Sanne pov

Lily en ik lopen terug naar het stamlokaal als de eerste bel, die aangeeft dat we nog maar 45 minuten les hebben, is gegaan. Ik kijk verbaast naar Sanne en Sharon die op een tafel zitten. Sanne glimlacht als ze mij ziet en zij en Sharon staan op. Sanne gaat weer op de bureaustoel zitten en kijkt naar buiten. Er is iets, dat wist ik al meteen toen ik Sanne zag. Sharon legt even kort haar hand op Sanne's schouder waarna ze het lokaal uitloopt.

Sanne (mentrix) pov

Na nog drie kwartier is de les afgelopen en stroomt de hele klas langzaam leeg. Sanne gaat na even twijfelen toch met Lily mee. Ik schrik op als de deur wordt opengemaakt. Het is James... Ik kijk hem angstig aan en wil opstaan maar hij duwt me terug op de bureaustoel.

'Eindelijk heb ik je weer voor me alleen,' grijnst James. Als hij zijn lippen op die van mij wil drukken, kijk ik snel weg. Ik wil dit niet meer.

'Meewerken, je weet wel hoe het werkt!' sist hij en ik kijk hem angstig aan. En alsof ik dat nog weet... James' handen glijden over mijn borsten heen en daar blijven zijn handen even zitten. Mijn hele lichaam trilt van angst als hij verder naar beneden gaat.

'Shirt omhoog,' sist James. Eerst wil ik het niet doen, maar als hij een klap in mijn gezicht geeft doe ik toch wat hij zegt. Langzaam doe ik mijn shirt omhoog. James haalt een soort band tevoorschijn. Ik ken deze band maar al te goed, helaas... De band geeft om de tien seconden een schok waardoor ik het heel erg benauwd krijg. Hij maakt de band strak vast om mijn buik en trekt mij dan hardhandig overeind. Ik krimp ineen bij het voelen van de eerste schok en er beginnen tranen over mijn wangen te stromen van pijn en angst. 

'Ik ga je meenemen naar mijn huis en je doet net alsof je mee wil,' zegt James streng en ik knik gehoorzaam. Gelukkig hoef ik nu geen les meer te geven waardoor het nauwelijks opvalt. Langzaam loop ik achter James aan naar zijn auto. Het lopen gaat erg moeilijk door de strakke band om mijn buik. James duwt mij hardhandig in de auto en maakt de gordel vast. Daarna gaat hij achter het stuur zitten en rijd hij snel weg. Onderweg laat hij zijn ene hand op mijn bovenbeen rusten en zin andere hand op het stuur.

Na ongeveer vier uur stopt de auto pas. Vermoeid open ik mijn ogen, blijkbaar was ik in slaap gevallen... Ik wil niet weten wat James in de tussentijd met mij heeft gedaan... Ik probeer wat meer rechtop te gaan zitten aangezien ik onderuit gezakt was, maar het lukt niet. In paniek probeer ik te kijken wat mij tegenhoud. Mijn handen zitten strak aan elkaar vastgebonden voor mijn lichaam en mijn enkels zitten ook strak aan elkaar vastgebonden. Angstig kijk ik naar James.

'Wat ga je doen?' mompel ik en hij stapt uit en trekt mij hardhandig uit de auto. Ik kijk om me heen. Het is warm buiten waaruit ik kan opmerken dat we waarschijnlijk niet meer in Nederland zijn. James trekt mij hardhandig mee naar binnen en iedere keer struikel ik bijna. 

Als we eenmaal binnen zijn trekt James hardhandig mijn kleren uit. Doordat ik vastgebonden zit, moet hij mijn kleren wel scheuren. Als ik alleen nog maar in mijn bh en onderbroek sta, neemt hij me mee naar de bank waar hij me dwingt om te gaan liggen. Het uiteinde van het touw om mijn polsen maakt hij vast aan een gewicht van honderd kilo die op de grond staat. Hetzelfde doet hij met mijn enkels. Zo kan ik echt met geen mogelijkheid weg... James maakt boven, de band die nog steeds schokken geeft, een ijzeren ketting vast die hij vastmaakt aan een haak in de bank. Een mogelijkheid om te ontsnappen is er nu echt niet meer... Dit word een lange tijd.