je onderrok
Meer dan eens heb ik gelezen dat
"Ze straalde",
meer dan eens heb ik het zelf geschreven,
maar ik wist pas
dat het echt bestond
toen ik je gezicht zag oplichten
toen je lachte
Je had er geen zon voor nodig
Ik heb al vaker gedichten geschreven over lichtpuntjes,
maar ik denk dat ik er nu
eindelijk
echt een gevonden heb
Moeiteloos
veranderen we vijf uur in vijf minuten
Je bent magisch
En zoals zonnebloemen groeien naar de zon,
groei ik steeds meer naar jou toe,
gevoed door hoe veilig je voelt
en hoe je,
voor het eerst in máánden,
een gelukzalige glimlach op mijn gezicht hebt getoverd
Ik ben nog steeds bang soms,
maar jij verzekert me ervan
dat dat nergens voor nodig is
Het goede, het slechte en alles ertussenin
Voor mij ben je
veilig,
betoverend,
geweldig
Misschien wel een nieuwe vorm
van hemel op aarde
En als mijn hart gebroken moest worden,
zodat jij het kon maken,
dan zou ik het allemaal opnieuw doorstaan
Jij bent het lichtpuntje
aan het einde van de tunnel
en ik zou je voor geen goud
meer willen laten gaan
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro