Sanne pov

Ik kijk naar Sharon die wat dingen aan het typen is op de computer. Het is wel duidelijk dat ze gefrustreerd is omdat Sanne weg is. Na een paar minuten staat ze op. 

'Ik ga even wat drinken halen, wil je ook?' vraagt ze met een kleine glimlach en ik knik langzaam.

'Ja is goed...' zeg ik zacht. Ik vertrouw Sharon wel denk ik, maar dat is ook vooral omdat ik Sanne vertrouw. 

'Water? Of wil je wat anders?' vraagt Sharon met een lieve glimlach. Ik denk na en twijfel of ik het wel moet vragen.

'Hebben jullie ook chocomel?' vraag ik zacht en ik zie Sharon slikken.

'Ja dat hebben we. Wil je dat?' vraagt ze en ik knik langzaam.

'Graag...' zeg ik zacht en Sharon glimlacht en ze loopt het lokaal uit. Ik kijk naar buiten en denk aan Sanne. Ik moet het Eva vertellen dat ze weg is. Dan kan Eva haar misschien gaan zoeken, tenminste dat hoop ik. Na een paar minuten word de deur van het lokaal weer geopend en loopt Sharon het lokaal weer in.

'Kijk eens... We hebben geen koude chocomel dus ik hoop dat je deze ook lekker vind.' Ik kijk naar het dampende bruine goedje en krijg een glimlach op mijn gezicht.

'Warme chocomel is juist nog lekkerder,' zeg ik zacht en Sharon glimlacht.

'Dat vind Sanne ook... Dat is hetgeen dat ze het liefste drinkt,' verteld ze en ik kijk haar aan. 

'Ik wil dat Sanne terugkomt,' zeg ik zacht en er rolt een traan over mijn wang en Sharon knikt.

'Ik ook,' fluistert ze en drinkt dan een paar slokken van haar koffie. Ik drink gulzig een paar slokken van mijn warme chocomel en kijk dan weer naar buiten.

Sanne (mentrix) pov

James is weggelopen en ik laat de tranen de vrije loop. Ik kan echt geen kant op en daar word ik gek van. Ik word er gek van om dit weer mee te moeten maken. Ik sluit even kort mijn ogen en voel dan iets trillen in mijn broekzak. Geschrokken open ik mijn ogen weer. Het is mijn telefoon. Moeizaam grijp ik met mijn vastgebonden handen naar mijn broekzak en haal mijn telefoon eruit. Het is Eva die mij belt. Verbaasd kijk ik naar het scherm. Ik heb al een lange tijd geen contact meer gehad met Eva en daar baal ik van. Vroeger waren we goede vriendinnen van elkaar, maar het contact verwaterde toen zij naar de politieacademie ging en ik naar de school ging om lerares te worden. 

'Wat denk je dat je aan het doen bent?!' James komt naar mij toegelopen en grist mijn telefoon uit mijn handen. Ik slik en kijk weg.

'Ik wil hier weg, meer niet,' mompel ik en een klap in mijn gezicht volgt. 

'Je komt hier niet meer weg, nooit niet!' zegt James kwaad. 'Je gaat maar zeggen dat je een tijdje weg bent.' Hij neemt de telefoon op en houd hem aan mijn oor. Ik slik en denk na over wat ik moet zeggen.

'Sanne?' klinkt Eva's stem bezorgd en ik slik. 

'Help me...' mompel ik en James hangt gauw de telefoon op en geeft mij nog een klap in mijn gezicht. Ik moest dit zeggen. Misschien kan Eva mij hier weg halen, maar ik weet dat de kans heel klein is. Niemand weet waar ik ben...