Eva pov

Nadat we hebben gegeten ga ik al snel naar het ziekenhuis toe. Ik heb mam al een aantal dagen niet gezien en daar baal ik van. Ik mis haar. Je zou denken dat dat misschien raar is omdat ik haar vroeger nooit heb gekend, maar sinds ik mam ken wil ik juist bij haar zijn. Zij is de enige, met Sanne, die mij begrijpt. Ze hebben hetzelfde meegemaakt als mij en kunnen mij daarom het beste begrijpen dan dat een ander dat zou kunnen. Sanne is nu weer naar school toe en dat vind ik erg moeilijk. Ik ben bang dat haar iets zal overkomen als ik niet in de buurt ben, maar op haar school weten ze een beetje wat ze heeft meegemaakt en letten ze er ook op wie er bij Sanne in de buurt komen. 

Ik klop zachtjes op de deur van mam's kamer. Er klinkt geen reactie, maar toch open ik de deur en doe de deur dan weer zachtjes achter me dicht. Mam ligt op haar zij op bed. Ze staart voor zich uit naar de muur. Ik slik en ga dan op de stoel naast haar bed zitten. Mam schrikt en ik zie dat alle spieren in haar lichaam zich gelijk aanspannen.

'Ik ben het maar,' fluister ik geruststellend en mam haalt opgelucht adem.

'Hey,' klinkt haar stem zacht. Ik glimlach en leg zachtjes mijn hand op haar hand.

'Hoe gaat het met je?' wil ik weten.

'Het gaat wel geloof ik... Waar is Sanne?' vraagt mam zacht en ik glimlach. Ze kent ons nog maar net en toch maakt ze zich gelijk zorgen om ons.

'Ze is op school. Het heeft een tijdje geduurd voordat ze weer naar school kon en wilde, maar vanochtend wilde ze toch opeens naar school en heeft Wolfs haar gebracht,' vertel ik en mam knikt. 

'Je maakt je zorgen om haar hé? Dat doe ik ook,' zegt mam zacht en ik glimlach lief. Ik knik, natuurlijk maak ik me zorgen om Sanne. Dat heb ik altijd gedaan en zal ik ook altijd blijven doen. 

Sanne pov

Met tegenzin loop ik het gebouw in. De school is niet heel groot, maar ziet er wel leuk uit. Dit is mijn eerste schooldag op de middelbare school en ik vind het eng. Het is weer iets nieuws, en dat is juist hetgeen dat ik het engst vind.

Ik kijk nieuwsgierig om me heen, maar ben ook bang. Het is niet heel druk gelukkig. Volgens mij zijn de lessen nog niet begonnen. Ik weet nog dat ik hier ooit een rondleiding heb gehad en haal mijn kluispas uit mijn tas en loop naar mijn kluisje toe die tegenover het kooklokaal is. Nieuwsgierig kijk ik het lokaal in. Er is geen les nu aangezien er geen kinderen in de klas zitten. Tegenover het kooklokaal is de lerarenkamer, maar er is wel een open ruimte, die buiten is, tussen. In de lerarenkamer zitten een paar leraren, maar ik ken ze niet. Nog niet tenminste. Ik ben benieuwd van wie ik straks les heb en of diegene aardig is. Dat hoop ik wel... Stil loop ik naar mijn kluisje toe en doe mijn jas erin. Dan loop ik terug naar de kant waar ik vandaan kwam.