Een rookwolk stof werd de lucht ingestuurd toen hij over de kartonnen doos blies. Ze werden bovengehaald en op zolder vond hij nog een bundel belangrijke papieren die te maken hadden met zijn huis. Zelf in het gladste papier dat hij terugvond, zaten enkele kreuken die hij niet meer weg gestreken kreeg. George noch zijn vriendin waren ooit ordelijk geweest op momenten zoals deze beklaagde hij zich dat enorm.

Alles wat hij vond die dag verzamelde hij in zijn grote laadbak van zijn blauwe pick-up truck.

Wendy, een vrouwtje van over de tachtig en de buurvrouw van George stond heel nieuwsgierig te kijken naar hetgeen dat hij aan het doen was en haar enorme  bril werd steeds verder op haar neus geduwd. Af en toe wierp George haar een glimlachje toe, maar vanbinnen was hij haar de huid vol aan het schelden over het feit dat hij geen pottenkijkers hebben wou en al zeker niet eentje in een gestreepte nachtjapon met een warm waterkruik tegen haar buik.

Het waren voornamelijk flessen wijn die naar zijn truck werden gesjouwd. Heel erg veel flessen rode wijn en een paar witte die hij tien jaar lang had bijgehouden om op een dag met zijn geliefde van te nippen.

Zelf had hij niets met wijn, hij was meer een man van de cognac. Maar die wijn was misschien wel zijn duurste bezit geworden en dat kon hij niet zomaar achterlaten.

Hoe meer hij zou kunnen schenken, des te meer hij zich opgeluchter gingen voelen en zo kon hij tenminste met een gerust hart terugkeren.

Terug keren.